بذر نیکو بکار

وقتی نیرویی از کم شروع شود و به درجه بالا و بالاتری برسد، نقطه تحمل پیدا می‌شود. این پیام برای کسانی است که چیزهای جدیدی را دریافت کرده باشند. منظور از دنیای تازه این نیست که به جهان تازه‌ای قدم گذاشته باشیم؛ بلکه منظور این‌ است‌ که یک دیدگاه، تفکر و اندیشه تازه پیدا شده است و به خویش خویشتن توجه می‌کنیم. بر شما واجب و ضروری است که از سخن به عمل حرکت کنید. به زمین نگاه کنید، خلقت و قدرت را در زمین ببینید، به آسمان نگاه کنید و ببینید که چه حساب و کتابی در آن نهفته شده است؛ پس با اندیشه ژرف خود به رحمت ماورأ، ایمان راسخ داشته باشید. بدانید پاداش شما دست همیاری شما را خواهد داد، آن‌گاه بذر نیکو بکار؛ پس آن کنید که فرمان است. اندیشه ژرف، یعنی تفکر عمیق خودتان‌. رحمت، یعنی مهربانی. ماورأ، یعنی بالا. مادون، یعنی پایین. بذر نیکو کاشتن یا تخم باارزش کاشتن همان مهربان بودن، نیکوکار بودن، یاری رساندن به دیگران، کمک کردن و گسترش دادن خوبی‌ها و ... است. همه انسان‌ها می‌گویند که انسان موجود پاک سرشتی است و از مادر پاک‌ زاده می‌شود؛ ولی این‌طور نیست، ممکن است بگوییم که صفر است؛ چون به قوه است و هنوز به عمل در نیامده است؛ چون به‌صورت قوه در هر انسانی گریه و خنده، اندوه و شادی وجود دارد. به انسان اختیار کامل داده شد تا خود را بیازماید در نتیجه بر سر یک دوراهی، یک راه خیر و یک راه شر قرار گرفت.‌‌ انسان جایز الخطاست؛ یعنی اجازه دارد خطا کند. بعضی‌ها می‌گويند: اجازه ندارد خطا کند. انسان ممکن‌الخطاست؛ یعنی ممکن است خطا کند؛ اما نظر من این‌ است‌ که انسان مختارالخطاست؛ یعنی انسان اختیار کامل دارد که خطا کند؛ اما اگر یقه‌اش را گرفتند به خودش مربوط است.

همه انسان‌ها دارای دو چهره یا دو روی خیلی بد، خشمگین و خشن و یک روی مهربان هستند. روی خشم، خشونت و خوی حیوانی در وجود همه ما به‌صورت پنهان و مهار وجود دارد. این ما هستیم که انسان‌ها را مجبور می‌کنیم که روی حیوانی یا روی آدمی خود را به ما نشان دهند. ما با رفتار و کردارمان به گونه‌ای برخورد می‌کنیم که انسان‌ها خوی وحشی‌گری خود را به ما نشان دهند یا این‌که ما با اعمال و کردارمان کاری می‌کنیم که انسان‌ها روی ادب، نزاکت، مهربانی و آدمیت را به ما نشان دهند. ما تعیین می‌کنیم که دیگران به ما احترام بگذارند یا بی‌احترامی کنند. هر انسانی در نقطه تحمل یک ظرفیتی دارد، وقتی نقطه تحمل پر شد به آستانه‌ آشوب می‌رسد. آشوب یعنی درهم و برهم، شلوغ، به‌هم‌ریختگی، جنگ و درگیری. در آستانه‌ آشوب هیچ‌ چیزی قابل‌ کنترل نیست و برای انسان هیچ‌ چیزی مهم نیست، حتی از جان خود هم می‌گذرد. قتل و درگیری، چاقوکشی، جنگ و جنایت‌ها و ... همه در آستانه‌ آشوب به‌وجود می‌آیند. سخن ما، هم می‌تواند باعث آبادانی دیگران و هم می‌تواند باعث ویرانی دیگران شود. نقطه تحمل انسان‌ها در بعضی موارد با هم متفاوت می‌باشد و در اکثر موارد کسب‌ کردنی می‌باشد که در اثر استمرار، تکرار و طول زمان می‌تواند آن را تغییر دهد.

منبع: وادی نهم
نویسنده: همسفر عطیه رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم) دبیر اول سایت
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی شهرری