ورزش در کنگره۶۰ مدرسه اخلاق و ادب است

جلسه دوازدهم از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دنا شهرضا به استادی راهنما همسفر مریم، نگهبانی همسفر ثنا و دبیری همسفر مژگان با دستور جلسه «جهان‌بینی در ورزش» روز یکشنبه ۲۷ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

از درگاه خداوند متعال سپاسگزارم که توفیق حضور در جمع گرم و صمیمی شما دوستان شعبه شهرضا را نصیبم ساخت. همچنین مراتب قدردانی خود را از نگهبان، ایجنت و مرزبانان که در خدمتگزاری به این مجموعه کوشا هستند، ابراز می‌دارم.
هرگاه در کنگره۶۰ صحبت از جهان‌بینی می‌شود، من شخصاً خود را همچنان در نقطه آغازین این ادراک می‌بینم؛ زیرا این وادی آن‌قدر عمیق است که هرگز انتهایی برای آن متصور نیست. امیدوارم امروز بتوانم مطالبی را که از آموزش‌های کنگره آموخته‌ام، به درستی و شایستگی به محضر شما ارائه دهم.
ما در کنگره به خوبی می‌دانیم که ورزش چگونه متولد شد. این حرکت از زمانی آغاز شد که در پی محدودیت‌ها و تعطیلی آکادمی، آموزش‌ها به پارک طالقانی منتقل گردید. در ابتدا، تعدادی از دوستان که زودتر به محل می‌رسیدند، برای پر کردن زمان، با یک توپ کوچک مشغول بازی می‌شدند. رفته‌رفته، جمعیت افزایش یافت و مشاهده شد که این فعالیت جمعی، چه حس و حال خوشایندی را در فرد ایجاد می‌کند. از این نقطه، تحولی عظیم به نام «ورزش» در کنگره۶۰ شکل گرفت و به‌عنوان مکملی بسیار حیاتی در کنار درمان مسافر قرار گرفت تا مسیر رهایی را هموار سازد.
سپس این سؤال مطرح شد که برای همسفران، که داروی درمان OT را مصرف نمی‌کنند، چه باید کرد؟ راهکار جناب مهندس ابتدا تشکیل لژیون‌ها و سپس اجباری کردن ورزش برای همسفران بود. چرا اجبار؟ زیرا باید فواید و اهمیت ورزش کردن به درستی درک می‌شد.

تجربه شخصی من نشان می‌دهد که پیش از ورود به کنگره، ورزش حرفه‌ای نه‌تنها سلامت جسم و روانم را تأمین نمی‌کرد؛ بلکه آسیب‌زا نیز بود؛ زیرا من هیچ شناختی از بدن خودم نداشتم. دقیقاً مطابق فرمایش دکتر امین در سی‌دی آسیب‌های ورزشی، بدون شناخت؛ حتی مفیدترین اعمال عالم نیز می‌تواند به آسیب منتهی شود. در گذشته، منیت و غرق شدن در دنیای تباهی، باعث شده بود که هدفم از ورزش، صرفاً نمایش قدرت و یافتن جایگاه باشد؛ در حالی که جسمم در حال آسیب دیدن بود. ما باید درک کنیم که شناخت درون، مقدمه سلامت جسم است.

ورزش در کنگره تنها برای تحرک نیست؛ بلکه رابطه‌ای محکم و متعادل میان جسم، روان و جهان‌بینی برقرار می‌کند. بر اساس اندیشه دکتر امین، «عقل سالم، در بدن سالم است» و برای رسیدن به این سلامت، باید سیستم شبه‌افیونی بدنمان را فعال سازیم. جهان‌بینی، که همان دیدگاه ما به زندگی است، در کنار ورزش قرار می‌گیرد تا نگاه ما به مفهوم ورزش را از رقابت محض خارج سازد. شعار کنگره این است که «ما یا می‌بریم، یا می‌آموزیم و باختی در کار نیست.» این جمله عمق جهان‌بینی ما را نشان می‌دهد که استمرار در یک موضوع، حتی اگر شکست ظاهری در پی داشته باشد، مهم است.

ورزش در کنگره۶۰ مدرسه اخلاق و ادب است. در اینجا رقابت وجود ندارد؛ بلکه رفاقت و صداقت حاکم است. ما می‌آموزیم که به جای اعتراض، صبر و تحمل خود را بالا ببریم و به همه فرصت رشد دهیم. این جهان‌بینی به ما می‌آموزد که اشتباهات دیگران عمدی نیست؛ بلکه ناشی از نادانی و ناآگاهی است و این خود بار آموزشی برای ما دارد.
ورزش به عنوان هویت کنگره محسوب می‌شود؛ از این رو باید در اعلام سفر هر فرد ذکر گردد. جهان‌بینی به ما می‌آموزد که باید از خود و اعضای بدنمان شناخت پیدا کنیم و ورزش را به‌صورت تدریجی و اصولی انجام دهیم تا جسممان آسیب نبیند. مادر من که در ابتدا برای آمدن به پارک اکراه داشت، اکنون از ورزشکاران مستمر دارت است.

ورزش وسیله‌ای برای تخلیه انرژی‌های منفی و رسیدن به حال خوش است؛ اما نکته کلیدی که کنگره به ما می‌آموزد،تعادل در استمرار است، نه در شدت. اگر افراط کنیم، آسیب می‌بینیم و اگر تفریط کنیم، دچار رکود می‌شویم.
در نهایت، ورزش وسیله‌ای برای ساختن جسم و جهان‌بینی است و ما را به سمت تعادل هدایت می‌کند. اگر هدف ما از ورزش، رشد، سلامتی و آرامش باشد، این عمل به عبادت تبدیل می‌شود. همان‌طور که دکتر امین می‌فرمایند، «بدن ابزار روح است»؛ بنابراین ما باید این ابزار ارزشمند را سالم نگه داریم تا روح در مسیر درست حرکت کند.

تایپیست: همسفر عاطفه و همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر مهناز رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون هشتم)
عکاس: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون ششم)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت