تمام ذرات در هستی، وظیفه‌ای بر عهده دارند

در ابتدای وادی دوم (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد. هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم) یک پیام بسیار مهم آمده است: «همه مطالب در درون و برون ماست که مانند قله‌های آتشفشان هستند؛ آرام و بی‌صدا. اگر به آنها توان حرکت بدهیم حتماً می‌دانید چه می‌شود! خاصه در جهت ارزش‌ها یا راه مستقیم باشد. می‌دانید تصاویر؛ تولید و یا ظهور می‌یابند، از درک به دورند، اما چشمه‌ای هستند که به بحری می‌مانند». این مطلب به این معنا است که در درون انسان، تمام توانایی‌ها به‌صورت بالقوه نهفته است؛ کافی است که ما به درون خود بنگریم و با دقت آن را مشاهده کنیم، در آن زمان است که به توانایی‌های خود پی می‌بریم که مانند آتشفشان آرام و بی‌صدا هستند و اگر ما به آن‌ها تلنگری بزنیم و آن‌ها را در جهت ارزش‌ها به حرکت درآوریم، آن زمان است که به مرحله کن‌فیکون می‌رسیم.

در این وادی مطرح می‌شود که هیچ انسانی پوچ و بی‌ارزش نیست، حتی اگر خودش را بیهوده فرض کند. ما انسان‌ها و همه موجودات برای انجام هدف و رسالتی به این جهان آمده‌ایم و زمانی که هدف و رسالت را به‌درستی انجام دهیم، آماده رفتن به بعد دیگر می‌شویم. حضرت فاطمه(س) می‌فرمایند: «خدایا مرا برای کاری استفاده کن که برای آن، آفریده‌ای». از جمله این بانو برداشت می‌شود که همه ما دارای رسالتی هستیم و برای انجام هدفی خلق شده‌ایم.

ما باید به‌جای حرکت به‌سوی ناامیدی‌ها و پوچی‌ها راه خود را پیدا کنیم و در صراط مستقیم حرکت نماییم. زمانی که در صراط مستقیم حرکت کردیم، راه نمایان می‌شود و می‌توانیم رسالتی را که به عهده ما است، در مسیر بیابیم. اکنون چه چیزی باعث می‌شود که انسان احساس کند بیهوده آفریده شده است؟! زمانی که انسان در مسیر ضدارزش‌ها حرکت کند، تحت‌تأثیر تفکرات اشتباهی که داشته، برای خود مشکلاتی را به وجود آورده است و این تفکرات غلط و مشکلات جسمی و روانی که برای خود ایجاد کرده است باعث می‌شود، صفات منفی بسیاری مانند کینه، ترس و حقارت و امثالهم، در انسان رشد کند؛ این صفات منفی باعث می‌شود که انسان، احساس ناامیدی و بیهودگی کند.

ما اگر بادقت تفکر کنیم، در‌می‌یابیم که تمام ذرات در هستی، مسئولیت و وظیفه‌ای بر عهده دارند. تمام مخلوقات به جز انسان، مسئولیت خود را به‌درستی انجام می‌دهند؛ اما به دلیل این‌که در تمام کارهای انسان‌، تقوا و فجور به او الهام می‌شود و همچنین انسان حق انتخاب دارد و دارای اختیار است؛ گاهی باعث می‌شود الهامات فجور را بیش‌تر دریافت کند و آن زمان است که در عمق تاریکی‌ها فرومی‌رود. زمانی که انسان در عمق تاریکی‌ها باشد؛ اما به‌سوی روشنایی‌ها آرام‌آرام حرکت کند از تاریکی‌ها و نا‌امیدی‌ها خارج می‌گردد و آن زمان است که انسانی کارآزموده و رها خواهد شد، یعنی انسانی که در صلح قرار گرفته است، هیچ زمانی احساس‌ بیهودگی و ناامیدی نخواهد کرد.

منابع: سی‌دی وادی دوم، کتاب عشق
نویسنده: راهنما همسفر بهار (عضو لژیون سردار)
رابط خبری: همسفر آزاده رهجوی راهنما همسفر مینا (لژیون دوم)
عکاس: دنور همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
ارسال: راهنما همسفر افسون نگهبان سایت
همسفران نمایندگی نائین