English Version
This Site Is Available In English

فرمان عقل را بپذیر و با قدرت در مسیر آرزوهایت قدم بردار

 فرمان عقل را بپذیر و با قدرت در مسیر آرزوهایت قدم بردار

جلسه چهارم از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی بوئین‌زهرا به استادی راهنما همسفر زهرا، نگهبان موقتی همسفر سمیه و دبیر موقتی همسفر معصومه با دستور جلسه «وادی ششم (حکم عقل را در قالب فرمانده، کاملا اجرا نماییم.) و تأثیر آن روی من» روز یکشنبه ۲۶ مردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

از ایجنت همسفر الهه سپاسگزارم که من را دعوت کردند. از خدای عزیزم هم ممنونم که توفیق داد در خدمت شما باشم و از تک‌تک شما آموزش بگیرم. قبل از هر چیز بابت همسفر بودنمان باید شکرگزار باشیم؛ برای وجود مسافرانی که همراهی با آن‌ها باعث شد ما به کنگره راه پیدا کنیم، آموزش بگیریم و آرامش و صلح را تجربه کنیم. مهم نیست مسافر ما در چه حالتی است، حالش خوب است یا وارد کنگره شده یا نشده، درمان کرده یا نکرده، خدمت کرده یا نکرده؛ مهم وجود اوست که به ما امکان حضور در این مسیر را داده است. 

من زهرا اصلاً کی هستم که بخواهم مسافرم را قضاوت کنم و بگویم «در تاریکی بود و حالا …»؟ زیرا در تاریکی است، پس او را قبول ندارم؟ پس با او لج می‌کنم؟ وقتی خالق عظیم، هنر خود را روی یک قطره آب و یک تک‌ سلول نشان می‌دهد، من چه جایگاهی دارم که قضاوت کنم؟ همه هنرمندان در روشنایی آثار خود را خلق می‌کنند؛ ولی خداوند در تاریکی رحم مادر روی لطیف‌ترین سلول، هنرنمایی می‌کند. وقتی من یک بنده جزئی هستم چه‌طور می‌توانم به خلقت خداوند برچسب بزنم و تاریکی او را نکوهش کنم؟

من اگر کینه، خشم یا نفرت دارم بدانم که خودم نیز در گذشته در تاریکی بوده‌ام. هر چند تاریکی مسافرم اعتیاد بود؛ اما تاریکی من چه چیزهایی بود؟ بار منفی، خشم، نفرت، کینه و …؛ این بارها می‌توانست به فرزندانم منتقل شود؛ پس من قبل از آنکه در هر جایگاهی باشم، باید جایگاه همسفر بودن را فراموش نکنم و شکرگزار این مسیر باشم. زندگی همیشه بالا و پایین دارد؛ حالا که من راهنما شده‌ام، نباید انتظار داشته باشم مسافرم همیشه درست عمل کند.

زندگی گاهی خودش را به شکل دیگری نشان می‌دهد؛ بنابراین همسفر بودن را همیشه قدر بدانیم و فراموش نکنیم. دستور جلسه امروز وادی ششم (عقل در قالب فرمانده، کاملا اجرا نماییم) است. آقای مهندس می‌گویند عقل از زمان تولد به وجود نیامده، بلکه مغز است که از لحظه تولد وجود دارد. وقتی عقل و مغز را جدا بدانیم، اشتباه فکر می‌کنیم که عقل در مغز است. هیچ‌ کس نمی‌تواند جایگاه دقیق عقل یا جنس آن را مشخص کند.

عقل یعنی توانایی شناخت خوبی‌ها و بدی‌ها؛ ولی توانایی انجام‌ ندادن کارهای بد یا انجام کارهای خوب را به‌تنهایی ندارد. هدف زندگی این است که به جایی برسیم که توانایی اجرای فرمان عقل را داشته باشیم. هر آنچه از کنگره یاد گرفته‌ایم، باید در زندگی خودمان هم عملی شود و محدود به حرف نباشد.

آقای مهندس می‌گویند عقل مانند نور است که به هستی می‌تابد. هر کس مثل خانه‌ای است که روشنایی آن، نور را جذب می‌کند؛ هر چه روشنایی وسیع‌تر باشد، جذب نور بیشتر است. شرط داشتن این نور، حرکت در صراط مستقیم است. در سفر دوم تازه محک زده می‌شویم. وارد سفر دوم که می‌شویم، ناخودآگاه با چالش‌هایی روبه‌رو می‌شویم که در سفر اول نبوده است؛ این آزمون نشان می‌دهد چه‌قدر آموزش گرفته‌ایم و چه‌قدر به فرمان عقل رسیده‌ایم.

بخشش و ارزش‌ها در کنگره، در شعب تازه‌ تأسیس، بخشش از آبروست؛ رساندن پیام نوعی بخشش است و بخشش مالی اجبار نیست؛ ولی اگر این بخشش مالی نبود شاید کنگره‌ای هم نبود. برخی بیشتر کاشتند و ما خوردیم؛ اکنون نوبت ماست که بکاریم تا دیگران بهره‌مند شوند. ضد ارزش‌ها شامل حریص بودن، خصوصت و بخیل بودن است؛ ارزش‌ها شامل بخشیدن و هدیه‌ دادن است.

ارتباط این وادی با تفسیر سوره ضحی است که به نظر من این سوره خطاب به ما کنگره‌ای‌هاست که برایتان بازگو می‌کنم: «به‌روز و شب قسم می‌خورد»؛ روز همان روشنایی و شب همان تاریکی اعتیاد و نیروهای منفی است. خداوند هرگز ما را رها نکرده و فراموش نکرده است و خشم و کینه ندارد.

بی‌تردید آخرت از دنیا بهتر است؛ زیاد برای دنیا دلخور نشویم، زیرا پروردگار به‌زودی عطای رضایت‌بخش خود را خواهد داد. خداوند ما را یتیم نیافت و پناه داد؛ ما مسیر خود را در زندگی و درمان اعتیاد گم‌کرده بودیم. خداوند ما را فقیر و سپس غنی کرد؛ ما از نظر آگاهی فقیر بودیم. با ورود به کنگره و داشتن حال خوب، هرگز گذشته و دیگران را نیاز نداریم. بخشش پیش از مرگ و اعمال ما تا لحظه‌ای که در خاک گذاشته می‌شویم، باقی می‌ماند و از ما پشتیبانی می‌کند.

اشاره به رباعیات خیام نیشابوری که می‌گوید:
آمد سحری ندا ز میخانه‌ی ما
کای رند خراباتی دیوانه‌ی ما
برخیز که پر کنیم پیمانه ز می
زان پیش که پر کنند پیمانه‌ی ما

مرزبان کشیک: همسفر سمیه
تایپیست: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر آمنه (لژیون دوم)
عکاس: همسفر منیره رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بوئین‌زهرا

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .