حرمتها و قوانین در کنگره ۶۰

جلسه سیزدهم از دوره سی و هشتم کارگاه‌های آموزشی- عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی رودکی با دستور جلسه «حرمت کنگره ۶۰، چرا ابطه کاری و مالی در کنگره ممنوع است؟ » با استادی مسافر حسن، نگهبانی مسافر رضا و دبیری مسافر بابک، روز شنبه  ۱۴۰۴/۴/۷  ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

چکیده سخنان استاد:
سلام دوستان حسن هستم یک مسافر.
نخستین درسی که ما در کنگره ۶۰ می‌آموزیم این است که با یادگیری جهان‌بینی می‌توانیم دوباره احیا شویم. در بیرون از کنگره هم نهادهای زیادی هستند که در صدد احیای انسان‌ها هستند اما به پارامتر جهان‌بینی توجهی ندارد برای همین دلیل به نتیجه ویژه‌ای دست پیدا نمی‌کند. اگر مصرف کننده‌ای در کنگره درمان شود، می‌گوییم که آن شخص احیا شده و به نقطه صفر رسیده است.
حال در مورد حرمت کنگره ۶۰ باید بگویم که کنگره نیازی ندارد که من حرمت‌ها را انجام دهم بلکه این منم که نیازمندم با نگهداشتن حرمت‌ها کنگره را سرپا نگه دارم تا بتوانم از مزایا و خدمات آن بهره‌مند گردم. البته در کنگره ۶۰ خدمتگزارانی هستند که بر نحوه اجرا شدن قوانین و حرمت‌های کنگره ۶۰ نظارت دارند. عزیزانی مانند دیده‌بان‌ها و مرزبان‌ها این کار را انجام می‌دهند و اگر احیاناً یک مرزبان هنگام انجام وظایفش ایرادی در مورد حرمت‌ها از من گرفت نمی‌بایست ناراحت شوم و تنها با احترام به دستورات او گوش فرا دهم.
دروغ گفتن، یکی از شاخص‌ترین حرمت‌هایی است که به آن می‌پردازیم چون سرمنشا تمام فتنه‌ها دروغ است. دروغ گفتن، تنها پنهان کردن حقیقت نیست بلکه دورویی نیز نوعی دروغگویی است. صادق بودن با دیگران و خود موجب می‌شود که انسان بیرون و درونش یکی باشد و به صلح و آرامش بیشتری دست پیدا کند و بدین وسیله می‌تواند زیبایی‌های بیشتری را دیده و لمس کند. بنابراین ما به شدت نیازمند صداقت و راستگویی با خودمان و دیگران هستیم.
همه ما در کنگره مسافر هستیم و مسافر به کسی گفته می‌شود که سفر خود را از تاریکی به سمت نور آغاز کرده باشد. و  هنگامی که نگهبان اعلام می‌کند که؛ آیا مسافر  همسفر دیگری در این جلسه حضور دارند؟!  من تنها روزهایی دستم را بلند می‌کنم که احساس می‌کنم (در ان روز) سفری از تاریکی به نور را انجام داده باشم در غیر این صورت دستم را بالا نمی‌برم!
مثلاً روزهایی که دروغ گفته باشم یا نقاب زده باشم  خودم را مسافر معرفی نمی‌کنم.
حتی این راستگویی باید زمانی که من به راهنمایم چشم می‌گویم نیز انجام شود به صورتی که در ظاهر چشم نگفته باشم و در باطن نقض فرمان کنم.
سرزنش و غیبت نکردن نیز یکی از بندهای حرمت‌های کنگره ۶۰ می‌باشد که ما هم درون کنگره و هم در زندگیمان باید آن را اجرا نماییم. هر کسی هر کاری را که حتی اگر اشتباه باشد انجام داده باشد،حق نداریم او را مورد ملامت و نکوهش قرار دهیم.
حتی اگر شخصی را که یک گناه بزرگ انجام داده نباید مورد ملامت و یا قضاوت قرار دهید چه بسا شاید اگر ما جای او بودیم نیز به همین منوال انجام می‌دادیم.
در جلسه بدون اجازه سخن گفتن! همه ما می‌دانیم زمانی که شخصی می‌خواهد در کارگاه آموزشی مشارکت کند، چند روز و یا چند ساعت پیشتر تمرین کرده و سخنانی را در ذهن خودش آماده کرده تا مشارکت کند. اما متاسفانه در حین مشارکت او افرادی شروع به پچ پچ و همهمه می‌کنند و این خود بزرگترین بی‌حرمتی به کارگاه آموزشی و شخص مشارکت کننده می‌باشد. همه ما باید بیاموزیم زمانی که یک نفر در حال مشارکت در کارگاه آموزشی است سکوت کنیم و با احترام به حرف او گوش بدهیم تا تمرکزش به هم نخورد و دچار پرش افکار نگردد.
امیدوارم همه ما با رعایت حرمت‌ها و قوانین کنگره ۶۰ در پیشبرد اهداف هرچه بهتر کنگره توانا باشیم.

نگارش؛ مسافر کاوه
ویرایش و بارگذاری؛ مسافر حسن
عکس؛  مسافر بابک
تهیه؛ مرزبان خبری، مسافر امید