ناامیدی زندانی نامرئی است

«باید دانست هیچ موجودی به میزان خود انسان، به خویشتن خویش فکر نمی‌کند». 
ما با شروع زندگی در این وادی برای خود آغازی تازه داریم. آغازی که ما را به سلامتی، صلح و آرامش و آسایش برساند. امیدوار هستیم که شما هم با نگاه کردن به طبیعت، به ابعاد گسترده‌ای برسید و چون اصوات موسیقی در جهان خود بدرخشید و خود کلید اصلی راه را بیابید. ما خود نیک می‌دانیم انسان اگر خود جستجو نکند؛ حتی اگر با همه کاوشگران ماهر نیز همنشین باشد به موضوع واقعی نمی‌رسد.

همسفر صفیه و مسافرشان مسعود با بیش از ۲۳ سال تخریب با آنتی‌ایکس مصرفی تریاک و شیره کشیدنی وارد کنگره شدند. با متد DST و داروی اپیوم به راهنمایی مسافر رضا و خانم آنی کماندار سفر کردند. در حال حاضر به مدت ۲ سال و ۳ ماه است که به لطف خدا و دستان پر مهر آقای مهندس آزاد و رها هستند، رشته ورزشی مسافر در کنگره والیبال و رشته ورزشی همسفر دارت می‌باشد. همسفر صفیه به مدت ۹ سال است که در جایگا‌ه‌های آبدارخانه، دبیر و نگهبان کارگاه آموزشی، نگهبان ورزش، عضو لژیون سردار، راهنمای تازه‌واردین، راهنمای DST، ایجنت و در حال حاضر در جایگاه اسیستانت خدمت می‌کنند.

اکنون در خدمت ایشان هستیم و مصاحبه‌ای دلنشین و سراسر آموزش ترتیب داده‌ایم که نظر شما را به آن جلب می‌کنیم. 

وادی سوم به‌ عنوان وادی پذیرش معرفی می‌شود، لطفاً دیدگاه خود را در این خصوص بفرمایید؟

بله عنوان این وادی با کلمه باید شروع می‌شود و این نشان از پذیرش و خودباوری من انسان دارد، این‌که اگر خود من خواسته حرکت و تغییر نداشته باشم، هیچ‌کس نمی‌تواند برای پیشرفت من کمکی کند.

وادی سوم در خصوص خواست فرد صحبت می‌کند رابطه بین پذیرش و خواست فرد به چه صورتی است؟

انسان باید بپذیرد تمام مشکلاتی که در زندگی او وجود دارد طبق متن خود وادی به‌خاطر بذرهایی است که دانسته یا ندانسته کاشته و سالیان سال آبیاری کرده است و منظور از بذر افکار انسان است که رشد می‌کنند؛ در طی روز ناخواسته هزاران فکر می‌کنیم و در فکر خود نمی‌دانیم با چه کسی هستیم، دعوا، خرید و فروش می‌کنیم، انتقام می‌گیرم، کتک می‌زنیم و می‌خوریم، سود و زیان می‌کنیم و خود هم نمی‌دانیم چه کاره هستیم. حال اگر بپذیرم که من با افکار به‌هم ریخته‌ام چه بذرهایی کاشته و چه مشکلاتی را به وجود آورده‌ام، باید خود من بخواهم و خواسته‌ام را نشان بدهم؛ چطور؟ با پذیرش افکار نادرستی که داشته‌ام و با جایگزین کردن افکار سالم خواسته من شکل می‌گیرد.

به نظر شما چه عامل یا عواملی باعث می‌شود که یک همسفر، مسئولیت اعتیاد یا درمان فرد مصرف‌کننده را بر عهده بگیرد؟ آیا این کار، درست است و توصیه شما برای این همسفر چیست؟

افکار منفی و حس ضعیف بودن است که باعث این موضوع می‌شود و در واقع همان نیروهای تخریبی و شیطان هستند که این حس را ایجاد می‌کنند. در وادی اول یاد گرفتیم که افکار سالم و درستی داشته باشیم، در وادی دوم آموزش می‌گیریم که جهت بیهودگی به این دنیا نیامده و امیدوار باشیم و این وادی می‌گوید که باید به فکر خویشتن، خویش باشم؛ مگر من اعتیاد دارم یا مگر من مصرف‌کننده هستم؟ خیر پس بگذاریم به حساب تقدیر خود و با آموزش و فکری درست و داشتن صبر کنار مسافر خود بمانم و بال پروازی بوده برای نجات از این مشکل همراه او باشم؛ چون من و مسافرم یکی هستیم و یک مهر، محبت و دوست داشتن درونی بوده که در زندگی مسافرم طاقت آورده و مانده‌ام؛ پس با قدرت، عشق و محبت در مسیر آموزش‌ها قرار بگیریم.

در کنگره عنوان می‌شود که برای هر اتفاقی باید سه مؤلفه خواست، تقدیر و فرمان الهی وجود داشته باشد؛ این سه مؤلفه چه ارتباطی با این وادی و مسئولیت‌‌پذیری فرد دارد؟

در ادامه این وادی آمده است که بالاترین نقش بر عهده خودم است و اگر نقش خود را پیدا نکنم، قطعاً به موضوع واقعی نخواهم رسید؛ زمانی‌که بپذیرم مشکلات را خودم به‌وجود آورده و تلاش و حرکتی نداشته باشم، هیچ تقدیر و فرمان الهی هم رقم نخواهد خورد؛ بنابراین باید مسئولیت نقش، کار، زندگی و مشکلات را بپذیرم و با بودن در صراط مستقیم، آموزش گرفتن از انسان‌های صالح و با صبر و تلاش قطعاً تقدیری عالی داشته و فرمان الهی نیز رقم خواهد خورد.

