ظرفیت یعنی ظرف وجودی

جلسه پنجم از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی رازی به استادی همسفر معصومه، نگهبانی همسفر طاهره و دبیری همسفر سکینه با دستور جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن)» روز سه‌شنبه ۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدا را شاکر و سپاسگزارم که روزی من شد تا امروز در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم از راهنمای خودم همسفر ماهرخ تشکر می‌کنم که اجازه داد من این جایگاه را تجربه کنم. دستور جلسه این هفته ظرفیت و مسئولیت، قبله گم کردن است. ظرفیت به معنای ظرف وجودی انسان‌ها است و اندازه این ظرف در افراد متفاوت است. ظرفیت یک ویژگی کسب کردنی است. هر انسانی که به دنیا می‌آید ظرفیتی دارد که ممکن است در ابتدا کم باشد. اما با کار بر روی خود، آموزش و کسب آگاهی می‌تواند نقطه تحملش را بالا ببرد و در نتیجه ظرفیتش افزایش یابد. بالا بردن نقطه تحمل کار سختی است و نیاز به تحمل سختی‌ها دارد تا رشد کنیم و ظرف وجودیمان بزرگ‌تر شود، زیرا تغییر به راحتی صورت نمی‌گیرد. مسیر تغییر دشوار و پر از درد و رنج است و تغییر خود مسئولیتی است که بسیاری از افراد از زیر بار آن فرار می‌کنند. من خودم همیشه می‌خواستم شرایط، محیط و اطرافیانم تغییر کنند، اما در کنگره یاد گرفتم که باید خودم تغییر کنم. تغییراتی که من دوست دارم نه آنچه دیگران می‌خواهند. من باید ابتدا با خودم خوب باشم تا بتوانم حال خوبم را به دیگران منتقل کنم. اگر حال من خوب نباشد، نمی‌توانم به دیگران کمک کنم زیرا ظرف وجودی‌ام خالی است و چیزی برای ارائه ندارم. این ظرف وجودی را می‌توانم با علم و آگاهی پر کنم. علم تنها چیزی است که هر چقدر هم در این ظرف بریزم پر نمی‌شود. در این مسیر نیاز به راهنما و مربی داریم. زندگی بزرگ‌ترین هدیه‌ای است که خداوند به انسان می‌دهد. من سال‌ها به خدا التماس کردم تا اجازه ورود به این زندگی را به من بدهد تا خودم را به بهترین نسخه‌ام تبدیل کنم. این بزرگ‌ترین مسئولیت یک انسان است. من تا بیست سالگی زندگی را به شوخی گرفته بودم و فقط می‌خواستم خوش باشم.

بعد از آن زندگی برایم سخت و دشوار شد و فقط از خدا گله داشتم. همیشه می‌گفتم فقط یک معجزه می‌تواند زندگی‌ام را درست کند. دعا می‌کردم که خدا معجزه‌ای کند تا زندگیم تغییر کند، زیرا فکر نمی‌کردم زندگی‌ام درست شود. من با بدترین حال ممکن و در سخت‌ترین شرایط وارد کنگره شدم و چند سال طول کشید تا مسیر خودم را پیدا کنم. قدردان راهنماهای خوبم هستم که نقش بسیار مهمی در این مسیر داشتند. امیدوارم بهترین‌ها نصیب ایشان شود. سعی می‌کنم در زندگی انتخاب‌های درستی داشته باشم، اما شرایط سخت همیشه وجود دارد. باید با آموزش و کسب آگاهی، نقطه تحمل‌مان را بالا ببریم تا ظرف وجودیمان بزرگ‌تر شود و در شرایط سخت کار درست را انجام دهیم. در کنگره یاد گرفتم که هر انسانی در هر جایگاهی که است عین عدالت است و اگر هم عدالتی نبوده، در آن جایگاه ماندگار نخواهد بود و به نتیجه خوب و حال خوب نخواهد رسید. وقتی به گذشته‌ام نگاه می‌کنم، می‌بینم که هیچ هدفی در زندگی نداشتم و قبله‌ام را گم کرده بودم. قبله گم کردن یعنی نداشتن هدف و ندیدن نعمت‌ها. یعنی شکرگزار نبودن در هر جایگاهی که هستم هر گز شکرگزار نبوده‌ام، زیرا نمی‌دیدم که چه داشته‌هایی دارم. حتی وقتی فردی هدیه‌ای به من می‌داد، می‌گفتم ای کاش چیز دیگری به من می‌داد. وقتی خدا هم به من هدیه می‌داد، می‌گفتم خدایا من این را دوست ندارم و چیز دیگری می‌خواستم. امیدوارم بتوانم در زندگی‌ام شاکر خداوند باشم و مسئولیت‌هایی که به من داده شده، مانند همسر و مادر بودن، را به بهترین شکل انجام دهم. باید تلاش کنم تا عشق واقعی‌ام را به آنها نشان دهم، زیرا خداوند انسان را با عشق آفریده و باید تلاش کنیم با عشق بیشتری به سوی خداوند برگردیم و خود را به بهترین نسخه‌امان تبدیل کنیم تا در پیشگاه خداوند سربلند باشیم و در لحظه کوچ هیچ حسرتی نداشته باشیم.

اهدای لوح تقدیر لژیون سردار 

ورود به سفر دوم جهان‌بینی با نوشتن ۴۰ سی‌دی 

رهایی از تغذیه سالم 

مرزبان کشیک: همسفر زهرا
تایپ: همسفر معصومه رهجوی راهنمای همسفر ماهرخ(لژیون اول)
عکاس: همسفر ساناز رهجوی راهنمای همسفر سارا (لژیون سوم)
ویراستاری: همسفر مینا رهجوی راهنمای همسفر بتول(لژیون دوم) دبیر سایت
ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر رقیه نگهبان سایت
نگهبان نمایندگی رازی