مشکل اصلی در مرحله پالایش، ندیدن تاریکی است

هرچیزی که می‌خواهیم به وجود آوریم، ابتدا باید بذر آن را بکاریم و شرایط مناسب آن را فراهم کنیم. خواست مثل یک دانه بذر است که اگر در انسان به‌ وجود آید مسأله بسیار مهمی است و تشکیل شدن آن بذر اولیه هزاران برابر مهم‌تر از هزاران هکتار گندم است. تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی. من زمانی که وارد کنگره‌۶۰ شدم حال بسیار خرابی داشتم و خشم و نفرت تمام وجودم را گرفته بود و با خود می‌گفتم آیا این عدالت است؟ دنیا در بی‌عدالتی کامل است، چرا من باید با کسی که مصرف کننده است و صفت‌های ناخوشایندی دارد زندگی کنم؟ راهنمای عزیزم آدرس خودم را به خودم دادند این‌گونه شد که سفر خود را از ظلمت به سمت روشنایی‌ها آغاز کردم و در سی‌دی قضاوت استاد امین متوجه شدم که در دنیا هیچ چیزی اتفاقی نیست، آن صفت مشترک بین من و مسافرم بود که من را به او متصل کرد، درست مثل نیروی جاذبه خورشید و کره زمین. حتماً صفات مشترکی بین من و مسافرم بوده است. در جهان‌بینی نیرو معادل حس است استاد می‌فرمایند: اگر ویژگی یا صفتی در کسی مشاهده کردم در من احساسی ایجاد می‌شود که از آن جنس ویژگی در من هم است آشکار یا پنهان، ‌کم یا زیاد. وقتی من قضاوت در مورد دیگران را متوقف کنم شرایطی محیا می‌شود آن بخش از صفت ناخالص پنهان در وجود خود را می‌توانم رویت کنم. مشکل اصلی انسان در مسیر تزکیه و پالایش کردن از بین بردن تاریکی نیست، مشکل اصلی در مرحله پالایش، ندیدن تاریکی است چون انسان تاریکی و صفت ناخوشایند را در خود نمی‌بیند و هیچ وقت دست به پالایش نمی‌زند. تمام تلاش نفس اماره در قسمت پنهان، هدفش این است که رویت نشود که اگر شناسایی شد پنچاه درصد مسئله حل می‌شود. پس اگر صفتی در من باشد، تا زمانی من از قضاوت دیگران ناراحت می‌شوم که آن صفت همچنان در من باشد. وقتی آن صفت را  درمان کردم دیگر از قضاوت دیگران ناراحت نمی‌شوم. استاد می‌فرمایند: اگر کسی تصمیم بگیرد دیگر کسی را قضاوت نکند و نگاهش را تغییر بدهد، روش زندگی‌اش شبیه به حکما و یا دانشمندان می‌شود.

نویسنده مطلب: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون سوم)
رابط خبری: همسفر ماهرخ رهجوی راهنما همسفر سارا (لژیون سوم)
عکاس: همسفر النا
ویراستاری و ارسال: همسفر مینا رهجوی راهنما همسفر بتول (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی رازی