English Version
This Site Is Available In English

ظرفیت یک‌مرتبه به وجود نمی‌آید.

ظرفیت یک‌مرتبه به وجود نمی‌آید.

جلسه نهم از دوره پنجم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی الوند قزوین با استادی راهنما همسفر پروانه، نگهبانی همسفر مریم و دبیری همسفر سکینه با دستور جلسه «ظرفیت، مسئولیت، قبله گم کردن» روز دوشنبه ۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ ساعت 16:00آغاز به‌ کارکرد.


خلاصه سخنان استاد:
خیلی خوشحالم که این توفیق حاصل شد و من در شعبه الوند حضور دارم. از نگهبان، دبیر، ایجنت محترم سپاسگزارم. همچنین از راهنمای خودم سپاسگزارم که باعث شدند تا من امروز در کنگره باشم و آموزش بگیرم.
دستور جلسه امروز ظرفیت، مسئولیت و قبله گم کردن است.
در این دستور جلسه ما با سه کلمه با بار معنایی متفاوت روبرو می‌شویم. وقتی آن‌ها را در کنار هم قرار دهیم، پیامی را به ما انتقال می‌دهند. اینکه میزان تعادل ما در برابر مسائل حیاتی وزندگی چگونه است؟ بارها در زندگی روزمره شنیده‌ایم که فلان آدم چقدر در برابر فلان کار بی‌جنبه و بی‌ظرفیت بوده و تعادل خودش را ازدست‌داده است.

ظرفیت همان‌طور که از اسمش مشخص است، به معنی ظرف یا گنجایش است که اندازه آن در انسان‌ها متفاوت است و هر انسانی برابر با گنجایش درونی خودش در برابر مسائل زندگی واکنش نشان می‌دهد. حال ممکن است واکنش‌ها غیرارادی یا هیجانی باشد، خیلی خوب از تعادل لازم برخوردار باشد. درواقع همین ظرفیت وجودی انسان‌ها و رفتارشان است که آن‌ها را از هم دیگر متمایز می‌کند. یکی از تعادل خوبی برخوردار است و متأسفانه یکی نمی‌تواند تعادل لازم را حفظ کند.

حالا می‌خواهیم بدانیم که ارتباط ظرفیت با مسئولیت و قبله گم کردن در چیست؟ اگر به هر انسانی خارج از ظرفیتش مسئولیتی واگذار شود، انسان از تعادل خارج‌شده و تخریب ایجاد می‌کند و او را از هدف دور می‌کند.برای مثال وقتی من وارد کنگره می‌شوم، به من مسئولیت درمان سپرده می‌شود؛ یعنی راهنما در هفته نوشتن یک سی دی را از من می‌خواهد. مرزبان از من رعایت نظم و پوشش را می‌خواهد. حضور در پارک و داشتن یک‌رشته ورزشی، مشارکت در آزمون‌های ماهانه و بسیاری موارد دیگر. اگر در جایگاه مسافر هستم، سر ساعت مشخص به کلینیک بروم. دارو را سر ساعت و در دوز مناسب مصرف کنم ومسائل مختلف دیگر به من رهجو سپرده می‌شود.

اگر ظرفیت لازم در من شکل نگرفته باشد، پذیرش این پروتکل‌ها برایم سخت و دشوار خواهد بود. درنتیجه شروع به غر زدن، حاشیه رفتن، زیر سؤال بردن راهنمایان و مسئولین شعبه می‌کنم. می‌گویم که این چه وضعش است؟ مگر می‌خواهم وارد نیروی ارتشی بشوم که این دیسیپلین و نظم را باید رعایت کنم؟با این حرف‌ها درواقع فرد قبله خودش را گم می‌کند. قبله درواقع هدف آن فرد است که هدف در کنگره درمان و سلامتی است.

زمانی که ظرفیت شکل نگرفته باشد، انسان قبله خودش را گم می‌کند و از تعادل خارج می‌شود. دچار به‌هم‌ریختگی می‌شود و نمی‌تواند به نتیجه مطلوب خودش برسد.
اولین قدم برای پذیرش مسئولیت همین ظرفیت وجودی است که بایستی بالا ببریم. حالا از ما سؤال می‌شود که این ظرفیت وجودی را چگونه بالا ببریم؟ شاید من بگویم که از فردا آدم با جنبه و با ظرفیتی می‌شوم؛ اما؛ این موضوع به‌یک‌باره پیش نمی‌آید. ظرفیت موضوعی است که خودش ذره‌ذره و به‌صورت تدریجی با کسب آگاهی، علم، دانش، تفکر و فهم اتفاق می‌افتد و همین‌طوری یک‌مرتبه به وجود نمی‌آید.

استاد امین در سی دی اخیر خود (تاریکی)
فرمودند: برای هر تغییری ما باید ابتدا نقطه صفر یا مبدأ خودمان را با توجه به شناخت اندازه‌ها و توان خود بدانیم.این مثال عینی در مورد ما همسفران است. من قبل از کنگره ظرفیت و گنجایش مصرف مواد مسافرم را نداشتم. سریع در مقابل بیماری مسافرم و ناهنجاری‌هایش گارد می‌گرفتم و به هم می‌ریختم. وای به حال روزی که کسی به من می‌گفت که مسافرت مشکل دارد یا فلان کاری را انجام داده است. آن موقع به هم می‌ریختم، آشفته می‌شدم و تعادل خودم را از دست می‌دادم. عدم تعادل را بر سر مسافرم خالی می‌کردم. این نشانه عدم ظرفیت وجودی من است.

ولی؛ زمانی که وارد کنگره و در مسیر آموزشی قرار گرفتم و به‌مرورزمان آموزش‌ها را دریافت کردم و فهم در من شکل گرفت، ذره‌ذره ظرف وجودی من گسترش پیدا کرد و دیگر حرکت‌های غیرارادی و هیجانی را در مقابل رفتار دیگران و یا ناهنجاری‌های مسافرم بروز ندادم. سعی می‌کنم با آرامش و تعادل در مقابل موضوعات رفتار کنم.

پس ظرفیت موضوع مهمی است. زمانی که ظرفیت در درون ما رشد پیدا کرد، مسئولیت خودش به ما واگذار می‌شود؛ یعنی نیازی نیست ما به دنبال مسئولیت یا خدمتی برویم. هرکسی به‌اندازه ظرفیتش مسئولیت به او واگذار می‌شود و می‌تواند تعادل لازم را در برابر مسائل از خودش در زندگی حس کند و به نتیجه مطلوب برسد. امیدوارم در بستر کنگره که قرار گرفتیم، از آموزش‌ها به نحو مطلوب استفاده کنیم. ظرف وجودی‌مان را گسترش دهیم و در انجام مسئولیت‌هایمان کوشا باشیم و بتوانیم آن زندگی باکیفیت همراه با سلامتی و تعادل که مدنظر همه ما هست را پیاده کنیم.
باشد که همه رستگار شویم.

مرزبانان کشیک: همسفر نسرین و مسافر محمد
تایپیست: همسفر نیلوفر رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر زینب رهجو راهنما همسفر سکینه (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی الوند قزوین

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .