ورزش، یک عامل مؤثر و مکمل در درمان اعتیاد

کنگره۶۰ هر ساله به مناسبت پنجم تیرماه، روز جهانی مبارزه با مواد‌مخدر، المپیاد ورزشی جشنواره عقاب طلایی را برگزار می‌کند. جام سردار نیز یکی از مهم‌ترین تورنمنت‌های ورزشی کنگره۶۰ است که تیم‌ها به‌صورت شعبه‌ای در آن مسابقات شرکت می‌کنند. کنگره‌۶۰ به ما آموخته است، برخلاف دوران اعتیاد و مصرف مواد، باید از جسم خود که یک امانت الهی است، به بهترین نحو نگهداری و مراقبت نماییم. همان‌طور که سردار می‌گویند: «برای کشتی‌مان که لازمه حیات و هستی‌مان در آن است؛ باید به‌گونه‌ای دیگر رفتار کنیم.» خداوند جسم ما را در بهترین حالت طراحی و خلق کرده است و اکنون وظیفه ماست که آن را سالم نگه‌داریم و ورزش یکی از مهم‌ترین عوامل حفظ سلامتی است. بیماری‌هایی که امروزه بیش‌تر مردم با آن‌ها مواجه هستند، عمدتاً به‌دلیل عدم فعالیت بدنی است. اگر ما به‌طور منظم ورزش کنیم و سایر اصول سلامتی را رعایت نماییم، در‌واقع سلامتی خود را تضمین کرده‌ایم.

از دیدگاه درمان اعتیاد نیز باید بگوییم که ورزش به‌عنوان یک مکمل مهم در فرآیند درمان، به ما کمک می‌کند تا به تعادل جسمی، روانی و جهان‌بینی لازم برسیم؛ زیرا درمان فراتر از ترک است و تعادل، فراتر از درمان. هدف ما از ورزش، دستیابی به تعادل بیشتر و سلامتی است؛
اما این سؤال پیش می‌آید که آیا ممکن است ورزش باعث از دست رفتن تعادل شود؟ پاسخ این است که بله، اگر ما اعضای کنگره۶۰، جهان‌بینی کنگره را در ورزش به‌کار نبریم، ممکن است ورزش حال ما را خراب کند. برای مثال، در یک مسابقه فوتسال یا والیبال، برخی افراد ممکن است به‌طور عصبی رفتار کرده، داد بزنند و حال خود و دیگران را خراب کنند. این افراد کسانی هستند که جهان‌بینی کنگره۶۰ را در ورزش به‌کار نمی‌برند. ما ورزش می‌کنیم تا حال ما بهتر شود، لذت ببریم و به تعادل بیش‌تر برسیم؛ اما اگر ورزش به جایی برسد که حال ما را خراب کند و تعادل ما را از بین ببرد، دیگر این ورزش، آن چیزی نیست که کنگره۶۰ در‌نظر دارد. ممکن است در جاهایی گفته شود که فوتسال یا والیبال به همین شکل است، در آن‌ها داد زدن و فریب دادن وجود دارد یا ممکن است گفته شود که به‌دلیل فشار بازی، تغییرات فیزیولوژیکی مثل افزایش اسید لاکتیک یا ترشح آدرنالین، رفتار بازیکنان از کنترل خارج می‌شود؛ اما در کنگره۶۰، چنین رفتارهایی قابل پذیرش نیست. در کنگره ورزشکارانی وجود دارند که حتی در سخت‌ترین لحظات ورزشی نیز آرامش خود را حفظ می‌کنند و هیچ‌گاه از کنترل خارج نمی‌شوند.

ما می‌توانیم با استفاده از جهان‌بینی کنگره و تغییر دیدگاه خود به ورزش، طوری ورزش کنیم که هم از آن لذت ببریم و هم به دیگران آسیب نزنیم. برخی می‌گویند بازی فوتسال یا والیبال، جنگ است؛ اما در حقیقت نوع نگاه ماست که می‌تواند بازی را به جنگ تبدیل کند. گاهی اوقات برخی افراد آن‌قدر بازی را جدی می‌گیرند که تمامی جنبه‌های سرگرمی و لذت آن را فراموش می‌کنند؛ البته هیچ‌کس نمی‌تواند لذت بردن از پیروزی در یک بازی را انکار کند و هیچ‌کس از باخت خوشحال نیست؛ اما نباید فراموش کنیم که بازی سکه‌ای است که یک روی آن برد و روی دیگر آن باخت است. هر دو بخش جزئی از بازی هستند و گاهی نوبت برد است و گاهی باخت. کسی که باخت را با روحیه‌ای خوب می‌پذیرد، در‌واقع آمادگی و ظرفیت برد را نیز دارد. مهم‌ترین نکته این است که ما سالم هستیم، ورزش می‌کنیم و سلامت‌ خود را حفظ می‌کنیم. برد و باخت در درجه دوم اهمیت قرار دارند و نباید به هر قیمتی به دنبال آن‌ها باشیم. در کنگره۶۰ ما معتقدیم که در هر مسابقه، یا می‌بریم یا می‌آموزیم، باختی در کار نیست. ما یاد می‌گیریم که اخلاق و جهان‌بینی کنگره‌ای را در ورزش به نمایش بگذاریم. ما می‌آموزیم که در مسابقات به اعضای تیم خود و تیم مقابل احترام بگذاریم. همان حقوقی که برای خود قائل هستیم، باید برای دیگران نیز قائل شویم. ما به قوانین بازی احترام می‌گذاریم و داوران را مورد احترام قرار می‌دهیم. یاد می‌گیریم که با صداقت و درستی بازی کنیم، نه با فریب.

هدف ما در کنگره۶۰ این است که از طریق ورزش، تعادل پس از درمان را به دیگران نشان دهیم و ثابت کنیم که به تعادل و درمان واقعی دست یافته‌ایم. به این امید که با به‌کارگیری علم و جهان‌بینی کنگره۶۰ در ورزش، تحسین همگان را نسبت به ورزش کنگره و ورزشکاران آن جلب نماییم.

نویسنده: همسفر صغری رهجوی راهنما همسفر معصومه (لژیون دوم)
رابط خبری و ویرایش: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیون سوم)
ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیون سوم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بیرجند