مشکلات، سختی‌ها و رنج‌ها، الفبای زیستن هستند. انسان تا زمانی که با مصیبت روبه‌رو نشود، به دنبال راه‌حل و درمان نمی‌گردد. رنج کشیده گوش شنوا دارد؛ همین پذیرش و گوش دادن؛ باعث ایجاد تغییرات در انسان می‌شود. رنج، انسان را به سوی کسب دانش سوق می‌دهد؛ وقتی علت رنج را بشناسیم، می‌توانیم از آن عبور کنیم. هرچه رنج بیشتری تجربه کرده باشیم، ظرفیت بیشتری برای ساختن و آباد کردن درون و بیرون خود خواهیم داشت.
تا زمانی که منیت در انسان وجود دارد، نمی‌تواند وارد جمع شود و از بودن در کنار دیگران لذت ببرد. لذت بردن از جهان زمانی رخ می‌دهد که منیت کنار گذاشته شود. هر آنچه در بیرون وجود دارد، در درون ما نیز هست؛ فقط باید جست‌وجو کنیم و آن را بیابیم. تفکر، قدرت مطلقِ حل نیست؛ باید تجربه کنیم و آموزش ببینیم. بسیاری از افراد خواهان ثبات مطلق‌اند؛ اما بدون حس، تجربه‌ای شکل نمی‌گیرد.
نیروهای منفی می‌خواهند ما در سکون، بدون حس و بدون زایش باقی بمانیم. اگر احساس در ما شکل نگیرد، نمی‌توانیم حرکت کنیم یا تجربه‌ای تازه داشته باشیم. بدون حس، فهمی در انسان پدید نمی‌آید و استعدادها شکوفا نمی‌شوند. وقتی انسان در تاریکی‌ها و سختی‌ها قرار می‌گیرد، باید با اراده و تلاش، آن تاریکی را از وجودش بیرون کند. ما منیت را زمانی می‌آموزیم که نخواهیم از دیگران برتر باشیم. تجربه کردن، کلید رشد و آگاهی است. اگر توانستیم در نقطه‌ای دشمنی را به دوستی تبدیل کنیم، آن جا جهان‌بینی را آموخته‌ایم.
منبع: سی دی علم و زندگی
نویسنده: همسفر سودابه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
رابط خبری: همسفر فاطمه.م رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد
- تعداد بازدید از این مطلب :
61