هشتمین جلسه از دوره دوم سری کارگاه های آموزشی خصوصی همسفران نمایندگی ابهر با استادی راهنما همسفر سمیرا، نگهبانی همسفر رقیه و دبیری همسفر ربابه با دستور جلسه « وادی دوم(هیچ مخلوقی جهت بیهودگی پا به حیات نمینهد، هیچکدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) و تاثیر آن روی من» روز یکشنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
از همسفر مریم ایجنت، مرزبانان همسفر بهناز و همسفر شیدای عزیزم، صمیمانه تشکر میکنم، بابت دعوتشون و خیلی خوشحال هستم که امروز خدمتگزار شما عزیزان هستم و خوشحالم که شعبه ابهر خیلی زود رشد کرد و شاهد چهرههای جدید هستم. برای تک تک شما حال خوش، رهایی و آرامش آرزو میکنم. از راهنمای عزیزم بابت حضور و حمایتشون تشکر میکنم.
مهم ترین موضوع در کنگره، آموزش جهانبینی و هنر زندگی کردن است. مهمتر از آن کاربردی کردنش است. من همیشه به رهجوهایم میگویم عالم بی عمل نباشیم، چون راهنمای خودم همیشه میگفت وادی ها را تیتر وار حفظ نکنید، کاربردی کنید. حتی یک نکتهاش را عملی کنید بردید. دستور جلسه امروز وادی دوم و تاثیر آن بر روی من است.
با عنوان هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمینهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. نکته حائز اهمیت این وادی فلسفهی وجودی و حیات خودمان و دیگران است. این وادی میگوید: نه تنها انسان بلکه یه کرم هم که در لجن زندگی میکند، بیهوده نیست و وجودش برای هستی اهمیت دارد و این فلسفه مهم بودن مخلوقات انقدر عظیم است که ما ذره ای به آن پی نبردیم.
بودن خیلی مهم است. وقتی من هستم، زمین هست، چرا خودمان را بیهوده بگیریم؟ چه کسی مثل شما هر هفته روی این صندلیها مینشیند و در مورد مهمترین مسائل زندگی مشارکت میکند، بحث میکند، آموزش میگیرد، میبیند و این آموزشها را به اطرافیانش انتقال میدهد. در مورد فیزیولوژی، در مورد آفرینش خلقت، در مورد کهکشان ها، در مورد پرتکل انواع مواد و خیلی چیزهای دیگر.
کلی اطلاعات دارد و همه اینها میگوید نه تنها شما بیهوده نیستید، بلکه جزو برگزیدگان خدا هستید و اینجا باید رسالتمان را حفظ کنیم و به بالاترین هدفمان که خدا گفته است، اول آموزش، بعد خدمت برسیم و انقدر در این مسیر پیش برویم که خودمان را تصفیه کنیم و به هنر زندگی کردن و درست زندگی کردن برسیم، هنر درست زندگی کردن متکی به مکان و زمان خاصی نیست.
ما در هر جای دنیا زندگی کنیم و یا در هر زمانی روی این دنیای خاکی باشیم، باید روی اون هدف اصلیمان زوم کنیم و به فرموده جناب مهندس، هر چقدر که بارمان را سبکتر کنیم، کارمان در اون دنیا راحتتر است. بار سبک یعنی کسب علم و دانش، بار سبک یعنی نجات دادن حتی یه فرد از نیروهای منفی و ناامیدی.
در سیدی صبر مطرح شده که با کارهای مفید و انسانی هر روز به مقربین یعنی نزدیک ترین انسان ها به خدا نزدیک میشوی و در مسیر درست کنگره، راهنماها همان مقربین هستند.
جناب مهندس میگوید حالا شاید همه برگزیده نباشند اما دارند به تو کمک میکنند، دارند مسیر درست را به تو نشان میدهند. همین صحبت ها همین مشارکت هارا من دقت میکنم میگویم خدایا مگر میشود هر هفته در مورد یک دستور جلسهای انقدر قشنگ همه صحبت کنند، این حرفا از کجا نشأت میگیرد. من میگویم همه الهامات خداست، ببخشید این حرف را میزنم، ولی تا دیروز کسی یک مصرف کننده را تحویل نمیگرفت، حتی اگر نابغه بود.
در حالی که خیلی از مصرف کننده ها واقعا نابغه بودند و هستند. فنی باشد، علم باشد، معنویات باشد، اما کنگره هویت مصرف کننده و من همسفر را به من برگرداند. همه ی این ها را کنار هم بگذاریم، همین صحبت ها میشود رسالت من و مصداق همین دستور جلسه است که من بیهوده نیستم، یک خدمت کوچک در کنگره، یک آجر اضافه کردن یعنی یک کار بزرگ که یک نسل را نجات میدهد.
وقتی در سالن حضور دارم، در جلسات در لژیون هستم، متوجه میشوم ک بیهوده نیستم، فقط هم در فضای کنگره مطرح نیست در جمع خانواده، محل کار، هر جایی که به خودم تلنگر بزنم که یک کاری از دستم برمیآید، یعنی من بیهوده نیستم و میتوانم مفید باشم و بالاترین تاثیر این فکر که بیهوده نیستم، امید و انگیزه برای زندگی و هر مسئله دیگر است.
پس بالاترین دارایی و نعمتی ک الان نصیب ما است، کنگره و آموزش هایش است که اول بهره ببریم از تک تک لحظاتمان، هم با کوله پشتی غنی به بُعد دیگر پرواز کنیم.
تحویل جایگاه دبیری


عکس: همسفر شیدا( مرزبان)
تایپ و ارسال: همسفر یلدا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابهر
- تعداد بازدید از این مطلب :
163