محور حرکت‌مان، همان زندگی است

جلسه یازدهم از دوره چهارم کارگاههای آموزشی خصوص همسفران نمایندگی رازی به استادی همسفر زری، نگهبانی همسفر حوریه و دبیری همسفر افسانه با دستور جلسه «وادی هشتم و تأثیر آن روی من» روز سه‌شنبه ۲۲ مهرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شاکر هستم در این جایگاه قرار گرفتم و در حال آموزش، خدمت هستم.  وادی هشتم می‌گوید؛ با حرکت راه نمایان می‌شود. هشت وادی را پشت سر گذاشتیم و در کوله خود داریم، وقتی می‌خواهیم حرکت کنیم این وادی‌ها که تفکر هستند، برای این است که ما از آنها استفاده کنیم تا به آن هدف و خواسته خود برسیم. قبل از این که حرکت کنیم، باید وادی اول را خوب مطالعه کرده باشیم، وادی اول خیلی مهم است که تفکر است و آن تفکر سالم است که من را به هدف و خواسته‌ام می‌رساند. قبل از حرکت باید خوب بسنجم، هدف، مبدأ و مقصدم را مشخص کنم و باید بدانم برای چه دارم حرکت می‌کنم؟ برای چه هدفی دارم حرکت می‌کنم؟ بعد شروع به حرکت کنم و این‌جا نیروهای منفی و بازدارنده می‌آیند که نگذارند حرکت کنم و من را از حرکت باز می‌دارند، هدف و خواسته من را خیلی ترسناک و وحشتناک نشان می‌دهند، تا من را از حرکت باز دارند. اما وقتی خواسته و هدف من مشخص باشد، آن ترس و ناامیدی را من بگذارم کنار و بدانم که در صراط مستقیم قرار گرفتم و در کنگره هستم که همان صراط مستقیم است و بدون ترس، شروع به حرکت کنم تا به مقصد برسم.

انسان در طول زندگی دائما در حال حرکت است نه تنها انسان، همه موجودات، سیارات، کهکشان‌ها و تمام هستی در حال حرکت هستند، اگر یک لحظه بایستند متلاشی می‌شوند. این حرکت است که آنها را ادامه دار و پایدار کرده است. در طول زندگی ما هیچ نقطه‌ای نداریم که بگویم به پایان نقطه رسیدم و باید بایستم، حرکتم باید مداوم و ادامه‌دار باشد. اگر بخواهم از کنگره مثال بزنم، کسانی می‌توانند به خواسته و هدفشان برسند که به راه خودشان ادامه می‌دهند و محور حرکتمان همان زندگی است. ما باید قدم‌هایمان را محکم و استوار برداریم  و با توکل به قدرت مطلق پیش بریم و نترسیم، ناامید نشویم. وقتی شکست هم می‌خوریم این  را بدانیم، شکست هم جزئی از مسیر حرکت است و طبیعی است که شکست هم بخوریم. ولی وقتی شکست می‌خوریم باید بلند بشویم و به راهمان ادامه بدهیم و اصلأ نباید ناامید بشویم و آن وقت است، که ما امتحانمان را پس دادیم و خداوند هم در این راه به ما کمک می‌کند. ما اگر در مسیر خودمان، مداومت داشته باشیم، خداوند هر چیزی که اطراف ما است، حتی ریگ‌های بیابان یا خیابان را مأمور می‌کند تا به ما کمک کنند و خداوند مهربان و بخشنده است.

وقتی حرکت می‌کنیم در ابتدای مسیر، انتهای مسیر را نمی‌بینیم و باید به علایم کنار جاده خیلی توجه کنیم تا سالم به مقصد برسیم، باید بدانیم کجای جاده می‌گوید بایستیم، کجا حرکت کنیم، وقتی به این‌ها توجه کنیم راه خودش را برای ما نمایان می‌کند. یکی از حرکت‌هایی که من در کنگره انجام دادم و در سفر اول برام اتفاق افتاد، وارد شدن به لژیون سردار بود که خیلی برایم دلچسب، شیرین بود و خیلی راهگشا بود، همچنین چقدر گره‌های درون و بیرونی‌ام باز شد و همین طور که به حرکت ادامه می‌دادم، تصمیم گرفتم وارد لژیون تغذیه سالم بشوم. اوایل نیروهای بازدارنده جلوی من را می‌گرفتند و می‌گفتند؛ تو اضافه وزنت آنقدر زیاد نیست، خیلی مشکل نیست و یک مقدار ترس داشتم، که نکند نتوانم این سفر را به پایان برسانم. ولی خدا را شکر وقتی وارد لژیون شدم و فرمانبرداری کردم دیدم به زیبایی دارد برایم اتفاق می‌افتد و به تعادل رسیدن وزن خیلی به من کمک می‌کند تا به بیوشیمی بدنم کمک کنم. در زندگی من باید بازیگر اصلی زندگی خودم باشم و نباید تماشاگر باشم. برای من وادی هشتم خیلی جالب بود که اولش با پیمان شروع می‌شود و با پیمان هم به پایان می‌رسد و این که من باید جبران خسارت هم بکنم، اول از خودم بعد از خانواده و جامعه. امیدوارم با حرکت‌هایی صحیح در زندگی‌مان به سر منزل  مقصد برسیم.

مرزبان کشیک: همسفر مهدیه
تایپیست: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر ماهرخ (لژیون اول)
عکاس: همسفر النا
ویرایش و ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر رقیه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی رازی