امید و ناامیدی

وادی دوم می‌گوید: «هیچ موجودی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.» شاید می‌توان گفت: موضوع اصلی این وادی امید و ناامیدی می‌باشد. از آنجا که همه‌ حالات ما با تفکر آغاز می‌شود، وقتی به ضد ارزش‌ها فکر کنیم کم کم مسیرمان را گم می‌کنیم تا جایی که گاهی‌ ضد ارزش‌ها تبدیل به ارزش می‌شود.

نیروهای درون همه‌ی ما،‌ مانند یک کوه آتشفشان نهفته است‌؛ که در صورت ظهور می‌توانند انسان را تغییر دهند. تفکر انتخاب شده، تبدیل به یک تصویر ذهنی می‌شود که این تصاویر می‌توانند صحنه‌های زیبا از زندگی سالم و عشق بدون توقع باشد و یا صحنه‌هایی از حال خراب، افسردگی، ورشکستگی و... باشد. اولی انسان را به سمت ارزش‌ها و خواسته‌های معقول سوق می‌دهد و دومی به طرف ضد ارزش‌ها می‌برد. در حالت اول نور و امید در مقابلمان است و در حالت دوم ناامیدی و تاریکی. بعضی افراد وقتی در حالت دوم قرار می‌گیرند در عمق ناامیدی و تاریکی می‌گویند: همه چیز تمام شد و زندگی اهمیتی ندارد بیخودی به این دنیا آمده‌ایم.

این‌ها همه‌ در مرحله اول توجیه است و سپس تسلیم شدن در مقابل نابودی. باید بدانیم که هیچ چیز در عالم، بیهوده خلق نشده است. برای درک بهتر این مطلب باید آگاهی و دانش خود را افزایش دهیم و بدانیم که ما در این جهان تنها و بدون پشتیبان نیستیم. قدرت مطلق یاری رسان و پشتیبان ما است. لازم است که انسان ابتدا خود را بشناسد تا بتواند نیروهای ما فوق را درک کند.

حال برای رسیدن به شناخت نیروهای مافوق باید در سه بخش عمده سرمایه‌ گذا‌ر‌ی کنیم؛ مشکلات جسم ما، مشکلات روان ما و مشکلات جهان‌بینی ما. برای رسیدن به آرامش،  توازن و تعادل در زندگی باید در هر سه مقوله‌ کاربردی‌ شود.

تایپ:همسفر مروارید، رهجوی راهنما همسفر لیلا(لژیون دوم)
عکس: همسفر سهیلا، رهجوی راهنما همسفر لیلا (لژیون دوم)
ارسال: همسفر فاطمه، رهجوی راهنما‌‌ همسفر منصوره (لژیون هفتم)
همسفران نمایندگی صادق قم