دیده‌بان‌ها باید درون خودشان را ببینند

هشتمین جلسه از سری کارگاه های آموزشی عمومی ویژه مسافران و همسفران کنگره ۶۰، نمایندگی حسنانی با استادی دیده‌بان محترم آقای علیرضا زرکش، نگهبانی ایجنت محترم مسافر وحید و دبیری مسافر محمدرضا با دستور جلسه "هفته دیده‌بان" در روز شنبه مورخ 20 اردیبهشت ماه 1404 ساعت 17:00 آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

خیلی خوشحالم که خدمت شما بزرگواران هستم، نمی‌دانم سخت است یا آسان که انسان راجع به جایگاه خودش صحبت کند اما این را می‌دانم که نه تنها در کنگره بلکه در هرجای هستی، هرکس در هر جایگاهی قرار می‌گیرد، درست است جای او آنجاست اما اندازه جایگاهش نیست؛ یک پدر وقتی صاحب فرزند می‌شود، یک پدر است اما اندازه  جایگاه پدر بودن نیست، یک راهنما و سفر اولی هم همینطور، از جایگاهش چیزی نمی‌داند اما در ادامه می‌تواند به اندازه جایگاه خود نزدیک شود.

دیده‌بانی یک جایگاه است و حرکتی است که توسط آقای مهندس صورت گرفته وقتی آقای مهندس حرکت می‌کنند گویی یک محورِ با قدرت یا یک چرخ‌دنده بسیار بزرگ در حال حرکت است و بدون هیچ برخوردی یک‌سری انسان‌ها را به حرکت در می‌آورد، انسان‌ها در کنگره از آقای مهندس یاد می‌گیرند که خطوط زندگی خودشان را تغییر بدهند بدون اینکه وارد خطوط زندگی دیگران بشوند و این کار را یک راهنما، یک ایجنت و یک مرزبان انجام می‌دهد.

یک راهنما زمانی که به خودش می‌پردازد ماموریتش را به خوبی انجام می‌دهد و لژیونش به درستی به حرکت در می‌آید ساختار کنگره و آقای مهندس به اینگونه است که ایشان هم به خودشان می‌پردازند چون هم قانون و هم فرمان دادن را بلد هستند و دیده‌بان‌ها هم باید درون خودشان را ببینند و به خودشان بپردازند.

کنگره برای یک سفر اولی آموزشگاه است ولی برای یک سفر دومی اینگونه نیست برای او دانشگاه است؛ یک سفر اولی وقتی در جایگاه‌های مختلف خدمتی قرار می‌گیرد دانش و آگاهی را تجربه می‌کند و بعد از سفر اول کنگره برایش حکم یک دانشگاه را دارد.

یک دیده‌بان می‌داند که باید دانش را اجرا کند، در واقع برای خودش اجرا کند نه برای دیگران، زمانی که آقای مهندس حرکت می‌کند این دانش را به حرکت در می‌آورد، منِ دیده‌بان باید توسط همان دانش حرکت کنم و آموزش بگیرم، وقتی حرکت می‌کنید تغییرات آغاز می‌شود.

کنگره به گروه‌های مختلفی تقسیم شده است که یکی از قسمت‌های آن دیده‌بانی است که تفاوتی با جایگاه‌های دیگر نمی‌کند اما الگو بودن خیلی مهم است زمانی که یک سفر دومی الگو می‌شود باید بدون نقص باشد و این خیلی مساله مهمی است که ما حواسمان به جایگاهمان باشد.

به نظر من یک خدمت‌گزار در کنگره باید به سه نکته توجه کند که نکته اول آن حاضر بودن است؛ یک سفر دومی، راهنما، دیده‌بان و در واقع یک خدمت‌گزار باید در جایی که لازمش دارند حضور داشته باشد. یک سفر اولی که به دنبال دانش می‌گردد و می‌خواهد تغییر کند باید سر ساعت در شعبه حضور داشته باشد. حضور در مکان درست، چیزی است که به انسان برای تغییر کمک می‌کند.

نکته دوم کلام است، وقتی ما در کنگره مشارکت می‌کنیم می‌گوییم در راستی گفتار به شرافت و صداقت یکدیگر نیازمندیم یعنی کلام من باید با عمل من مطابقت داشته باشد.

نکته سوم که برای یک سفر دومی خیلی با‌ اهمیت است زمان است، زمان حکم زر را دارد؛ من به عنوان یک سفر دومی باید به این درک برسم که از زمانم که در حقیقت طلای من است بتوانم ببخشم، کسی که این سه ضلع را همراه خودش داشته باشد در سفر دوم می‌تواند دانش را ببیند؛ خرد یعنی دیدن دانش، تمام تلاش آقای مهندس این است که ما بتوانیم دانش را ببینیم و مجری دانش باشیم، کسانی موفق هستند که تجربه کنند؛ چرا همه ما آقای مهندس را دوست داریم؟ زیرا در ظاهر و باطن آقای مهندس انسانیت را می‌بینیم، آقای مهندس کسی است که با نیت درست حرکت می‌کنند و تمام تلاش خود را می‌کنند که ما هم این صفت را همراه خود داشته باشیم و ما دیده‌بان‌ها هم در همین راستا تلاش می‌کنیم که آموزش‌های کنگره را در هر لحظه همراه خود داشته باشیم.

وادی دوم و تاثیرات آن روی من یعنی در لحظه چه تاثیری روی من گذاشته است؟ چقدر توانسته‌ام نگاه خود و کلام خود را کنترل کنم؟ چقدر توانسته‌ام در آگاهی زندگی کنم؟ دانش کنگره بسیار وسیع است و فقط در روش درمان خلاصه نمی‌شود، دانش کنگره آغازی بر بی پایانی است، کسانی که در کنگره خدمت می‌کنند قطعاً باید به درک آن برسند و طعم آن را بچشند؛ مثل یک سفر اولی که در ماه اول و دوم متوجه می‌شود که آموزش‌ها درست است، مثل یک همسفر که بعد از مدتی آموزش جهان‌بینی و خدمت، متوجه درستی آن می‌شود.

حق را همه می‌گویند ولی آنچه مهم است حقیقت است، حقیقت در کلام آقای مهندس وجود دارد یعنی حرف و عمل در کنگره یکیست یعنی اگر می‌گوییم بخشش و گذشت خوب است باید صاحب صفات آنها هم باشیم. تمام وادی‌ها به ترتیب آمده‌اند که من را به جایی برسانند که با تفکر، ساختار ایجاد کنم، یعنی بخواهم و به آن برسم وگرنه همیشه در رویا و تخیل زندگی خواهم کرد و همه این دستاورد‌ها نیازمند خدمت صادقانه است که در کنگره بسترش فراهم است.

یک سفر اولی به تَنَش خدمت می‌کند، یک سفر دومی به خویشش خدمت می‌کند و در نهایت خویشش، تَنَش را قبول می‌کند؛ در آن زمان است که می‌شود خویشتن خویش؛ ما در کنگره گذشته، حال و آینده خودمان را پس می‌گیریم چون الگویی داریم که صاحب این توانایی است، وقتی راهنما حرف می‌زند، خودش صاحب عمل است و همینطور زمانی‌که آقای مهندس و استاد امین صحبت می‌کنند خودشان صاحب عمل هستند.

تقدیر از دیده‌بان محترم آقای علیرضا زرکش به مناسبت هفته دیده‌بان:

تهیه و تنظیم: گروه سایت نمایندگی حسنانی