وادی دوم وادی امید

یازدهمین جلسه از دوره بیست و هشتم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی عطار نیشابوری ویژه مسافران در روزهای سه‌شنبه با استادی: مسافر جلال و نگهبانی: مسافر امیر و دبیری: مسافر محمد با دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان جلال هستم یک مسافر، از نگهبان جلسه که اداره جلسه را به من واگذار نمود سپاسگزارم و از خدمتگزاران کنگره ۶۰ نمایندگی عطار نیشابوری کمال تشکر را دارم. دستور جلسه وادی دوم و تأثیر آن روی من است. هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌دهد، هیچ‌کس از ما بی‌هیچ نیستیم، حتی اگر خود، به هیچ فکر کنیم. من از سال ۱۳۹۸ در کنگره حضور دارم و فکر می‌کردم. چرا آقای مهندس دستور جلسات سالیانه را تکرار می‌کند؟ که اثر در تکرار است و با آموزش‌ها، روش حل مشکلات را یاد می‌گیریم. وادی اول با تفکر ساختار آغاز می‌شود، بدون تفکر آنچه هست روبه‌زوال می‌رود. وادی اول تفکر است که نقطه مقابل فکر و افکار است. تفکر سفر از نقطه مجهول به نقطه معلوم در درون ماست و نقشه راه را ترسیم می‌کند اما در زمان مصرف نه‌تنها تفکر نداشتیم بلکه تمام افکار یک مصرف‌کننده حول محور اعتیاد است. افکار پوچی که اصلاً عملی نمی‌شد چون تمام افکار ما در بعد مثلث جهالت ترس، ناامیدی و منیت است. تفکر در بعد مثلث دانایی است که تجربه و آموزش همراه آن است.

در سه وادی نخست، به تفکر اشاره‌شده است که آقای مهندس فرموده‌اند سه وادی اول از اساسی‌ترین وادی‌هاست و هر کس این سه وادی را یاد بگیرد و کاربردی کند گویی تمام وادی‌ها را آموزش گرفته است. دستور جلسه امروز وادی دوم است که آن را با وادی (امید و ناامیدی) یاد می‌کنند. یک مصرف‌کننده مواد مخدر با کوله باری از ناامیدی وارد کنگره می‌شود و چون در مثلث جهالت است. ناامیدی و القائات منفی به او القا می‌کنند که در گوشه‌ای بنشیند و همه‌چیز را رها کند و منتظر مرگ بماند؛ اما وادی دوم امید را، در دل یک مصرف‌کننده زنده می‌کند که هیچ‌یک از ما بی‌هیچ نیستیم حتی، اگر خودمان به هیچ فکر کنیم. امید سوخت حرکت انسان به‌سوی سازندگی است. امید به فردایی بهتر و امید به سازندگی و آبادی تخریب‌های گذشته و... در امیدواری به‌جای افکار منفی و القائات نیروهای منفی و بازدارنده، نقطه مقابلش افکار مثبت و القائات مثبت به پویایی فرد کمک می‌کند. در ادامه آقای مهندس می‌فرماید خوشحالیم که به جنگ نرم خود ادامه می‌دهیم تا از این مشکلات به‌صورت خوب از آزمایش درآییم. در کتاب (۱۴ وادی) اشاره‌شده که انسان باتجربه کردن تاریکی به عظمت روشنایی پی خواهد برد، اما اگر از تاریکی جان سالم به دربرد انسانی کارآزموده خواهد شد. جنگ نرم، به معنای آن است که همه‌چیز در درون و برون ماست که مانند قله‌های بلند آتش‌فشان هستند، اما آرام و بی‌صدا. اگر به آن‌ها توان حرکت بدهیم حتماً می‌دانید چه می‌شود! جنگ درون ما جنگ بین نفس و عقل است.
نفس آن چیزی است که تعیین موجودیت می‌کند و در آشکار و نهان خواسته دارد که یک فرد مصرف‌کننده گرفتار پایین‌ترین نفس انسانی یعنی نفس اماره است؛ که خواسته‌های غیرمعقول دارد، اگر از همان ابتدا با نفس اماره خود مقابله کردید و طبق قوانین و حرمت‌های کنگره سفر انجام دادید به نتیجه و هدف خود و همان رهایی می‌رسید که باید برای نفس دلایل مستحکم بیاورید که بتوانید نفس را مهار کنید. حضور به‌موقع و ظاهر مناسب و واژه زیبای مسافر و امید سوخت حرکت یک فرد خواستار رهایی، از مبدأ مشخص اعتیاد به مقصد رهایی و حال خوش خواهد بود که اگر مسافر امید نداشته باشد، در سکون به سر می‌برد و در سکون هیچ زایش و تولدی نیست. در مورد دوستان (انضباطی) سفر مجدد، در وهله‌ی اول دوستان در همین سفر اول قدم‌ها را مستحکم بردارید و پرونده اعتیاد را ببندید که در وهله‌ی دوم شرایط بسیار سخت می‌شود و امید و انگیزه فراوان می‌خواهد که سفر را به پایان برسانید در آن شرایط سخت، اگر همسفرم در کنگره حضور نمی‌داشت، قطعاً من هم در کنگره نبودم و بهترین شاه کلیدی که برای ماندگاری و حال خوب پیشنهاد می‌کنم (خدمت) است. با خدمت مرزبانی همین‌که من درب کنگره را باز می‌کنم و پذیرش‌ها انجام شود و به همین مقدار در رهایی دیگران سهم داشته باشم من از آن انرژی‌خواهم برد، جایی از کنگره برای رسیدن به حال خوب و خوش بهتر ندیده‌ام و با تفکر سالم و امید و تلاش پیوسته قطعاً به اهداف خودخواهید رسید که هیچ‌کس، بی‌هیچ نیست، حتی اگر خود به هیچ فکر کند. ممنون که به مشارکت من گوش کردید.

تایپ و نگارش: مسافر احمد لژیون چهارم
عکاس: مسافر مجتبی لژیون دوازدهم