جلسه دوازدهم از دوره اول جلسات لژیون سردار همسفران کنگره۶۰ نمایندگی بردسکن به استادی همسفر نجمه، نگهبانی همسفر شکوفه و دبیری همسفر مریم با دستور جلسه:《وادی هشتم و تاثیر آن روی من 》روز دوشنبه ۲۱ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد..jpg)
خلاصه سخنان استاد:
وادیها همان قوانین زندگی هستند که مانند زنجیری به یکدیگر متصل میباشند. در هفت وادی گذشته گفته شد؛ تفکّر کن چرا که بدون تفکّر همه چیز رو به زوال و نابودی میرود، سپس تصمیم بگیر و این که هیچ کس و هیچ موجودی بیهوده آفریده نشده است، بدانیم که مسئولیت خود و کارهای خود را به خداوند ندهیم، انسان خودش باید به فکر خودش باشد و موانع و مشکلات را از سَر راه بر دارد.
عقل یکی از مهمترین و سرنوشت سازترین مسائلی است که آغاز و پایان مشخص ندارد و انسان باید در مسیر تکامل خود به فرمان عقل برسد. در وادی هفتم، رمز و راز کشف حقیقت را دریافتی میداند و دیگر آنچه ما در مسیر برداشت میکنیم. و اینجا است که به وادی هشتم میرسیم که باید حرکت کنیم و مواظب مسیرهای انحرافی اطراف جاده و خود باشیم. حضور در لژیون سردار و خدمت در کنگره باعث شد، تا بتوانیم به تعادل و آرامش روحی و روانی برسیم.
با حرکتی که در لژیون سردار داریم و قدمهای خیری که بَر میداریم، میتوانیم فعل بخشیدن را به خوبی صرف کنیم، قبل از ورود به کنگره فقط مینشستیم و دعا میکردیم و میخواستیم بدون هیچ حرکتی همسر ما به حال خوش برسد و با ورود به کنگره متوجّه شدیم که در سکون هیچ زایشی نیست و با حرکت راه نمایان میشود، در قبل از کنگره، ما پارامتر زمان را در نظر نمیگرفتیم و فقط میخواستیم ره صد ساله را یک شَبه سپری کنیم بدون اینکه خواستهای داشته باشیم و یا حرکتی انجام دهیم.
من به عنوان یک همسفر در مسیر تاریکی و غلط قرار داشتم، ولی با ورود به کنگره در مسیر ارزش و صراط مستقیم قرار گرفتم. حرکت در هستی برای تمام حیوانات، انسانها، گیاهان میباشد و نیروهای منفی و ضد ارزش در همه حال وجود دارد و این خود ما هستیم که با آموزش و آگاهیهای لازم که بدست میآوریم و حرکت در مسیر درست میتوانیم در مسیر ارزشها قرار بگیریم و در جهت اصلی قدم برداریم و حرکت کنیم و برای حرکت درست باید بتوانیم از خیلی چیزها بگذریم.
از غرور، منیت، ناامیدی، تکبر بگذریم و به عشق، محبّت و امیدواری برسیم و در ابتدا باید تخریبی که به خود، خانواده و جامعه وارد کردهایم، جبران خسارت کنیم. در سیدی عشق جناب مهندس میفرماید؛ خوشا به حال آن کسی که میبخشد و به دنبال باز پسگرفتن نیست، بیدریغ خداوند بزرگ، بخشندهای است که منتظر نمیماند برای باز پسگیری، بلکه ناظر است آنگاه آنچه که خداوند آفریده در حرکت در مسیر درست و صراط مستقیم باشد لحظه به لحظه قدمهایش به نخلستان تبدیل میشود که به او آرامش میدهد و با کوچکترین نسیمی دروغ نگوید و بهشت را تا جان در بدن دارد میبیند و در آرامش و آسایش قرار میگیرد. یعنی زندگی در همین بُعد زمین، همان زندگی در بهشت است انسان پا در این جهان گذاشته که زندگی کند و زندگی با حرکت همراه است.
تایپیست: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر رقیه(لژیون اول)
عکاس: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر رقیه(لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر معصومه(لژیون دوم)نگهبان سایت
همسفران نمایندگی بردسکن
- تعداد بازدید از این مطلب :
78