وادی دوم: ناامید نباش

دهمین جلسه از دوره یازدهم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران به نمایندگی اردبیل، به استادی مسافر هومن ، نگهبانی مسافر علی و دبیری مسافرپیام با دستور جلسه "وادی دوم و تاثیر آن روی من"سه شنبه 9 اردیبهشت ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

پس از وادی اول که به تفکر می‌پردازیم. در وادی دوم به یکی از اساسی‌ترین موضوعات انسانی پرداخته می‌شود؛ اینکه هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود چنین گمان کنیم. به باور من این وادی به ویژه برای عزیزان سفر اولی از اهمیت بالایی برخوردار است چرا که دروازه‌ای به سوی امید است.ما به خوبی آگاهیم که اعتیاد فقط یک بیماری ساده نیست؛بلکه بیماری است که هم جسم و هم روان را درگیر می‌کند اعتیاد نه تنها جسم را تخریب می‌کند بلکه افکار و احساسات را مسموم می‌کند. در آغاز سفر، وقتی مصرف هنوز ادامه دارد افکار نیز افیونی و تکراری‌اند.اما به تدریج با پایین آمدن پله‌ها و بازگشت احساسات طبیعی؛خاطرات تلخی از دوران مصرف بازمی‌گردند؛از آسیب‌هایی که به خود،خانواده و اطرافیان زده‌ایم. در این مرحله ممکن است احساس پوچی،تحقیر و ناامیدی کنیم اما وادی دوم آمده تا بگوید: (ناامید نباش).هدف ما از بازگشت به گذشته ماندن در غم و سرزنش نیست بلکه باید از اشتباهات درس بگیریم نه اینکه خود را ملامت کنیم جبران انچه قابل جبران است کافی است، لازم نیست بار گذشته خود را به دوش بکشیم.آقای مهندس در سی‌دی وادی دوم به نکته‌ای مهم اشاره کردند:در سفر اول برخی عزیزان ممکن است حرف‌های راهنما یا دیگر بزرگان را به خود بگیرند اما باید بدانند که این سخنان خطاب به شخص خاصی نیست؛بلکه کلی است و از سر خیرخواهی گفته می‌شود.پس توصیه من به سفر‌اولی‌ها این است:با قاطعیت،نظم و اعتماد به راهنما مسیر خود را ادامه دهند.به حاشیه‌ها توجه نکنند دل به امید بسپارند و بدانند رهایی در انتظارشان هست.

تهبه و ارسال گزارش:مسافر حامد(لژیون سوم)