حرکت کن تا به خواسته‌ات برسی

به نام قدرت مطلق الله
سلام دوستان، امید هستم مسافر.

وقتی به عنوان وادی هشتم نگاه می‌کنم، به یاد گذشته خود می‌افتم؛ زمانی که در زندگی‌ام به‌خاطر حرکت نکردن نتوانستم در بسیاری از خواسته‌هایم موفق شوم. هر خواسته‌ای که داشتم، به علت نداشتن تلاش و حرکت، برایم غیرقابل‌دسترس بود.

در کنگره وقتی دعا می‌کنم و خواسته‌ای از خداوند دارم، انگار نیرویی در درونم می‌گوید:
«حرکت کن تا به خواسته‌ات برسی.»
مثلاً در سفر اول، خواستار رهایی هستم و بذر رهایی را در ذهنم می‌کارم. اما آیا همین کافی است؟
آیا این بذر، نیاز به مراقبت و آبیاری ندارد؟
آیا نباید برای به ثمر رسیدن آن، حرکت و تلاش کرد؟

وقتی وادی هشتم را مطالعه می‌کردم، متوجه شدم که حرکت ما از روز «اَلَست» آغاز شده است؛ همان روزی که با خداوند پیمان بستیم. از همان لحظه، باید حرکت می‌کردیم و در این مسیر، قرار است سختی‌ها و رنج‌های زیادی را تحمل کنیم تا در نهایت، با آگاهی و درک به سوی قدرت مطلق بازگردیم.

برای حرکت کردن، نیاز به نقشه و تجهیزات داریم؛ بدون تفکر نمی‌توان حرکت کرد. خوشبختانه نقشه و تجهیزات لازم را راهنما و کنگره ۶۰ در اختیار ما می‌گذارند. نکته‌ی بسیار مهم این است که قرار نیست از تمام جزئیات مسیر آگاه شویم، بلکه باید با اعتماد و تسلیم، طبق گفته‌ی راهنما عمل کنیم.

چند نکته در مورد حرکت بسیار مهم است:

۱. خواسته باید کاملاً مشخص باشد.
گاهی خودمان نمی‌دانیم دقیقاً چه می‌خواهیم؛ آیا واقعاً خواستار درمان هستیم یا نه؟ در چنین حالتی، هدف ما از حضور در کنگره گم می‌شود و آموزش‌ها برایمان تکراری و بی‌اثر خواهند شد.

۲. وقتی خواسته مشخص شد، باید با تمام وجود بخواهیم و حرکت کنیم.
درست مانند شخصی که در کویر تشنه است و با تمام توان به دنبال آب می‌گردد؛ چنین حرکتی است که انسان را به هدف می‌رساند.

۳. در مسیر حرکت، ممکن است به ضد‌ارزش‌ها کشیده شویم.
در سفر اول هم ممکن است از مسیر اصلی منحرف شویم و از صراط مستقیم دورتر و دورتر شویم. اما هر بار که متوجه شدیم، باید دوباره به مسیر بازگردیم؛ چون فقط با استمرار در حرکت است که راه نمایان می‌شود.

در این وادی، از سه مرحله‌ی جبران خسارت نیز صحبت شده است:

۱. جبران خسارت از خودمان:
اول باید بپذیریم که به جسم و روح و شخصیت خود آسیب زده‌ایم. سپس خود را ببخشیم و برای جبران تلاش کنیم.

۲. جبران خسارت از خانواده:
باید وظایف همسری، فرزندی، پدری یا مادری خود را به‌درستی انجام دهیم و از خانواده توقع بی‌جا نداشته باشیم.

۳. جبران خسارت از جامعه:
نباید محیط اطراف را آلوده کنیم. گاهی فکر می‌کنیم «دیگران هم آشغال می‌ریزند، حالا اگر من هم بریزم مهم نیست»، اما واقعیت این است که همین کار کوچک، نوعی خسارت زدن به جامعه است.

در پایان وادی هشتم، از پیمان صحبت می‌شود؛ پیمانی که مراحل آن در کتاب آمده است و یادآور همان عهدی است که در روز الست با قدرت مطلق بستیم.

به قلم مسافر راهنما امید

تایپ: مسافر مصطفی

تنظیم:مسافر سعید ل 5

تهیه شده درگروه سایت شعبه کاسپین