ظرفیت با گذر زمان افزایش می‌یابد

پنجمین جلسه از دوره دهم کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی جهان‌بین شهرکرد؛ به استادی راهنمای محترم مسافر فرزاد، نگهبانی موقت مسافر حسین و دبیری موقت مسافر سجاد، با دستور جلسه «ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن)» یکشنبه ۳۱ فروردین ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان فرزاد هستم یک مسافر؛

خدا را شاکرم یک بار دیگر به من توفیق داد در کنگره حضور داشته باشم و آموزش بگیرم و خدمت کنم. دستور جلسه ظرفیت و مسئولیت (قبله گم کردن) است. در جهان مادی هر چیزی ظرفیت خاص خودش را دارد، یعنی ما هیچ پدیده ای را پیدا نمی‌کنیم که از مؤلفه ظرفیت برخوردار نباشد. ظرفیت در کنگره تقریباً معادل دانایی گرفته شده است، دانایی در واقع مثلث تجربه، تفکر و آموزش است. اگر بتوانیم هر سه این مؤلفه را انجام دهیم، آنگاه خواهیم توانست در زندگی خود از نتیجه آن که همان رسیدن به دانایی است، بهره ببریم.

در جهان فیزیکی خداوند آیتمی را قرار داده به نام « زمان ». زمان قرار داده شد تا انسان بتواند زندگی را تجربه کند و بتواند از زندگی خود لذت ببرد و به سمت تکامل حرکت بکند. زمان برای انسان یک مؤلفه چند بعدی است. زمان برای حیوانات از لحظه تولد تا لحظه مرگ همان اعمالی است که قرار است انجام بدهد. ولی برای انسان زمان مفهوم دیگری دارد. در سوره عصر خداوند قسم می‌خورد به زمان! همانا انسان در خسران است و خسران ضرری هست که جبران نخواهد شد. چون وقتی زمان از دست رفت، دیگر بر نمی‌گردد. ولی یک شرط دارد آن هم کسانی که ایمان آوردند و عمل سالم انجام می‌دهند و دیگران را به درستی هدایت می کنند.

 اتفاق دیگری که در مؤلفه زمان می‌افتد، این است که اگر هر چیزی یا هر نیرویی ناگهان به هر مخلوقی داده بشود و آن مخلوق ظرفیت پذیرش آن را نداشته باشد و اینکه زمان حذف بشود و یک اتفاقی به تدریج صورت نگیرد و ناگهانی اتفاق بیفتد، آن موقع انفجار سلولی صورت می‌گیرد و این چه در انسان و چه در هر مخلوقی دیگر اتفاق بیفتد، منجر به نابودی آن انسان یا مخلوق دیگر خواهد شد. مثل همان روش DST که در کنگره انجام می‌شود، ولی بعضی ها این کار را ناگهانی انجام می‌دهند. خوب این همان انفجار سلولی است. حالا شاید همان موقع اثرات آن مشخص نشود، ولی در طی زمان انواع و اقسام بیماری‌ها مشاهده خواهد شد، چون برای این پدیده من تلاش نکردم، زمان نگذاشتم و انرژی مصرف نکردم. این یک جای زندگی‌اش دارد می لنگد! حالا چه مادیات باشد، چه معنویات باشد. همه چیز باید در بستر زمان انجام بشود تا آن ظرفیت لازم به وجود بیاید.

مسئول یعنی کسی که از او در مقابل کارهایی که به او واگذار شده است، سوال پرسیده شود. مسئولیت دو رو دارد؛ یک روی آن صور مادی است و روی دیگرش صور معنوی است. مثلاً کسانی که در کنگره مسئولیت می‌گیرند، آن مسئولیت بلاعوض است و این مسئولیت به صورت دلی گرفته شده است، چون تمام مسئولیت های کنگره رایگان است. انسان ذاتاً مسئول آفریده شده است و به انسان نعمت های زیادی داده شده است و از انسان سوال می‌شود که شما چگونه از این نعمت‌ها استفاده کرده‌اید؟ در کنگره مسئولیت‌های مختلفی وجود دارد. یک سفر اولی مسئول سفر خودش است. یعنی کاری غیر از این ندارد. یک سفر دومی مسئول گرفتن خدمت میباشد. در واقع باید زکات کارهایش را پرداخت بکند. وقتی آن خدمت را گرفت، باید به درستی آن را انجام بدهد و باعث می‌شود آن خدمت برایش رشد ایجاد کند. قسمت منفی آن یعنی قبله گم کردن است.

مسئولیت یک نکته دیگر هم دارد. ما می‌بینیم که بچه‌ها می آیند در کنگره رها می‌شوند، ولی حاضر نیستند که خدمت کنند. این جا یک تفاوتی است بین آن انسانهایی که خدمت می‌کنند و کسانی که خدمت نمی‌کنند. این با انتخاب افراد اتفاق می افتد. یعنی انسانی بخواهد خاص بشود یا نه، بخواهد همان انسان عام بماند. افرادی که حاضر می‌شوند در کنگره بدون حقوق و دستمزد بمانند و خدمت کنند، دارای صفت خود گذشتگی هستند. این‌ها حاضر می‌شوند از خود گذشتگی بکنند و مسئولیت چند نفر را می‌پذیرند و یک جاهایی سپر بلا بشوند و به اندازه چند نفر تلاش بکنند تا این سیستم رو به جلو حرکت بکند. نه برای منافع شخصی، بلکه برای آن هدف انسانی. بدون هیچ چشم داشتی تلاش می‌کنند و جایگاه آنها برای هستی ارزشمند می‌شود. هر چقدر این جایگاه ها بالاتر برود، سیستم هستی بیشتر از آن حفاظت خواهد کرد. 

قبله گم کردن هم اگر بخواهم کوتاه بگویم؛ آنجایی است که هدف خودش را گم می‌کند که برای چه هدفی به کنگره آمده است. یک سفر اولی وقتی یادش برود که برای درمان به کنگره آمده و یادش برود که OT برای درمان است نه برای نشئه بازی کردن، خوب این میشود قبله گم کردن. در نهایت من فکر میکنم هر چیزی انسان را از هدف خود دور بکند، این میشود قبله گم کردن.

حالا من یک مشخصه دیگری هم دارم و آن اینکه من به چه چیزهایی باید توجه کنم؟ من به آن چیزهایی باید توجه کنم که در مسیر زندگی من می‌باشند و در آینده من برای رسیدن به اهداف خودم و عزیزانم تأثیرگذار می‌باشند. امیدوارم که همه ما در کنار هم در کنگره بتوانیم آموزش بگیریم و بتوانیم حرکت خودمان را محکم تر بکنیم و همه سربلند باشیم.

از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما سپاسگزارم.

نگارنده: مسافر حسین لژیون ۸

ویراستار: مسافر بهزاد لژیون ۷

عکاس: مسافر امین لژیون ۱۸

تنظیم: مسافر بهزاد لژیون ۱۱

ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید

نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران