امید یکی از چشمه های اصلی است که بشر را به حرکت در می آورد

جلسه هشتم از دوره بیست و پنجم  سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ روزهای  سه‌شنبه نمایندگی شیروان به استادی  مسافر علی حسن ، نگهبانی مسافر فرشید و دبیری مسافر رضا با دستور جلسه " وادی دوم و تأثیر آن روی من " 9 اردیبهشت   ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد :
سلام دوستان، علی‌حسن هستم، یک مسافر.
ابتدا از ایجنت محترم، گروه مرزبانی و راهنمای خوبم صمیمانه تشکر می‌کنم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند تا خدمت کنم و از شما عزیزان آموزش بگیرم.
قبل از هر چیز، به دوستانی که به رهایی رسیده‌اند تبریک می‌گویم.
در مورد دستور جلسه وادی دوم، باید کمی تأمل کنیم که چرا آقای مهندس این وادی‌ها را برای ما طراحی کرده‌اند. در ابتدای سفر، مفاهیم وادی‌ها برای من چندان قابل درک نبود، اما کم‌کم که در کنگره ماندم و آموزش گرفتم، متوجه شدم که این وادی‌ها همچون چراغ‌هایی هستند که ما را از تاریکی و سردرگمی به سوی روشنایی و مسیر درست هدایت می‌کنند.
پس از وادی اول که "تفکر" است، وارد وادی دوم می‌شویم. از نظر من، این وادی، وادی امید در برابر ناامیدی است.
این وادی می‌گوید:
"هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد و هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم."
در بخش اول این وادی، یعنی "هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد"، اگر دقیق شویم، متوجه می‌شویم که حتی یک مورچه یا کرم خاکی هم بیهوده آفریده نشده‌اند. هر کدام از آن‌ها در طبیعت نقش و تأثیر خود را دارند. این یعنی من نیز که در این حیات حضور دارم، باید تأثیرگذار و مفید باشم.
در اوایل سفرم، بارها دچار تردید و ناامیدی می‌شدم. از خودم می‌پرسیدم: "آیا می‌شود رها شد؟ واقعاً می‌توانم تغییر کنم؟"
اما این وادی به مسافران سفر اول نوید می‌دهد که بله، امید هست.

بودند عزیزانی که به رهایی رسیده‌اند و در سفر دوم هستند، دلیل واضحی بر وجود این امید است. فقط باید صبر کنیم، حرکت کنیم، به حرف راهنما گوش بدهیم و از وادی‌ها پیروی کنیم؛ چرا که این وادی‌ها چراغ راه ما هستند تا به هدف نهایی یعنی رهایی برسیم.
مسافران سفر دومی باید در کنگره حضور فعال داشته باشند، خدمت کنند، و الگو باشند برای سفر اولی‌ها. همان‌طور که روزی دیگران الگوی ما بودند و با خدمت‌شان معجزه‌ی زندگی ما شدند، ما نیز می‌توانیم با ماندن و خدمت کردن، معجزه‌ی زندگی دیگران باشیم.
در طبیعت می‌بینیم که رودخانه‌ها، درختان و گل‌های خوشبو، هیچ‌گاه ثمره‌شان را برای خود نگه نمی‌دارند؛ بلکه به دیگران می‌بخشند.
ما نیز باید در خدمت دیگران باشیم، تا دیگران هم درخدمت ما باشند.

عکاس : مسافر مصیب
تایپ : مسافر غلامرضا
ویراستاری: مسافر علی محمد
ارسال : مسافر حسین