در وادی سوم دو سناریو مطرح می‌شود؛ یکی ناامیدی، سکون و دیگری امید، حرکت و تلاش؛ از تجربه خود قبل و بعد از ورود به کنگره در این خصوص بفرمائید.

با آموزش‌های سیستم کنگره۶۰ یاد گرفتیم که ناامیدی و سکون مانند یک مرداب و باتلاق است و در خود غیر از حشرات و حیوانات چیز دیگری ندارد. استاد امین در جزوه جهان‌بینی‌ می‌فرمایند: «ناامیدی مانند زندان و حصاری نامرئی است؛ حال فکر کنید که این حصار پر از حشرات و حیوان باشد، چه معرکه‌ای خواهد شد؟» ناامید بودن انسان را ضعیف و ضعیف‌تر می‌کند، قدرت تفکر را از انسان می‌گیرد، در سکون و ناامیدی باید بسوزیم و منتظر معجزه‌ای باشیم که هیچ‌گاه رخ نخواهد داد. من قبل از کنگره از همه جا رانده و مانده شده و به دنبال دعا و طلب کمک غیبی از طرف خداوند بودم که هیچ نتیجه‌ای جز بدبختی نداشت. با حرکت، امید و پیدا کردن راه و مسیر درستی که دیگران تجربه کرده و به حال‌خوش و تندرستی رسیده‌اند، من هم توانستم راه خود را پیدا کرده و با آموزش درست و راهنمایی گرفتن از پیشکسوتان این سیستم توانستم با روش تدریجی مشکلات خود را حل کنم و به لطف خداوند در این سیستم بزرگ و پرقدرت جایگاه‌های خدمتی متفاوتی را تجربه کرده‌ام و این همه حال‌خوش، عشق و امید را اول از همه مدیون بنیان کنگره۶۰ آقای مهندس دژاکام عزیز و خانواده بزرگوار ایشان هستم و بعد هم مدیون آموزش‌های بی‌دریغ و ناب راهنمایان خود همسفر هانیه در شعبه فردوسی و همسفر نیره در شعبه‌ عطار نیشابوری هستم. امیدوارم که خداوند به این بزرگواران عمری باعزت و پربرکت عطا کند.

از عوامل بازدارنده در این وادی برای ما بگویید؟

کار عوامل بازدارنده یا تخریبی مشخص است و اگر بخواهم ساده بگویم، خرابکاری و به‌هم‌ریختگی در فکر و زندگی انسان است و خیلی خوب هم کار خود را بلد هستند؛ گاهی دلسوزانه به بهترین شکل در زندگی ما خلل ایجاد می‌کنند و هدف اصلی آن‌ها ربودن گوهر وجودی یا همان اختیار انسان است تا بتوانند هستی ما را به ویرانه تبدیل کنند؛ به شکلی که ترس را جایگزین شجاعت، ناامیدی را جایگزین امیدواری، محبت را به کینه و نفرت را به عشق تبدیل کنند و تنها راه مبارزه با نیروهای بازدارنده ارتقاء آگاهی و دانایی ما می‌باشد؛ هر چه‌قدر داناتر و آگاه‌تر باشیم، در برابر نیروهای تخریبی قدرتمند‌تر خواهیم بود و با قرار گرفتن در صراط مستقیم، دوری از ضدارزش‌ها و رعایت قوانین زندگی قطعاً پیروز خواهیم شد.

به‌‌عنوان یک راهنما چه توصیه‌ای برای تازه‌واردین و همسفرانی که هنوز به این نقطه پذیرش نرسیده‌اند، دارید؟

اول از همه این عزیزان باید جایگاه خود را پیدا کنند، از دنیای تاریکی، جهل و نادانی جدا شوند، آگاه باشند که جهت بیهودگی آفریده نشده‌اند و یک رسالت و وظیفه‌ای به‌ عهده دارند؛ باید ابتدا قدرت درونی خود را به‌ دست گیرند، قدرتی که تحت حمایت نیروهای بازدارنده بوده است. تخریب‌های اعتیاد و افکار منفی باعث به‌هم ریختگی و ناامیدی بسیاری می‌شود؛ ولی با ماندن در مسیر درست آموزش می‌توانند جایگاه و قدرت از دست رفته خود را به بهترین شکل به دست آورند؛ فقط کافی است که صبر همراه با آموزش، تلاش و کوشش پیشه کنند و با احترام و محبت به خود و دیگران می‌توانند به نقطه پذیرش برسند.

کلام آخر: 

امیدوارم همه ما در هر جایگاهی که هستیم بهترین نسخه خود باشیم و فکر کنیم برای اولین بار است که می‌خواهیم خدمت کنیم و قطعاً خدمتی با کیفیتی عالی، بی‌عیب، بدون نقص و ماندگار انجام خواهیم داد.

طراح سؤال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر گلثومه (لژیون اول)
مصاحبه‌کننده: همسفر شهربانو رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
عکاس: همسفر الهام مرزبان خبری
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر گلثومه (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی رضا مشهد