ایمان و باور به خداوند، ظرف وجودی انسان را وسیع می‌کند

انسان، موجودی است که خداوند قدرت اختیار و انتخاب را به او عطا کرده‌است، پس باید مسئولیت اعمال خود را به عهده بگیرد و در خود ایجاد ظرفیت کند. هر چه دانایی ما در این‌ راه افزایش یابد، می‌توانیم به ظرفیت و پذیرش بیشتری دست یافته و بر مبنای عقل و منطق خود تصمیم‌گیری کنیم، تا قبله‌ خود یا همان مقصد و هدف نهایی ما است، گم نکنیم. من از وقتی وارد کنگره شدم، فرمانبردار سخنان استادم بودم. سعی‌ بر این دارم، آموزش‌ها را ذره‌ذره در زندگی‌ام کاربردی کرده و  زندگی خود را به بطالت نگذرانم. به قول استاد سردار که می‌فرمایند؛ زمان برای انسان زمینی حکم فلز طلا را دارد. باید زمان را باارزش  دانسته و از آن بهره‌ کافی ببریم. با برنامه‌ریزی و هدفمند حرکت کنیم، زیرا با حرکت راه نمایان می‌شود.

انسانی که بدون هدف باشد، مانند کسی است که دنیا برای او  حکم یک بازی را دارد و هیچ تلاشی نمی‌کند. ما در کنگره اموختیم، هدف داشتن یکی از اولویت‌های مهم زندگی به‌شمار می‌‌آید و برای رسیدن به هدف باید به فرمان عقل رسیده و از آن پیروی‌ کنیم، تا از قبله‌ خود که همان مسیر ارزش‌ها است، منحرف نشویم. انسان، در برابر داشته‌ و  نداشته‌هایش باید ظرفیت داشته باشد. ایمان و باور به خداوند می‌تواند ظرف وجودی انسان را وسیع‌تر کند،  قرار داشتن در صراط مستقیم همواره چراغ راه ما است. در سی دی ظرفیت، مسئولیت، قبله‌گم‌کردن آقای مهندس به داستان زیبایی اشاره می‌کنند که یک مرد خاركن از حضرت موسی خواستند تا از خداوند بخواهد به او تیشه‌ای دهد تا دیگر با دست‌هایش خار‌ها را نکند و خداوند خواسته آن‌ها را پذیرفت، فردای آن‌روز حضرت موسی دید که مرد خارکن را دستگیر کرده و با خود می‌برند.

پس از چندی پرس‌وجو فهمید، مرد خارکن با تیشه یک نفر را به قتل رسانده است. تورا تیشه دادم که هیزم کنی   ندادم که بنیاد مردم کنی. از این داستان نتیجه می‌گیریم که شاید ظرفیت لازم برای چیزهایی که تا به امروز نداشته‌ایم، در حال حاضر نداریم و خداوند صلاح ندانسته که در این زمان آن نعمت را به ما بدهد.  اگر ظرفیت ما با مسئولیتی که به ما محول شده یکسان نباشد تعادل برقرار نمی‌شود و این باعث تخریب خواهد بود.  ما می‌توانیم مثالی از کنگره برای این موضوع بیان کنیم، حال تصور کنید یک سفر اولی که آموزش‌های لازم را ندیده و ظرفیت کافی را به دست نیاورده است، در جایگاه نگهبانی،دبیری،مرزبانی و.... انتخاب کنیم، فکر می‌کنید چه می‌شود؟ نظم شعبه به‌هم می‌ریزد و فرد مورد نظر نمی‌تواند به خوبی خدمت کند و به حال خوش مد نظر کنگره برسد.

در نتیجه باید بدانیم که همه چیز در هستی جاری است و اگر مسئولیتی به ما داده می‌شود، دچار غرور و تکبر بی‌جا نشویم. زیرا، ما آمده‌ایم تا تغییر کنیم و این تغییرات در کنگره دامنه بسیار وسیعی دارد، تغییرات همیشه با سختی و مشقت و ضرباتی همانند چکش فولادی به همراه است، چون می‌خواهیم با این تغییرات به انسان آگاه‌تری تبدیل شویم و کارهای‌ما در راستای عدالت ،معرفت،عمل سالم انجام بگیرد. همان‌گونه که می‌دانیم آموزش‌ها مانند اعداد ریاضیات بی انتها هستند و ما هر چه بیشتر در کنگره آموزش بگیریم به دانایی و معرفت بیشتری می‌رسیم و ظرفیت مسئولیت‌پذیری هم در ما بیشتر می‌شود.

نویسنده: همسفر حنانه رهجوی راهنما همسفر پریا  (لژیون سوم)
رابط خبری لژیون دوم:  همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر پریا (لژیون سوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر رباب رهجوی راهنما همسفر مریم(لژیون اول) دبیر سایت
نمایندگی همسفران صائب تبریزی