کنگره، مسیر روشنایی

جلسه چهارم از دوره پنجاه‌ و‌ نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره‌۶۰، نمایندگی سمنان، با استادی مسافر حمید، نگهبانی مسافر مهدی و دبیری همسفر قادر با دستورجلسه «وادی دوم وتاثیر آن روی من » در روز یکشنبه 7 اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ راس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان حمید هستم مسافر. خداوند را شاکرم که یک‌بار دیگر این فرصت نصیب من شد که در این جایگاه قرار بگیرم. از مهندس دژاکام عزیز متشکرم که با بنیان این مکان مقدس، حال خوش وزندگی سالم را دوباره به من برگرداند از راهنمای خوبم علی آقا تشکر می‌کنم، راهنمایی و آموزش‌های ایشان بود که من در این جایگاه هستم و به سه سال رهایی رسیده‌ام. قبل از اینکه در مورد دستور جلسه وادی دوم هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم. می‌خواهم از تجربیات خودم بگویم من امروز که وارد کنگره شدم مثل همیشه 340 کیلومتر راه را آمده بودم تا در جلسه شرکت کنم که از من خواستند استادی جلسه به عهده بگیرم، این اتفاق خستگی راه را از من گرفت.

درزمانی که مصرف‌کننده بودم آن‌قدر مصرفم بالا رفته بود که دیگر خسته شده بودم من آدمی بودم که وقتی همسفرم می‌گفت که دیگر مصرف نکن و این مواد را کنار بگذار می‌گفتم من شمارا رها می‌کنم ولی این چراغ و مواد را رها نمی‌کنم. تا اینکه دیدم با این شرایط دیگر نمی‌شود زندگی کرد و مشکلات همچنان ادامه داشت. به یکی از دوستانم تلفن زدم که با او به کنگره بروم، خدا را شکر آمدم و سفرم را شروع کردم من هر سه جلسه را از بیارجمند به سمنان می‌آمدم و این سیصد کیلومتر را طی می‌کردم چون در کنگره چیزهایی را دیدم که در هیچ جا و انجیوی دیگری ندیدم تغییراتی که در سایر مسافران می‌دیدم و آموزش‌هایی که در کنگره دریافت می‌کردم بسیار برایم لذت‌بخش بود حتی بعضی‌اوقات که جمعه‌ها برای رهایی به تهران می‌رفتیم به من می‌گفتند که این راه برای تو خسته‌کننده نیست، به آن‌ها می‌گفتم که لذت دیدن مهندس و بودن باهم لژیونی هایم در رهایی خستگی را از بین می‌برد.

این‌ها را گفتم تا یادآور این باشم که ما اگر بخواهیم می‌توانیم به خواست‌هایمان دست پیدا کنیم طول مسیر، مشکلات ... بهانه است من خودم با داشتن یک فرزند بیمار توانستم، سفر کردم به رهایی رسیدم و چند روز دیگر هم سه سال رهایی من است. بسیار دوست دارم که در کنگره باشم و همانند سایر دوستانم خدمت کنم، آموزش بگیرم و در رها شدن مسافران من هم سهیم باشم. در مورد دستور جلسه باید بگویم که خداوند مهندس دژاکام عزیز را در مسیر راه ما قرارداد چرا؟ چون تنها نفری بود که این راه را ابداع کرد تا ما به رهایی برسیم با کمک همسفرانی که داشتند در این راه موفق شدند و توانستند افراد بیشتری را به رهایی برسانند تا الآن که کنگره 60 در تمام شهرها نمایندگی دارد و همه آن را می‌شناسند. ما باید قدردان زحمات آقای مهندس دژاکام و آموزش‌های خوب کنگره باشیم کنگره تنها جایی است که اگر خواسته داشته باشید می‌توانید به تمام آن‌ها دست پیدا کنید. از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید ممنونم.

نگارش متن: مسافر مجید لژیون یازدهم
عکاس: مسافر علی اکبر لژیون هشتم
ارسال مطلب: مسافر مجید لژیون یازدهم

مرزبان خبری: مسافر رامین