ناامیدی چون موریانه است

همسفر الهه به همراه مسافر خود وارد کنگره شدند، آخرین آنتی‌ایکس مصرفی مسافرشان تریاک بود، مدت ۱۰ ماه و ۱۳ روز به روش DST با داروی OT به راهنمایی مسافر ابراهیم و همسفر فاطمه سفر کردند و در حال حاضر ۴ ماه است که آزاد و رها هستند، رشته ورزشی همسفر بدمینتون و ایروبیک و ورزش مسافر شنا و بدمینتون است. در ادامه گفتگویی با ایشان ترتیب داده‌ایم که تقدیم نگاه پر‌مهرتان می‌شود:

در این وادی گفته می‌شود «انسان‌ها تاریکی‌ها را تجربه می‌کنند، برای رسیدن به روشنایی» آیا نمی‌توان بدون تجربه تاریکی به روشنایی رسید؟

جهان هستی و خلقت انسان‌ها بر‌اساس قانون اضداد می‌باشد؛ خداوند مهربان و یا قدرت مطلق از زمانی که انسان را خلق نمود به او قدرت اختیار داد و او بر سر دوراهی قرار گرفت. اضداد مانند دوراهی است که انسان باید طعم تاریکی را بچشد تا لذت روشنایی را در خود احساس نماید. تاریکی مانند نادانی و نور و روشنایی مانند علم و آگاهی می‌باشد. با وجود اضدد است که هر کدام از ارزش‌ها برای ما معنی پیدا می‌کند.

پندار شخصی که به نیروهای مافوق معتقد نیست در مواجهه با مشکلات چگونه است؟

کسانی‌که اعتقاد به قدرت مطلق و خداوند دارند می‌‌دانند که نیروی برتری وجود دارد که آن‌ها را حمایت و یاری می‌رساند؛ اما کسانی‌که به این نیرو اعتقاد ندارند، هر‌چند خداوند گفته است که انسان‌ها در اندیشه و افکار خود مختارند؛ اما آیا او قدرت این را دارد که یک سلول از جسم خود را کنترل و نظارت نماید؟!

آیا بیهوده انگاشتن خود، مخصوص مصرف‌کنندگان مواد‌مخدر است یا اشخاص دیگری نیز درگیر هستند؟

فقط مخصوص مصرف‌کنندگان نیست، بسیاری از انسان‌ها هستند که همیشه با خود این سوال را می‌کنند که چرا من پا به این هستی گذاشتم یا بیهوده آفریده شده‌ام و این بستگی به تصور، پندار و جهان‌بینی انسان‌ها دارد.

چه زمانی ناامیدی به سراغ انسان می‌آید و در مقابل آن چه باید کرد؟

طبق گفته استاد امین وقتی انسانی یک راه را چندین بار تجربه کرد و به نتیجه نرسید؛ اولین چیزی که به سراغش می‌آید ناامیدی است؛ ناامیدی چون موریانه‌ای است که از داخل تخریب می‌کند و باعث نابودی می‌گردد. برای اینکه دچار ناامیدی نگردیم؛ باید به یاد داشته باشیم که هستی همیشه در حرکت و تکاپو است. ما هم باید با تلاش و کوشش از گذرگاه‌های سخت زندگی عبور کنیم تا کارآزموده و رها شویم.

کلام آخر:

من به عنوان یک همسفر کوچک از همه عزیزان می‌خواهم بیایید قدر خود و مکانی که در آن آموزش می‌گیریم را بدانیم تا ذره‌ذره به روشنایی نزدیک و از تاریکی‌ها دور شویم.

تایپ و ویرایش: همسفران گروه مصاحبه
عکاس: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون چهارم)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دنا