کنگره محصول نظم داروی مصرفی آقای مهندس است

سیزدهمین جلسه از دوره هفدهم از سری کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی دلیجان با استادی راهنما مسافر اباذر ، نگهبانی مسافر عباد و دبیری مسافر عباس، با دستورجلسه :"نظم، انضباط و احترام در کنگره ۶۰"، درروز دوشنبه ۱۴ مهرماه ۱۴۰۴، ساعت۱۷ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

در آغاز،از نگهبان جلسه، آقا عباد و لژیون مرزبانی سپاس‌گزارم که این فرصت را در اختیارم گذاشتند تا در این جایگاه، خدمت کنم و آموزش ببینم. خدا را شاکرم که این توفیق را دارم تا از یکی از صندلی‌های کنگره ۶۰ استفاده کنم. امیدوارم چنان رفتار و چنان خدمتی داشته باشم که این اجازه از من گرفته نشود. دستور جلسهٔ امروز، «نظم، انضباط و احترام در کنگره ۶۰» است.

اگر بخواهیم دربارهٔ خود «نظم و انضباط» صحبت کنیم، باید گفت که نظم، پایه و اساس به‌وجود آمدن کنگره ۶۰ بوده است. چگونه؟ زمانی که آقای مهندس تصمیم گرفتند برای مصرف مواد خود نظمی قائل شوند، این اولین گام برای درمان خودشان بود. همین نظم اولیه و احترام گذاشتن به آن و حرکت کردن بر پایهٔ همان نظم، سبب شد این حرکت گسترش یابد و امروز، منِ ابوالفضل و امثال من بتوانیم به کنگره بیاییم، به رهایی برسیم و درمان اعتیاد را تجربه کنیم.

«نظم» به این معناست که هر چیزی در جایگاه درست خود قرار گیرد. «انضباط» نیز به معنای پایبندی فرد به آن قوانین و نظم‌هاست. قوانین کنگره ۶۰ چیست؟ نظم‌هایش کدام است؟ حضور قبل از ساعت ۵، نوشتن سی‌دی هر هفته و... این‌ها مواردی است که من به‌عنوان یک مسافر باید انجام دهم. و انضباط، ویژگیِ شخصی است که این کارها را به درستی انجام می‌دهد؛ به چنین فردی «منضبط» می‌گویند.

آنچه من در کنگره آموختم و همواره بر آن تأکید دارم، این است: ما نیامده‌ایم کارهای بزرگ انجام دهیم؛ نیامده‌ایم اتفاقات بسیار بزرگ رقم بزنیم یا کارهای عجیب و غریب انجام دهیم. من آمده‌ام تا به زندگی‌ام نظم دهم. در ابتدا، با نظم بخشیدن به مصرف و درمان درست؛ یعنی داروی اُ.تی (اپیوم تینکچر) را به‌چشم دارو ببینم و با نظم، حرکت خود را انجام دهم، سفر کنم تا این سفر به پایان برسد و به رهایی برسم. و این نظمی که در کنگره می‌آموزم، باید به تک‌تک مسائل زندگی‌ام انتقال دهم؛ در کارم و در زندگی شخصی‌ام بتوانم نظم را حاکم کنم.

چرا که پایه و اساس کل هستی، بر نظم استوار است. گردش سیارات، پیدایش شب و روز، همه و همه بر پایهٔ نظم حرکت می‌کنند. حتی یک ثانیه جابه‌جا نمی‌شوند و همه چیز، کاملاً منظم در جریان است. و اگر من بیاموزم که با نظم حرکت کنم، این امر موجب پیشرفتم خواهد شد.

قسمت دوم دستور جلسه، «احترام» است. احترام را می‌توان به دو گونه تعریف کرد:

۱.احترام به خود: یعنی زمانی که می‌خواهم کاری را انجام دهم یا تصمیمی می‌گیرم، باید به وقت و انرژی خودم احترام بگذارم. من برای حضور در اینجا وقت می‌گذارم، انرژی می‌گذارم. اگر کارهایم را در بیرون به درستی انجام ندهم، اگر داروهایم را منظم مصرف نکنم، اگر وظایفی که در رابطه با این کنگره به من محول شده است را به درستی انجام ندهم، در حقیقت به خودم احترام نگذاشته‌ام.

۲.احترام به دیگران: در قبال افرادی که به اینجا می‌آیند و به من خدمت می‌کنند و کمک می‌کنند تا به آرامش برسم و این آرامش را به زندگی‌ام انتقال دهم، وظیفه‌ای دارم. و زمانی که من انسانی محترم باشم، این وظیفه را به درستی انجام خواهم داد.

نکتهٔ بسیار مهم این است که ما باید این سه اصل (نظم، انضباط و احترام) را به‌عنوان یک اجبار قبول نکنیم. اگر بتوانم این سه اصل را خودخواسته و با آگاهی انتخاب کنم—نه از روی اجبار—یعنی نه از روی اجبار به اینجا بیایم، نه از روی اجبار سی‌دی بنویسم، نه از روی اجبار شب‌ها به موقع بخوابم و بیدار شوم، اگر بتوانم آگاهانه این مسیر را انتخاب کنم، آنگاه این نظم و انضباط است که می‌تواند مرا به هدفم برساند. امیدوارم بتوانم در این مسیر، آگاهانه حرکت کنم.

عکس: مسافر محمد- لژیون یکم

تایپ و ارسال خبر: همسفر مسعود- لژیون دوم 

نمایندگی دلیجان