قبله گم‌کردن مخصوص انسان‌هاست

مشارکت همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون نهم)

آقای مهندس در مورد ظرفیت، مسئولیت، قبله گم‌کردن می‌فرماید: اگر به هستی نگاه کنیم ظرفیت دارد. ظرفیت ما مسئولیت ماست، مسئولیت همان پذیرش است و در نهایت مسئله قبله گم‌کردن است. ما مسلمین به‌طرف خانه خدا در مکه نماز می‌خوانیم. کسی که قبله گم‌کرده؛ یعنی هدفش را گم‌کرده است. قبله گم‌کردن مخصوص انسان‌هاست. تنها انسان است که اگر به جایگاهی یا هدفش برسد خود را گم می‌کند و به قول آقای مهندس خدا را بنده نیست. در اینجا اگر به هدفی که داشته رسیده تنها تلاش خود را می‌بیند و کمکی که دیگران به او کرده‌اند را در نظر نمی‌گیرد.

اگر قبله گم‌کردن را در کنگره بسنجیم می‌بینیم که راهنما و دیگر همراهانی که در کنگره هستند چقدر به ما کمک کرده‌اند تا ما به خودشناسی برسیم. شاید کلام یا یک نگاه مهرآمیز باعث شود به درون خود برویم و به خدای خود نزدیک شویم یا یک الهاماتی به قلبمان بشود. اگر راهنما و کسانی که به من در این راه کمک کرده‌اند را فراموش کنم در این صورت قبله‌ام را گم کرده‌ام. انسان تنها موجودی است که به رب خود ناسپاسی می‌کند. انسان وقتی پیمان الست را بست و خداوند را به‌عنوان رب خود قبول کرد آن پیمان را فراموش کرد و در مسیر ضدارزش‌ها قدم گذاشت.

مهم‌ترین چیز در زندگی ظرفیت است. همه موجودات، نباتات، گیاهان و حیوانات یک ظرفیتی دارند. ظرفیت و گنجایش افراد با هم فرق می‌کند. گاهی ظرفیت یک شخص به‌اندازه یک کارگر است و گاهی ظرفیت یک شخص به‌اندازه یک رئیس‌جمهور یا یک پادشاه؛ اگر به یک کارگر ریاست یا مسئولیت بزرگ بدهیم اولاً از عهده آن بر نمی‌آید و دوم دیگر خدا را بنده نیست؛ حتی جواب سلام کسی را نمی‌دهد. در اینجا ما به این نکته مهم می‌رسیم که اگر خداوند خواسته‌ای را که ما داریم نمی‌دهد؛ یعنی ظرفیت ما به‌اندازه آن خواسته نیست. شاید خداوند در زمان و مکان مناسب خواسته‌مان را به بهترین شکل به ما بدهد؛ پس باید ظرفیت و مسئولیت در یک اندازه باشد که بتوانیم به تعادل برسیم در غیر این صورت باعث تخریب می‌شود.

مثل اینکه به من به‌عنوان سفر اولی که تازه‌وارد کنگره شصت شده‌ام مسئولیت دبیری یا مرزبانی بدهند، اولاً نمی‌توانم به نحو احسن آن را انجام دهم ثانیاً از هدف اصلی که خودشناسی است دور می‌شوم و به این می‌گویند قبله گم‌کردن.

مشارکت همسفر افسانه رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هشتم)

همه انسان‌ها در زندگی خود دارای مسئولیت‌هایی هستند. مسئولیت مادری، پدری، فرزندی و حتی یکی مسئولیت اداره یک شهر یا کارخانه و... را دارد. اگر کسی هم هیچ‌کدام از این مسئولیت‌ها را نداشته باشد حداقل مسئول خودش است که بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مسئولیت است. ظرفیت هر انسان بستگی به میزان دانایی‌اش دارد و دانایی هم با آموزش، تجربه و تفکر امکان‌پذیر است. زمانی که وارد کنگره می‌شویم باید بدانیم که هیچ نمی‌دانیم، حالا که نمی‌دانیم باید ظرف وجودی‌مان را خالی کنیم و گنجایش و جا برای اطلاعات جدید باز کنیم و آموزش بگیریم.

