وقتی کسی با گلوله آتش، جنگلی را آتش می‌زند؛ آیا گلوله آتش یا فاعل این کار مقصر است؟ در مورد دین و مذهب نیز همین‌گونه است، گاهی رفتارهای نادرست انسان‌ها به پای دین و مذهب نوشته می‌شود. جهان هستی بسیار باعظمت است. کره زمین در برابر این عظمت، همچون قطره‌ای در مقابل اقیانوس است. هر چیزی عمری دارد و هیچ چیز پایدار نیست؛ پس مهم است که زمان و عمر خود را چگونه سپری می‌کنیم. جهان مملو از امواج است، گاهی فراز و گاهی فرود دارد. ما در زندگی با درگیری‌ها و مشکلات گوناگونی روبه‌رو هستیم. ما بر روی موج‌های زندگی سوار هستیم، گاهی این امواج ما را در بلا و گرفتاری فرو می‌برند و گاهی در آسایش و آرامش قرار می‌دهند. تمام زندگی سرشار از کشمکش است و ثباتی ندارد؛ باید بیاموزیم چگونه از این امواج و بلایا استفاده کنیم و موج‌سواری را یاد بگیریم؛ اگر موج‌سواری را بیاموزیم، از قدرت موج استفاده می‌کنیم و لذت می‌بریم؛ اما اگر نیاموزیم، موج کمر ما را خواهد شکست. موج‌سواری به معنی نحوه برقراری ارتباط ما با دیگران است.
مولانا می‌‌فرماید: اگر ترازو نداشته باشی، هر کسی راهت را می‌زند. ترازو همان معیار عقل است؛ عقلی که به ما توان تشخیص می‌دهد. وقتی نتوانیم بسنجیم و تشخیص دهیم، ممکن است کسی چیز بدلی بیاورد و ما خیال کنیم طلا است. ممکن است کسی بدخواه ما باشد و در ظاهر نقش دوست را بازی کند. معیار سنجش و عقل در درون همه ما وجود دارد، فقط کافی است کمی فکر کنیم و راه بیرون آمدن از امواج را بیاموزیم؛ اگر در جهت رودخانه حرکت کنیم، با قدرت جلو می‌رویم؛ اما اگر خلاف جهت آن حرکت کنیم، امواج ما را خرد می‌کنند؛ باید در جهت صراط مستقیم حرکت کنیم تا به آرامش برسیم؛ حتی اگر خلاف جهت حرکت کنیم و خرد شویم، باز هم بی‌فایده نیست؛ زیرا باعث می‌شود قدرت و توانایی ما افزایش یابد؛ یعنی اگر از آموزگار نیاموزیم، از روزگار خواهیم آموخت. در مورد کنگره۶۰ هم همین‌گونه است؛ اگر در جهت اهداف کنگره۶۰ حرکت کنیم، رو به جلو می‌رویم و درمان می‌شویم؛ اما اگر حرکت نکنیم، محیط برایمان ناخوشایند می‌شود و از آموزش و درمان دور می‌مانیم. در این بُعد از زندگی باید به هر لحظه از زمان ارج بگذاریم و از آن بهره مفید ببریم تا برای بُعد دیگر آماده شویم. بادبادک در باد مناسب و با بازیگر خوب به پرواز درمی‌آید. ما همان بادبادک‌باز هستیم و کنگره۶۰، باد مناسب است.
اگر باد مناسب نباشد یا ما بادبادک‌باز خوبی نباشیم، به سرمنزل مقصود نمی‌رسیم. در بُعدهای دیگر، سرعت بسیار زیاد است و ما نمی‌توانیم در آن‌جا آموزش ببینیم. مثلاً برای خلبان شدن، ابتدا باید روی زمین تمرین کنیم؛ چون نمی‌توان به یکباره در آسمان شروع به پرواز کرد. در زمین، چون سرعت پایین است، می‌توانیم آموزش ببینیم و مرحله‌به‌مرحله بالا برویم. این‌جا باید چیزهای زیادی را با حوصله و در طول زمان یاد بگیریم. ما دائماً در حال تبدیل هستیم، سالم هستیم، معتاد می‌شویم. معتاد هستیم، سالم می‌شویم. عاشق هستیم، فارغ می‌شویم. جاهل هستیم، دانا می‌شویم. در جهان هیچ انرژی از بین نمی‌رود، فقط از حالتی به حالت دیگر تبدیل می‌شود. ما کالبدهای متعددی داریم که در جهان‌های مختلف در سیر و سفر هستند؛ اما حسی که در جسمیت داریم، باقی می‌ماند؛ پس از مرگ نیز تمام حس‌ها و ویژگی‌هایی که این‌جا داریم، در بُعد بعدی با ما خواهند بود. مثلاً اگر کسی را دوست داریم، در آن‌جا نیز دوستش خواهیم داشت؛ پس زمانی‌که در این‌جا داریم بسیار ارزشمند است و باید در این بُعد بیاموزیم تا آن آموخته‌ها را با خود به بُعد دیگر ببریم.
منبع: سی‌دی بادبادک باز
نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر آزاده (لژیون دوازدهم)
رابط خبری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر آزاده (لژیون دوازدهم)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم) دبیر اول سایت
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شهرری
- تعداد بازدید از این مطلب :
66