خداوند هیچ انسانی را بدون هدف خلق نکرد

هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. این مسئله خیلی مهم است چون وقتی که انسان وارد بعد تاریکی می‌شود چندین حس وجود دارد که او را در تاریکی نگه می‌دارد، یکی از این حس‌ها، حس ناامیدی است و این‌که شخص احساس بیهودگی و بی‌ارزشی می‌کند و با خود می‌گوید چرا آفریده شده است؟ این یکی از ابزارهای شیطان است، برای این‌که انسان را در تاریکی نگه دارد. حدود ۳۰ سال در کنار مسافرم که مصرف‌کننده بود زندگی کردم، مسافرم بارها برای ترک اعتیاد خود به کلینیک مراجعه می‌کرد ولی هر بار فقط مواد مصرفی‌اش تغییر می‌کرد و خبری از بهبودی نبود. هر چه تلاش می‌کردیم با ناکامی و شکست مواجه می‌شدیم، من بعد از هر شکست سعی می‌کردم قوی‌تر و امیدوارتر دنبال راه بهتر باشم، راهی که بتوانم زندگی‌ام را نجات بدهم ولی هر راهی که می‌رفتیم نتیجه‌ای نداشت و بالاخره حس ناامیدی توانست تا حدودی بر من غلبه کند‌. از فرط خستگی و ناامیدی از مسافرم خواستم که یا مواد را رها کند یا من و فرزندمان را. مسافرم با ناراحتی از خانه رفت تا با یکی از دوستانش به خارج از شهر برود ولی همان روز برف سنگینی می‌بارید و دوستش نتوانست همراهیش کند، مسافر من که از این مسئله ناراحت شده بود با عصبانیت به طرف خانه به راه افتاد که مقابل در کنگره به زمین می‌خورد و از شدت سرما و درد وارد کنگره می‌شود تا گرم شود. مسافرم می‌گوید: «زمانی که وارد محیط کنگره شدم حال عجیبی پیدا کردم و آنقدر آرامش و انرژی خوبی داشتم که دلم نمی‌خواست آن محیط را ترک کنم، کنجکاو شدم و از اعضای کنگره راجع به روش درمان سوال کردم و همان روز تصمیم گرفتم که سفرم را آغاز کنم.» مسافرم وقتی به خانه برگشت حال عجیبی داشت و ماجرا را برایم تعریف کرد. بعد از سپری کردن سه جلسه تازه‌واردین و انتخاب راهنما از من خواست تا در این مسیر او را همراهی کنم و من هم با کمال میل پذیرفتم، وارد کنگره شدیم و با آموزش‌های کنگره بعد از ۱۴ ماه طعم شیرین رهایی را چشیدیم، مدت کوتاهی از رهایی‌مان نگذشته بود که برادر مسافرم دچار بیماری سرطان شد و به همین دلیل مسافرم نتوانست به کنگره بیاید، بعد از مرگ برادرش دوباره به دنیای اعتیاد قدم گذاشت و الان مدت چهار سال است که من ایمان دارم روزی دوباره اذن ورود درمان مسافرم صادر می‌شود و به آرامش و حال خوش می‌رسد، چون در وادی دوم یاد گرفتم که خداوند هیچ انسانی را بدون هدف خلق نکرده و همواره پشتیبان و یاری‌رسان انسان‌‌ها است ولی به شرط آن که حرکت در راه صراط‌ مستقیم و دوری از ضدارزش‌ها باشد.

نویسنده: همسفر عصمت رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون هشتم)
ارسال و ویراستار: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم) دبیر سایت

همسفران نمایندگی جهان‌بین شهرکرد