در مسیر زندگی، بسیاری از ما در نقطه‌ای از ناامیدی و بی‌حرکتی می‌مانیم؛ جایی که فکر می‌کنیم راهی وجود ندارد و همه درها بسته است؛ اما وادی هشتم با نوری از امید به ما یادآوری می‌کند، تا زمانی‌که حرکتی نباشد، راهی هم نمایان نمی‌شود. این وادی می‌آموزد که دانستن و فهمیدن کافی نیست؛ بلکه باید قدم برداشت، تجربه کرد و عمل نمود. همان‌طور که رودها با حرکت خود، مسیر را می‌سازند و به دریا می‌رسند، انسان نیز با تلاش، پشتکار و ایمان، مسیرِ رشد و رهایی خود را پیدا می‌کند. در کنگره۶۰، وادی هشتم پلی است میان تفکر و عمل، یادآور این حقیقت که هیچ تغییری بدون حرکت و هیچ حرکتی بدون هدف معنا ندارد.
پیرامون دستور جلسه این هفته با عنوان «وادی هشتم؛ با حرکت راه نمایان می‌شود»، گفت‌وگویی صمیمانه داریم با یکی از همسفران تا از دیدگاه و تجربیات ارزشمندشان در مسیر حرکت و تغییر استفاده کنیم.
سلام و عرض ادب لطفاً به رسم کنگره خودتان را معرفی نمایید.
سلام دوستان فاطمه هستم یک همسفر، مسافر من با ۱۸ سال تخریب وارد کنگره شدند، آخرین آنتی‌ایکس مصرفی شیره و تریاک، به مدت ۱۰ ماه و ۲۴ روز سفر کردیم، به روش DST، داروی درمان شربت OT، به راهنمایی مسافر مهدی از لژیون دوم شعبه فردوسی و خود من به راهنمایی همسفر ساره از لژیون نهم شعبه فردوسی، در حال حاضر هم به لطف خدا و دستان پر مهر آقای مهندس ۲ سال و ۶ ماه است که آزاد و رها هستیم.
عنوان وادی هشتم با شجاعت چه رابطه ای دارد؟
وادی هشتم به ما شجاعت حرکت کردن می‌دهد تا بی‌پروا برویم. یکی از کارهای نیروی بازدارنده، ترسناک جلوه دادن راه است به طوری که جرأت حرکت کردن از ما گرفته می‌شود و ما را می‌ترساند از اینکه تصمیم بگیریم و حرکت کنیم.
حس خود را هنگام دیدن یک جاده مستقیم و طولانی برایمان بازگو کنید؟
حس آرامش و اطمینان از رسیدن به مقصد، زندگی انسان هم مثل یک جاده است؛ یعنی محل سیر و جای حرکت، اگر بر طولانی بودن راه تمرکز کنیم، مسیر برای ما سخت می‌شود؛ اما با حرکت در مسیر درست، تلاش و صبر، حتماً به مقصد مد نظر خود می‌رسیم.
آقای مهندس می‌گوید: حرکت باید در مسیر درست باشد وگرنه انرژی هدر می‌رود. به نظر شما نشانه‌های مسیر درست چیست؟
اگر حرکت رو به رشد و ارتقا باشد، آن حرکت، حرکت درستی است. در حرکت عاقلانه و آگاهانه ارتقا و پیشرفت وجود دارد؛ اگر با تفکر و تصمیم سالم حرکت کنیم به جایی می‌رسیم که باید باشیم و استحقاق آن را داریم.
شخصیت خودتان را شبیه به چه موجودی می‌بینید؟
من شخصیت خود را شبیه به کبوتری می‌دانم که در حال سفر کردن و تجربه کسب کردن است.
به نظر شما چه عواملی باعث می‌شود فرد در میانه راه از حرکت باز بماند یا دلسرد شود؟
ترفند دیگر نیروهای بازدارنده، ناامید کردن ما است، نیروهای بازدارنده با زود خواهی می‌خواهند جلوی حرکت ما را بگیرند، بعضی وقت‌ها ما در مسیر خود می‌ایستیم به بهانه اینکه راه مشخص نیست. می‌خواهیم تمام راه، از ابتدا تا انتهای آن را ببینیم و این کار ممکن نیست، مگر اینکه در آن جاده حرکت کنیم.
مصاحبه شونده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر ساره (لژیون نهم)
مصاحبه کننده: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر مرضیه (لژیون سوم)
عکاس: همسفر حدیث رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهاردهم)
رابط خبری: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر ساره (لژیون نهم)
ارسال مطلب: همسفر زهرا دبیر سایت
نمایندگی همسفران شعبه فردوسی
- تعداد بازدید از این مطلب :
92