یوسف گم گشته باز آید به کنعان

جلسه‌ی هشتم از دوره‌ی شانزدهم از سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه‌ی مسافران نمایندگی دلیجان با استادی مسافر محمود، نگهبانی مسافر امیرحسین و دبیری مسافر عباس، با دستور جلسه:"وادی دوم و تاثیر آن بر روی من"/ هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم"، روز دوشنبه ۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ آغاز به کار گردید.

سلام دوستان، محمود هستم، یک مسافر.

از ایجنت، راهنماها، مرزبانان و کلیه خدمتگزاران، مخصوصاً راهنمای عزیزم که به من اجازه دادند در این جایگاه بنشینم و خدمت کنم، تشکر می‌کنم. خیلی دوست دارم که در جایگاه خدمت بنشینم و امروز خوشحال شدم که به من گفتند استاد بنشین. هرچه بیشتر خدمت می‌کنم، بچه‌ها انرژی بیشتری به من منتقل می‌کنند.

سفر اول در کنگره ۶۰ بسیار شیرین است و خاطرات خوبی به همراه دارد. برای خودم این اتفاق بارها افتاده، چون هیچ وقت باور نمی‌کردم که بتوانم یک روز بدون مواد زندگی کنم، و این موضوع برایم خیلی جالب بود. زمانی که وارد کنگره شدم و آن را جدی گرفتم، خیلی خدا را شاکر بودم که توانستم سفر کنم و بدون مواد زندگی کنم.

یک خاطره شیرین از دیروز هم دارم. ما مقدار کمی زمین برای آبگیری داریم. دیروز که تماس گرفتند برای آبگیری، یادم آمد زمانی که در دوران مصرف بودم، اگر زنگ می‌زدند برای گرفتن آب، خوشحال می‌شدم چون بهانه‌ای برای جمع شدن دوستانم و مصرف مواد بود.

بدون اینکه خانواده‌ام اطلاع داشته باشند، تماس می‌گرفتم و پنج شش نفر را جمع می‌کردم و با هم به دورهمی می‌رفتیم. حتی یک آلونک کوچک ساخته بودم و آنجا می‌نشستیم. اما دیروز، به محض اینکه تماس قطع شد، به همسفرم زنگ زدم و گفتم: امروز می‌خواهیم برویم آبیاری.  این تغییر، حاصل آموزش‌های کنگره است که مرا از راه نادرست به راه درست کشاند.

از همه تازه‌واردین تشکر می‌کنم و دوست دارم همیشه در جلسات حضور داشته باشند. چیزی که در کنگره خیلی دوست دارم این است که هر فردی به رهایی برسد، بدون توجه به اینکه از کدام لژیون، قوم یا لباس باشد. این موضوع برایم بسیار ارزشمند است.

از راهنمای عزیزم نیز سپاسگزارم. شاید در طول این دو سه سال شاگرد بسیار خوبی نبوده باشم، اما از سفر اولم راضی هستم و این برایم بسیار مهم است.

در خصوص دستور جلسه "هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌گذارد" باید بگویم: هیچ یک از ما بدون دلیل آفریده نشده‌ایم، حتی اگر گاهی خودمان چنین تصوری داشته باشیم. پیش از دوران مصرف، این سوال برایم مطرح نبود که چرا به دنیا آمده‌ام، زیرا مشغول خدمت و کارهای مثبت بودم. اما بعد از ورود به تاریکی‌ها و شروع مصرف مواد، گاهی در دل با خداوند حرف می‌زدم و می‌گفتم چرا مرا آفریدی؟

در دوران مصرف، اختیار از دست خودم خارج شده بود. حتی نمی‌توانستم تصمیم بگیرم که ساعت چهار کجا باشم. مواد بر من مسلط شده بود. گاهی مواد داشتیم اما جای مصرف نبود، یا بالعکس. در سفرهای زیارتی نیز ابتدا به فکر تهیه و جاسازی مواد بودیم، تا جایی که حتی از همسرم هم پنهان می‌کردم.

با ورود به کنگره و با روش DST، بدون خماری و مشکلات معمول، موفق به ترک شدم. خدا را شاکرم که این مسیر برایم هموار شد و خانواده‌ام امروز از من رضایت دارند.

اکنون که از تاریکی به روشنایی آمده‌ام، دیگر هرگز نمی‌پرسم چرا آفریده شده‌ام. باور دارم که آمده‌ام تا مفید باشم و برای جامعه خدمتی انجام دهم. از همه شما که با حوصله به صحبت‌هایم گوش دادید، صمیمانه تشکر می‌کنم. یوسف گمگشته بازآید به کنعان، غم مخور.

برگزاری جلسه آموزشی هوش مصنوعی 

تایپ: مسافر محمد- راهنمای لژیون دوم

عکس و ارسال خبر: مرزبان خبری 

نمایندگی دلیجان