حرکت یعنی زنده بودن و امید داشتن

با حرکت راه نمایان می‌شود.
وادی هشتم یکی از وادی‌های است که به ما یادآوری می‌کند برای رسیدن به هر خواسته، هدف یا آرامش واقعی در زندگی، باید حرکت کنیم. انسان با حرکت معنا پیدا می‌کند. هیچ موفقیتی بدون تلاش و گام برداشتن حاصل نمی‌شود. اگر بخواهیم تنها بنشینیم و آرزو کنیم، هیچ تغییرات در زندگی ما ایجاد نخواهد شد.

در ابتدای مسیر یاد گرفتیم که «از تو حرکت، از خدا برکت» یعنی خداوند زمانی به ما یاری می‌رساند که خودمان اراده و اقدام کنیم. حرکت کردن نشانه‌ زنده بودن است. وقتی ما تصمیم می‌گیریم تغییرات در خود یا در شرایط زندگیمان ایجاد کنیم، همین تصمیم و اقدام، اولین قدم در روشن شدن مسیر است. حرکت بدون تفکر مانند دویدن در تاریکی است. باید قبل از هر حرکتی، فکر کنیم، بیندیشیم و هدفمان را مشخص کنیم؛ اما از طرف دیگر، تفکر بدون عمل نیز نتیجه‌ای ندارد. اگر فقط بنشینیم و در ذهن نقشه بکشیم؛ ولی هیچ کاری انجام ندهیم، هیچ اتفاقی نمی‌افتد.

در این وادی می‌آموزیم که تفکر، نقشه‌ی راه، حرکت و آغاز سفر است. وقتی ما فکر می‌کنیم، مسیر در ذهنمان ترسیم می‌شود؛ اما تا زمانی که قدم در آن مسیر نگذاریم، راه برایمان آشکار نمی‌شود درست مانند کسی که می‌خواهد به شهری سفر کند و تا زمانی که از خانه بیرون نرود و حرکت نکند، جاده و مسیر برایش نمایان نخواهد شد. در مسیر حرکت به سمت هدف، همیشه موانع و سختی‌هایی وجود دارد. انرژی‌های منفی، ترس، تردید، حرف مردم، ناامیدی یا حتی تنبلی، می‌توانند جلوی حرکت ما را بگیرند؛ اما وقتی با دانایی، ایمان و توکل به خدا پیش برویم، می‌توانیم این موانع را پشت سر بگذاریم.

اگر در مسیر سقوط و تاریکی بودیم، باز هم با حرکت آگاهانه می‌توانیم از آن بیرون بیاییم و به روشنایی برسیم. همان‌طور که در کنگره آموختیم، هر تغییر نیازمند زمان، تفکر و حرکت است مثلاً اگر من بخواهم وضعیت مالی‌ام را بهتر کنم، تنها فکر کردن کافی نیست. اینکه بگویم: «باید کار کنم، باید پس‌انداز کنم، باید خرج اضافی نکنم» خوب است، اما تا زمانی که به عمل تبدیل نشود، هیچ تغییری در زندگی من ایجاد نمی‌کند. باید واقعاً شروع کنم، کاری پیدا کنم، منظم باشم، هزینه‌ها را مدیریت کنم و قدم‌ به‌ قدم جلو بروم در این صورت خداوند هم برکت را به مسیرم وارد می‌کند و اتفاقات خوبی می‌افتد.

اگر بخواهم به آرامش درونی برسم باید از درون خودم شروع کنم، باید حرکت کنم به سمت یادگیری، خودشناسی، بخشش و صبر. با هر قدمی که برمی‌دارم بخشی از تاریکی درونم کنار می‌رود و روشنایی بیشتری وارد زندگی‌ام می‌شود. وادی هشتم به من آموخت که راه، در دل حرکت آشکار می‌شود. تا زمانی که درجا می‌زنم و فقط در خیال به هدفم فکر می‌کنم، هیچ راهی برایم نمایان نخواهد شد؛ اما همین که تصمیم بگیرم و قدمی هرچند کوچک بردارم، خداوند مسیر را به من نشان می‌دهد.

حرکت یعنی زنده بودن، یعنی امید داشتن، یعنی اعتماد به خداوند. در مسیر رشد و تغییر، ممکن است گاهی خسته شویم، گاهی زمین بخوریم، اما مهم این است که دوباره برخیزیم و ادامه دهیم، چون هر حرکتی، حتی کوچک‌ترین حرکت ما را به هدف نزدیک‌تر می‌کند. در نهایت آموختم که برای رسیدن به روشنایی، باید حرکت کرد؛ زیرا تا زمانی که حرکت نکنیم، راه هرگز نمایان نخواهد شد.

حرکت باید با تفکر و دانش همراه باشد اگر ما برای رسیدن به هدف فکر کنیم و از سمت تاریکی به روشنایی  تلاش کنیم و به سمت هدف حرکت کنیم برای این که بی‌حرکت و توقف برای انسان خوب نیست چرا که انسان نسبت به هر موجودی روی زمین برتری دارد و باید برای رسیدن به هدف‌هایش از تفکر خودش استفاده کند. ممکن است در مسیر حرکت، انرژی منفی اجازه ندهد ما برای رسیدن به هدف و خواسته‌ها تلاش کنیم که این‌جا بهتر است از دانایی استفاده کنیم و اجازه ندهیم موانع و انرژی منفی جلوی پیشرفت و هدف ما را بگیرد.

منبع: اپلیکیشن دژاکام
رابط خبری: همسفر فخری رهجوی راهنما راحله (لژیون پنجم)
نویسنده: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر راحله (لژیون پنجم)
عکاس: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر سهیلا (لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر معصومه نگهبان سایت

نمایندگی ساوه