دلنوشته مسافر رضا از لژیون نهم بنیان

سلام دوستان رضا هستم یک مسافر؛ با ۲۰سال تخریب وارد کنگره۶۰ شدم. آخرین آنتی ایکس مصرفی: ۱۰ گرم شیره خوراکی. مدت سفر: ۱۲ ماه و ۲۴ روز. روش درمان: DST. داروی درمان: OT. راهنما: مسافر سلمان از لژیون ۹ بنیان مشهد. ورزش در کنگره: فوتسال. رهایی ۲سال و ۳ماه و ۲۲روز.
امروز می‌خواهم درباره سیگار صحبت کنم. مصرف سیگار در کنگره۶۰ بسیار رایج بوده است و هنوز ادامه دارد؛ اما مهم این است که ما الگوهای خود را درست بشناسیم. اینکه بگوییم چون آقای مهندس قبلاً سیگار می‌کشیدند پس ما هم می‌توانیم، اشتباه است؛ چون خداوند با تلنگر، شرایطی را فراهم کرد که ایشان سیگار را کنار بگذارند و به ما نشان دادند که درمان نیکوتین هم مانند مواد، با روش DST ممکن است.
در بدن ما ساختارهایی وجود دارد که برای تولید انرژی به نیکوتین طبیعی نیاز دارند، اما نه از راه مصرف سیگار. ما نمی‌دانیم؛ اما هستی می‌داند. اگر علم را با هستی بشناسیم، درمی‌یابیم که نیکوتین شاید خودش آسیب‌زننده نیست؛ اما شکل مصرف آن خطرناک است.
با هر پک سیگار، مسیر تنفسی ما تنگ می‌شود، اکسیژن کم می‌شود و سیستم‌های عصبی ما دچار فشار می‌شوند. در بدن ما دو سیستم عصبی وجود دارد: سمپاتیک و پاراسمپاتیک. هر دو لازمند و هیچ‌کدام دشمن نیستند. هستی با این اضداد کار می‌کند تا ما به تعادل برسیم.
پس سیگار نه فقط یک اعتیاد جسمی، بلکه اعتیادی چندوجهی است؛ ژنتیکی، روانی و جسمی و خوشبختانه کنگره ۶۰ راهی برای درمان هر سه بُعد آن ارائه کرده است.
این آموزش‌ها برای من یک بیدارباش بود. حال می‌دانم که تا وقتی سیگار مصرف می‌کنم، درمان من ناقص است. من می‌خواهم یک انسان آزاد باشم، نه فقط یک ترک‌کننده‌ مواد مخدر و این رهایی فقط با درمان سیگار کامل می‌شود. از استاد عزیز، آقای مهندس دژاکام برای روشنگری فوق‌العاده ایشان، از راهنمای دلسوز خود مسافر سلمان بابت حمایت‌های قلبی‌ ایشان و از خداوند مهربان که راه کنگره ۶۰ را به من نشان داد سپاسگزارم.

ویرایش: مسافر یاسر
ارسال: مسافر سجاد