وادی دوم ، وادی امید هست.

جلسه دوازدهم از دوره شانزدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره 60 نمایندگی بیهقی سبزوار روزهای سه‌شنبه با استادی مسافر علی‌اکبر، نگهبانی مسافر جواد و دبیری مسافر محمد با دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» در تاریخ 9 اردیبهشت‌ماه 1404 ساعت 17 آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان علی‌اکبر هستم یک مسافر، خداوند را شاکر و سپاسگزارم که یک‌بار دیگر اذن حضور در این مکان مقدس را به من داد تا از انرژی تک‌تک شما عزیزان بهره ببرم، دستور جلسه امروز در مورد وادی دوم می‌باشد، ما در ابتدای راه هستیم، وادی تفکر رو پشت سر گذاشتیم، جناب مهندس به خاطر اشراف کامل که به این موضوع داشتند که ما شاید در ابتدای مسیر دچار ترس یأس و ناامیدی بشویم وادی دوم را برای ما نوشتند با عنوان هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. این وادی، وادی امید هست و امیدواری رو در ما زنده می‌کند، ابتدای وادی پیام داده و می‌گوید خوشحالیم که به جنگ نرم خود ادامه می‌دهیم تا این مشکلات به یک صورت خوبی از آزمایش درآید و دنیای درون تبدیل به یک شهرآباد بشود، ما به دلایلی که خود هم متوجه آن نیستیم جهت را سال‌ها گم‌کرده بودیم و برای یافتن خود، راه بسیار مهمی در پیش داریم، باید فکر کنیم و در انجام آن کوشش بنماییم، جنگ نرم یعنی جنگ افکار، اندیشه و افکار خودمان را باید طوری متمرکز کنیم که بتوانیم مشکلات خودمان را حل کنیم تا شهر وجودی و جسم خودمان را آباد کنیم از هر نقطه‌ای که نوری بتابد در جمع آن باید تفکر کنیم، از ذرات جرقه، می‌شود به روشنایی وسیع رسید و این از نشانه‌های قدرت مطلق است، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم ما باید ذره‌ذره شروع کنیم و از ذره به نور و روشنایی وسیع برسیم، همه‌چیز به خود ما بستگی دارد، به نیروهای درونی خودمان که اگر ما نیروهای خفته درون خود را بیدار کنیم می‌توانیم کارهای بزرگی انجام بدهیم، ما به خاطر تفکر غلط و حرکت در مسیر ضد ارزش‌ها برای خود مشکلاتی به وجود آوردیم، در خودمان تخریب به وجود آوردیم، در ادامه به این نتیجه رسیدیم که هیچ‌چیز برای ما فایده‌ای ندا ره جهان برای ما پوچ و بی‌هدف است به پوچی و بی‌هدفی رسیدیم چرا خداوند ما را خلق کرده، ما را عوضی زاییده‌اند و هزاران حرف دیگر و این‌ها همه توجیه است برای فرورفتن در عمق تاریکی و ناامیدی و از دست دادن اعتمادبه‌نفس.

اگر به طبیعت و هستی نگاه کنیم امکان ندارد چیزی پیدا کنیم که به جهت بیهوده پا به هستی گذاشته باشد انسان موقعی که در تاریکی‌ها فرورفت بایستی از گذرگاه‌های بسیار سخت عبور کند اگر توانست جان سالم به دربرد آن‌وقت انسانی رها و کارآزموده خواهد شد، ما در هستی بدون پشتیبان نیستیم نیروهای برتر و قدرت مطلق به ما یاری و کمک می‌رساند ولی جلب حمایت این نیروها سازوکار خودش را دارد باید از ضد ارزش‌ها دوری بکنیم و به ارزش‌ها بپردازیم و در مسیر ارزش‌ها و صراط مستقیم حرکت کنیم که اگر در مسیر صراط مستقیم و ارزش‌ها باشید قطعاً و حتماً خداوند و نیروی مطلق به ما کمک خواهد کرد اگر می‌خواهیم فرمانروایی لایقی باشیم که بر شهر وجودی جسم خود حکمرانی کنیم باید سازندگی و آبادانی را در جسم خود، روان خود و جهان‌بینی خود آغاز کنیم. یوسف گم‌گشته بازآید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور.
از اینکه سکوت کردید وبه مشارکت من گوش فرا دادید از همه شما سپاسگزارم.

عکاس: مسافر حسین از لژیون یازدهم با راهنمایی مسافر محمدرضا
تایپ: مسافر علی‌اکبر از لژیون نهم با راهنمایی مسافر علی
تنظیم: سایت بیهقی سبزوار