همه‌ی ما ارزشمند هستیم

جلسه دوازدهم از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی پردیس با استادی مرزبان همسفر مرضیه، نگهبانی همسفر مینا و دبیری همسفر مریم با دستور جلسه «وادی دوم (هیچ موجودی جهت بیهودگی آفریده نشده است، هیچکدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) و تاثیر آن روی من» روز سه‌شنبه ۹ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:
وادی دوم می‌گوید: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. در این وادی اشاره شده است: اگر ناامید شدم و احساس پوچی و ناچیز بودن به من دست داد، علت آن این است که اعتماد به نفس خودم را به علت تفکرات غلط و حرکت در مسیر ضدارزش‌ها از دست داده بودم. من با رفتار و کردار خود می‌توانم جایگاه خودم را تغییر بدهم و می‌دانم بیهوده به دنیا نیامده‌ام. هدف از خلقت من این بوده است که در کنار یک مصرف‌کننده وارد کنگره بشوم، آگاهی و دانش کسب کنم، راه درست زندگی کردن را یاد بگیرم؛ بنابراین نباید گله و شکایت کنم. در این وادی آموختم که ما انسان‌ها نباید بگوییم هیچ ارزشی نداریم اینطور نیست، همه‌ی ما ارزشمند هستیم، بعضی مواقع خودمان، خودمان را بی‌ارزش می‌کنیم.

اگر تلاش و کوشش کنیم و به خودمان ایمان داشته باشیم متوجه می‌شویم که چقدر ارزشمند هستیم که پا به زمین گذاشته‌ایم تا به تکامل برسیم. اگر به تمام هستی نگاه کنیم امکان ندارد چیزی پیدا کنیم که بیهوده خلق شده باشد. اگر ما فکر کنیم چیزی بیهوده است یا ارزش ندارد؛ مطمئناً این نوع تفکر غلط خودِ ما است. زمانی که انسان پا به هستی گذاشت، خداوند او را در یک دوراهی قرار داد حالا این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم سمت تاریکی یا روشنایی برویم. اصولاً انسان تاریکی‌ها را تجربه می‌کند تا به عظمت و شگفتی روشنایی پی ببرد، اما زمانی که در تاریکی‌ها فرو رفت باید تلاش کند، فرمان بردار باشد تا بتواند از این تاریکی بیرون بی‌آید.

اگر من از این گذرگاه سخت عبور کنم؛ قطعاً به صلح و آرامش میرسم. قبل از ورود به کنگره منِ مرضیه از اینکه چرا آفریده شدم ناامید بودم. همیشه حس های نگرانی، ترس، بیهودگی، پوچی و.... همراه من بود. اما این وادی می‌گوید: یک موجود اضافه نیستم، بیهوده خلق نشدم، آمده‌ام تا رسالتم را به انجام برسانم. خداوند را شاکرم که در کنگره هستم و آموزش می‌گیرم و در پی زندگی آرام و لذت بخش و ارزشمند هستم.

یاد گرفتم به خیلی چیزها نباید فکر کرد، فکر کردن به چیزهای بیهوده باعث می‌شود انرژی من گرفته شود و از چیزهایی که به من انرژی من دهد غافل بشوم. به نظر منِ مرضیه بالاتر از امید چیزی نیست. ناامیدی انسان را افسرده کرده و از بین می‌برد و امیدواری باعث می‌شود که من از زندگی لذت ببرم و با تمام وجود برای رسیدن به هدفی که دارم تلاش و کوشش کنم. در آخر از خداوند مهربان  سپاس‌گزار هستم که با آموزش‌های ناب کنگره به من یاد آور شد جهت بیهودگی پا به این دنیا نگذاشته‌ام.

تایپیست: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
عکاس: همسفر ماهرخ رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون اول)
ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر فاطمه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی پردیس