تنها راه تزکیه حس، تزکیه و پالایش

جلسه هشتم از دور سی وهفتم سری کارگاه‌های آموزشی کنگره ۶۰ روزهای چهارشنبه به استادی راهنمای محترم مسافر احسان، نگهبانی مسافر جواد و دبیری مسافرعظیم  با دستور جلسه    ((وادی دوم و تأثیر آن روی من)) درتاریخ 10 اردیبهشت  ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

  در وادی دوم و همه وادی‌ها این جمله را بارها شنیده‌ایم که فقط برای مصرف کننده مواد نوشته نشده‌اند بلکه برای همه انسان‌ها کاربرد دارند. اولین سوالی که به ذهنمان خطور می‌کند این است که  من به چه منظور و با چه هدفی به دنیا آمده‎‌ام. اصلا برای چه  خلق شده‌ام و اگر جواب قانع کننده‌ای پیدا نکنیم قطعاً یکجای کار لنگ  می‌زند و یکجا به مشکل می‌خوریم و این کار سختی است. حال باید انسان فکوری باشم. چند هفته گذشته جناب مهندس ابیاتی از مثنوی را خواندند: مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا. این سوال حتی برای کسانی که سواد خواندن و نوشتن ندارند نیز مطرح بوده و تا به امروز نیز مورد بحث می باشد.   درست است که می‌گویم ما برای آموزش و خدمت آمده‌ایم و نکته نهایی این است که من از زندگی و حیات خود لذت ببرم. در وادی دوم عنوان می‌شود که از هر ذره نور باید استفاده کرد و باز کردن حس‌ها کار سختی‌است که نیاز به تزکیه و پالایش دارد. اگر حس‌ها باز نشوند عقل انسان نیز به درستی کار نمی‌کند. لطیف‌ترین حس‌ها در این هستی وجود دارند و ما می‌خواهیم از طریق صراط مستقیم این حس خوب را تجربه کنیم. اگر انسان آن حس را تجربه کند محال است بگوید که زندگی به هیچ دردی نمی‍‌‌خورد و هدف در نهایت برخورداری از زندگی است و تنها راه پالایش حس، تزکیه و پالایش است.  ناامیدی به تنهایی کافی است که در تاریکی حبس شویم.

تهیه متن، ویرایش و ارسال به سایت: مسافر مصطفی، لژیون چهاردهم

عکاس: مسافر میلاد، لژیون پانزدهم

مرزبان خبری: مسافر مجید