دلنوشته مسافر بهزاد لژیون سردار

سلام دوستان، بهزاد هستم، مسافر.
پیش از هر چیز، شکر و سپاس خدایی را به جا می‌آورم که من را لایق دانست و توفیق خدمت در این جایگاه را نصیبم کرد. از راهنمای عزیز و بزرگوارم، مسافر محمدرضا، با تمام وجود قدردانی می‌کنم که با اعتمادشان، مسیر خدمت را برایم هموار ساختند.خدا را هزاران بار شکر می‌کنم که اذن ورود به لژیون سردار به من عطا شد.با توجه به شرایط سفر طولانی‌ام، از نگاه خودم، اصلی‌ترین پیوند من با کنگره، همین خدمت در لژیون سردار است.
همیشه آرزوی خدمت مالی را در دل داشتم؛ چرا که این کم‌ترین راهی‌ست برای قدردانی از زحمات بی‌دریغ اعضای کنگره ۶۰.امید دارم بتوانم حتی با فراهم کردن یک صندلی، زمینه‌ای برای رهایی انسان دیگری فراهم کنم.حضور در لژیون سردار برای من فقط یک خدمت نیست؛  صفت‌هایی چون بخشندگی، گذشت، صبوری و مهربانی را در این لژیون آموختم. من در این مسیر آموخته‌ام که با کمک به دیگران، در واقع به خودم کمک می‌کنم و باور دارم که خداوند، پاداش این خدمت‌ها را در مسیر رهایی، به زیباترین شکل، برایم رقم خواهد زد و به زودی در رهایی به رویم بازخواهد داشت