ورزش، مکمل درمان و تعادل در کنگره ۶۰
مقدمه
یکی از ارکان اساسی در مسیر درمان اعتیاد در کنگره ۶۰، رسیدن به تعادل جسم و روان است. همانگونه که داروی مناسب، جسم را بازسازی میکند، ورزش نیز بهعنوان مکملی قدرتمند، روح و جسم انسان را در مسیر سلامتی و نشاط قرار میدهد. در این نوشتار به نقش ورزش در کنگره ۶۰ و جایگاه آن در فرآیند درمان نگاهی دقیقتر خواهیم داشت.
سلام دوستان، نبیالله هستم، یک مسافر.
کنگره ۶۰ اعتقاد دارد که اعتیاد یک بیماری کاملاً جسمی است و برای درمان آن نیاز به داروی مناسب یعنی اپیوم تینکچر (OT) دارد. اما برای اینکه این دارو بتواند به بهترین شکل بازسازی خود را در جسم فرد مصرفکننده انجام دهد، نیاز به یک مکمل بسیار مهم به نام ورزش است.
شروع و پایهگذاری ورزش در کنگره ۶۰ به روزهایی بازمیگردد که شعبه مرکزی به دستور قاضی مهر و موم شد و راهنماها جلسات و لژیونها را در پارک برگزار میکردند. در اوقات فراغت، اعضا با یک توپ پلاستیکی بازی میکردند و همین بازی ساده، نقطه آغاز ورزش در کنگره ۶۰ شد.
قبل از هر چیز، بگذارید با این سؤال آغاز کنیم:
چرا باید در کنگره ۶۰ ورزش کنیم و ورزش چه فوایدی برای جسم و روان انسان دارد؟
در کنگره ۶۰، ورزش بهعنوان عاملی مؤثر و مکمل در درمان اعتیاد شناخته میشود. ورزش نه برای قهرمانی، بلکه برای سلامتی، نشاط و حفظ تعادل جسم و روان انجام میشود. همانگونه که آقای مهندس میفرمایند:
«بدن انسان طوری خلق شده است که هرچه در حد تعادل کار کند، قویتر و نیرومندتر میشود.»
از آنجا که جسم ما شهر وجودی و خانه ماست، باید از آن مراقبت کنیم و آن را سالم و قبراق نگه داریم. در کنگره ۶۰، اهمیت ورزش به اندازهای است که حتی در زمان اعلام سفر نیز مسافر باید رشته ورزشی خود را بیان کند، چراکه رشته ورزشی بخشی از هویت فردی او محسوب میشود.
تفاوت بزرگ ورزش در کنگره با ورزش بیرون از آن، در نوع نگرش است؛ در کنگره ورزش با محبت، تشویق و حمایت همراه است، اما در بیرون معمولاً با رقابت و کوبیدن یکدیگر.
ورزش در کنگره تنها محدود به زمین بازی نیست؛ بلکه محیط ورزشی نیز همچون محیط کنگره دارای قوانین و حرمتهاست. رعایت این قوانین و احترام به آنها بخش جداییناپذیر از رشد و آموزش در ورزش محسوب میشود.
ورزش، سالمترین و در دسترسترین تفریح است. هر فرد بر اساس توان و علاقه خود میتواند در رشتههای مختلف از دارت تا فوتبال و والیبال شرکت کند. نکته مهم این است که درمان زمانی نتیجه مطلوب دارد که ورزش تدریجی، منظم و هدفمند انجام شود، چراکه تعادل، فراتر از درمان است.
از مهمترین فواید ورزش در مسیر درمان میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
تقویت سیستم ایکس و افزایش ترشح مواد شبهافیونی مانند دوپامین و اندورفین
از بین رفتن ترس و اضطراب و افزایش شادی و نشاط
کمک به چربیسوزی و بهبود عملکرد قلب و عروق
افزایش اکسیژنرسانی به مغز و تقویت تمرکز و اعتمادبهنفس
بهبود چهره، جلوگیری از چاقی و افزایش سیستم ایمنی بدن
مبارزه طبیعی بدن با سلولهای سرطانی و افزایش طول عمر
اما ورزش در کنگره تنها به حرکات فیزیکی خلاصه نمیشود. یکی از اضلاع مهم مثلث درمان، جهانبینی است. جهانبینی در ورزش یعنی نگرش صحیح به خود، دیگران و هستی؛ یعنی تغییر دیدگاه نسبت به ورزش، به گونهای که هم خود فرد از آن لذت ببرد و هم دیگران.
در کنگره ۶۰، ورزش پهلوانی است نه قهرمانی. در این نوع ورزش، نظم، برنامهریزی، همکاری، اخلاق و احترام در اولویت قرار دارد و چیزی به نام رقابت منفی وجود ندارد. برد و باخت اهمیتی ندارد؛ مهم آموزش گرفتن و رشد کردن است.
نتیجهگیری
ورزش در کنگره ۶۰ تنها ابزاری برای تحرک بدنی نیست؛ بلکه پلی است برای رسیدن به سلامت، آرامش، تعادل و رشد درونی. همانطور که آقای مهندس تأکید دارند، فلسفه ورزش در کنگره فقط مربوط به درمان اعتیاد نیست، بلکه برای بهترین شکل زندگی کردن است.
در پایان، جملهای از یک دانای گمنام زیباست که میگوید:
«اگر میتوانید به دیگران بیاموزید چگونه عشق بورزند و خدمت کنند، اگر نمیتوانید، امید دهید؛ و اگر هیچکدام ممکن نیست، آنها را مشغول کنید، زیرا بیکاری ریشه تمام فسادهاست.»
🌷تهیه کننده : نبیالله – راهنمای لژیون هفتم
ویراستار و تنظیم: مسافرمحمد
«مسافران نمایندگی پرویناعتصامی اراک »
- تعداد بازدید از این مطلب :
99