مراسم اهدایی شال و پیمان مرزبانان

این مراسم با حضور دیدبان محترم کنگره ۶۰، جناب آقای صداقت، در تاریخ یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴راس ساعت ۴ در نمایندگی ایران برگزار گردید.

سخنان آقای صداقت:
سلام به همه عزیزان، امیدوارم حال همگی خوب باشد. در کنگره ۶۰، مسئولیت آموزش جهان‌بینی ۱ و ۲ بر عهده استاد امین است. ایشان با هماهنگی کامل با بنیان‌گذار و نگهبان کنگره ۶۰، جناب مهندس دژاکام، تمامی فعالیت‌های این حوزه را پیش می‌برند. جا دارد در همین‌جا از جناب مهندس صمیمانه تشکر کنم؛ چرا که اگر ایشان به‌عنوان ساچمه‌ی اولیه حرکت نمی‌کردند و به سایر ساچمه‌ها برخورد نمی‌کردند، امروز هیچ‌کدام از ما در این مکان حضور نداشتیم و شاید حتی نمی‌دانستیم که کجای زندگی ایستاده‌ایم.
در آن زمان، کنگره ۶۰ با این گستردگی و جمعیت ۲۰۰ هزار نفری وجود نداشت. اما جناب مهندس با جسارت و مهارتی خاص، آرام و پیوسته حرکت کردند و سبب شدند تا ساچمه‌ها یکی‌یکی به حرکت درآیند و امروز، این مجموعه عظیم و اثرگذار شکل گرفته است. اکنون اعضای کنگره دست در دست یکدیگر، تازه‌واردان را جذب می‌کنند و آن‌ها را تا رهایی هدایت می‌کنند. این روند برای ما در کنگره ۶۰ عادی شده است، ولی از نگاه بیرون، بسیار عجیب و شگفت‌انگیز جلوه می‌کند؛ چون آن‌ها باور نمی‌کنند که کسی مصرف‌کننده مواد مخدر بوده و اکنون به تعادل و رهایی رسیده باشد. اینجاست که نقش جهان‌بینی مشخص می‌شود.

در کنگره ۶۰، درمان فقط به بخش فیزیکی محدود نمی‌شود. سه ضلع مثلث درمان، یعنی جسم، روان و جهان‌بینی، هم‌زمان و هماهنگ باید تغییر کنند. روش درمان DST، استفاده از داروی مناسب، زمان، پله‌ها و آموزش جهان‌بینی، دست‌به‌دست هم می‌دهند تا درمان به‌درستی صورت گیرد.

اما چرا باید به درمان برسیم؟ برای چه؟ چون زمانی بود که در ایام عید، محرم یا ماه رمضان، باز هم درگیر مصرف مواد می‌شدیم، به مزرعه یاسر می‌رفتیم و... چرا چنین اتفاقی می‌افتاد؟ چرا دیگران ناامید می‌شوند و نمی‌توانند درمان شوند ولی ما در کنگره درمان می‌شویم؟

میلیون‌ها نفر در دنیا مصرف‌کننده مواد هستند، شاید ۷۰ درصد آن‌ها خسته و درمانده‌اند و خواهان ترک هستند، اما چند درصد از این‌ها می‌توانند درمان شوند؟ شاید تنها ۱۰ درصد! چه کسانی؟ کسانی که خواسته قوی و از همه مهم‌تر، روش درست داشته باشند.

جسم، روان و جهان‌بینی من باید تغییر کند. نه اینکه صد درصد تغییر کنم، چون اگر چنین بود، دیگر نیازی به آمدن به کنگره نداشتم. بسیاری فکر می‌کنند من ۲۰ سال است برای دیگران در کنگره خدمت می‌کنم؛ در حالی‌که در وهله اول، این خدمت برای خودم است. شاید از دیگران انرژی بگیرم، اما اصل موضوع، خود من هستم. چون هیچ‌کس به اندازه خودم، مرا دوست ندارد. همان‌طور که در وادی‌ها خوانده‌ایم: «پس من تغییر می‌کنم»؛ این‌که چند درصد تغییر کنم مهم نیست. نباید دنبال حساب و کتاب باشیم؛ مهم این است که در مسیر مثبت حرکت می‌کنیم و جهت فلش حرکتمان رو به بالاست.

کنگره ۶۰ می‌گوید: یا در هستی، «سعود» می‌کنی یا «سقوط». درجا زدن وجود ندارد. حتی کف سالن که با بتن و سیمان ساخته شده، تغییر می‌کند، گرچه با چشم دیده نمی‌شود. کوه هم فرسایش پیدا می‌کند و تبدیل به سنگ و خاک می‌شود؛ شاید هزاران سال طول بکشد، اما در نهایت درون آن درخت می‌کارند. تمام هستی در حال تغییر است.
بازی تغییر، تبدیل و ترخیص همچنان ادامه دارد؛ بازی‌ای که خداوند آن را طراحی کرده و الگوی کنگره ۶۰ نیز برگرفته از همان هستی است. سفر اول: تغییر، تبدیل، ترخیص؛ سفر دوم: باز هم تغییر، تبدیل، ترخیص. در این مسیر، جایگاه‌های خدمتی را تجربه می‌کنیم؛ از کودکی به نوجوانی، از نوجوانی به جوانی، و سپس میانسالی و کهن‌سالی. هیچ‌چیز ثابت نیست، حتی جهان‌بینی. ما اکنون در جایگاهی به نام کنگره ۶۰ در حال آموزش دیدن هستیم.

در اینجا لازم است به ایجنت محترم و گروه مرزبانی دوره قبل خداقوت عرض کنم. همچنین از اسیستانت گرامی، آقای محمود، که برای سرکشی و نظارت به این نمایندگی تشریف می‌آورند، تشکر ویژه دارم. به گروه مرزبانی فعلی که از طرف شورای دیده‌بانی منصوب شده‌اند، تبریک و خداقوت عرض می‌کنم و آرزوی بهترین‌ها را برایشان دارم. امیدوارم دوره مدیریتی موفقی را پشت سر بگذارند و در جایگاه‌های بعدی، حتی موفق‌تر از امروز عمل کنند.
قانون کنگره ۶۰ چنین است که گروه جدید باید عملکردی بهتر از گروه قبلی داشته باشد. ما در کنگره ۶۰ چیزی به نام «برای دوره قبل بود» نداریم. ما آمده‌ایم که کاستی‌های دوره قبل را برطرف کنیم و این چرخه تکامل همچنان ادامه دارد.

بار دیگر خداقوت به مرزبانان قبلی و تبریک ویژه به مرزبانان جدید که با انتخاب اعضا برگزیده شده‌اند. امیدوارم دوره‌ای پُربار و موفق پیش رو داشته باشید. آرزوی سلامتی، تندرستی و موفقیت برای تک‌تک شما عزیزان، به‌ویژه راهنمایان گرامی که ستون‌های استوار نمایندگی هستند و از بسیاری چیزها می‌گذرند.
بنده بیش از ۲۲ سال راهنما و لژیون‌دار بوده‌ام و افتخار می‌کنم به این خدمت ارزشمند.امیدوارم روز به روز شاهد رشد، پیشرفت و انرژی بیشتر در کنگره باشیم.
با سپاس از توجه شما.

تایپ، عکس وویراستاری: مسافر ولی لژیون هفتم
ارسال: مسافر محمد لژیون یکم
نمایندگی ایران