بعضی از افراد وقتی به مسئولیت‌هایی می‌رسند برخوردشان با دیگران تغییر می‌کند، حرف‌زدنشان تغییر می‌کند و جایگاهشان را بالاتر از آنچه که هست می‌بینند که همان منیت است و رفتارهای غیر متعادل از آن‌ها سر می‌زند و از تعادل خارج می‌شوند که اصطلاحاً به آن‌ها می‌گویند قبله‌شان را گم کرده‌اند. قبله گم‌کردن همان خارج‌شدن از وضعیت متعادل و به‌هم‌ریختن است و شخص نمی‌داند که چه کاری باید انجام دهد.

هر کدام از ما درست در جایی هستیم که باید باشیم؛ یعنی امکانات، توانایی و مسئولیت‌هایی که داریم طبق ظرفیت ماست. باید ظرفیت مسئولیتی که در هر قسمتی به ما داده می‌شود را فراهم کنیم وگرنه دچار تخریب شده و با قبله گم‌کردن از صراط مستقیم خارج می‌شویم. تنها چیزی که ما را به جایگاه اصلی خودمان هدایت می‌کند صراط مستقیم است.

مشارکت همسفر گلاله رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هشتم)

انسان موجودی صاحب‌اختیار است؛ پس می‌تواند در زندگی مسئولیت بپذیرد و همچنین در خود ظرفیت ایجاد کند، و هر چه‌قدر دانایی و آگاهی خودش را بالا ببرد به همان میزان ظرفیت وجود خودش را بزرگ‌تر می‌کند. انسان هم در برابر داشته‌هایش و هم در مقابل نداشته‌هایش باید ظرفیت داشته باشد. من در کنگره۶۰ آموزش می‌بینم که هر موجودی یک ظرفیت و پذیرشی دارد و باید اندازه ظرفیت آدم‌ها با آنها رفتار کرد و هر روز که می‌گذرد با آموزش‌هایی که از طریق سی‌دی‌ها و تجربه‌های دوستان می‌بینم تلاش می‌کنم دانایی و آگاهی‌ام را بالا ببرم تا گنجایش ظرف درونم را بزرگ‌تر کنم.

وقتی به شخصی می‌گویند قبله گم‌کرده به این معناست که هدف و معبودش را گم‌کرده است. من در سی‌دی (ظرفیت، مسئولیت) متوجه شدم که هر شخص و هر موجودی در جهان هستی یک ظرفیتی دارد و هیچ ظرفیتی یک‌روزه به وجود نیامده است و شرایط خاص خودش را دارد؛ حتی در جانوران و گیاهان هم ظرفیتی مشخص شده و متفاوت هستند و همچنین آگاهی‌ها با هم فرق دارند. هر کدام ویژگی خاصی دارند. بعضی‌ها ظرفیتشان اندازه بندانگشت یا استکان است و بعضی‌های دیگر ظرفیت یک دریا را دارند.

ما در کنگره آموزش می‌بینیم تا بتوانیم ظرفیت همه چیز از جمله سلامتی، پول، مقام و تحصیل را داشته باشیم؛ چون اگر نداشته باشیم تخریب ایجاد می‌کنیم و این ظرفیت با علم، آگاهی، شعور، تجربه، تفکر و آموزش بالا می‌رود. وقتی بالا رفت پذیرش به وجود می‌آید و بر مبنای هر ظرفیت و پذیرش مسئولیت داده می‌شود. ما باید آگاه باشیم که قبله خود را گم نکنیم و یادمان باشد این ظرفیت‌ها با ارزش‌ها بالا می‌رود نه با ضد ارزش‌ها. خدا را بابت وجود کنگره و تمام آگاهی‌های ناب این دانشگاه معنوی بی‌نهایت شکر.

رابط خبری: راهنما همسفر مریم (لژیون نهم) و همسفر رویا رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هشتم)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر خندان (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی لویی پاستور