طبق فرمایش آقای مهندس در سی‌دی ظرفیت و مسئولیت، هر انسانی اندازه خاصی ظرفیت دارد که باید به اندازه همان ظرفیت به او مسئولیت داده شود، اگر مسئولیت شخص بالاتر و بیشتر از ظرفیت وجودی او باشد، برای خود شخص و حتی اطرافیان تخریب به دنبال خواهد داشت. مثلا اگر در کنگره به شخصی مسئولیت نگهبانی داده می‌شود، بایستی آنقدر ظرفیت داشته باشد که خودش و هدف که خدمت کردن است را گم نکند و بداند که این مسئولیت برای خودنمایی و تکبر نیست بلکه برای انجام خدمت و آموزش است. به عبارتی ظرف وجودی شخص باید در اندازه آن مسئولیت باشد که بتواند آن را بپذیرد و از عهده انجام آن کار بر بیاید. اگر ظرفیت کسی به اندازه یک استکان باشد و ما یک لیوان آب داخل آن بریزیم، نتیجه معلوم است، آب سرریز می‌شود، اگر به انسان‌ها نیز بیش از آن‌چه ظرف وجودشان است مسئولیت بدهیم، حاصلی جز تخریب نخواهد داشت که این تخریب همان قبله گم کردن است. قبله یعنی هدف و زمانی که انسان هدف انجام مسئولیت را فراموش کند، وارد مسائل حاشیه‌ای و منیت، خودخواهی و تکبر می‌شود و جایگاه، وظیفه و اصل مطلب خود را فراموش می‌کند. من باید بتوانم در تمام مسیر زندگی‌ام با داشته‌ها و نداشته‌هایم ظرفیتم را بالا ببرم و در برابر هر سؤالی پاسخ‌گو باشم. اگر پذیرش داشته باشم کم‌کم و ذره‌ذره ظرفیت بالا می‌رود. وقتی این ظرفیت بالا می‌رود که من دانایی خودم را بالا برده باشم یعنی ظرف وجودی خودم را بزرگ و بزرگتر کنم. قبله گم کردن همان خارج شدن از وضعیت تعادل و به‌هم ریختن است و شخص نمی‌داند که چه کاری باید انجام دهد.
این دستور جلسه رابطه تنگاتنگی با وادی نهم دارد؛ در وادی نهم عنوان شده که؛ «وقتی نیرویی از کم شروع بشود و به درجه بالا و بالاتری برسد نقطه تحمل پیدا می‌شود.» پس در این وادی بیان شده که انسان در مسائل مختلف زندگی نقطه تحمل مشخصی دارد ولی می‌تواند در اثر استمرار و تکرار و در طول زمان آن را تغییر دهد. نقطه تحمل در انسان کسب‌کردنی است و می توان آن را در دو جهت مثبت و منفی گسترش داد، قابل ذکر است که نقطه تحمل در مسائل منفی و کارهای ضد ارزشی به راحتی بالا می‌رود و لازم نیست که شخص فشارهایی را تحمل کند و احتیاج به آموزش و یادگیری هم ندارد، حتی گاهی اوقات بالا رفتن نقطه تحمل در مسائل منفی با احساس لذت همراه می‌باشد. فردی در ابتدا از یک نخ سیگار شروع می‌کند ولی چند سال بعد حتی تا ۴۰ نخ سیگار را هم در یک روز استفاده می‌کند بدون این‌که فشاری را تحمل کرده باشد، حال اگر بخواهد سیگار را ترک کند باید فشار و سختی زیادی را تحمل کند و در کنار آن باید با آموزش، دانایی خود را هم بالا ببرد، پس برای بالا بردن نقطه تحمل در مسائل ارزشی به تفکر، تجربه و آموزش نیاز داریم، یعنی باید دانایی ما بالا رفته باشد و باید قطعا نور بیاید که اگر نور نیاید تاریکی از بین نمی‌رود. بنابراین به طور کلی اگر انسان بخواهد در هر جایگاهی قرار بگیرد اول بایستی نقطه تحملش را با آن جایگاه برابر نماید در غیر این صورت برای خودش و دیگران مشکل ایجاد خواهد کرد.
هر کدام از ما درست در جایی هستیم که باید باشیم یعنی امکانات، توانایی‌ها و مسئولیت‌هایی که داریم طبق ظرفیت ما است. مسئولیتی که در هر قسمتی به ما داده می‌شود باید ظرفیت آن را فراهم کنیم و گر نه دچار تخریب می‌شویم. بعضی اوقات که خداوند به ما چیزی را نمی‌دهد و یا یک جایگاه را طلب می‌کنیم و به آن خواسته نمی‌رسیم، ظرفیت آن را نداریم و نباید گله و شکایت کنیم شاید حکمتی در آن است و شاید من باید روی خودم بیشتر کار کنم، ظرفیت خودم را بالا ببرم، توانایی‌های خودم را بالا ببرم و اگر به ما آن جایگاه یا مسئولیت داده می‌شود باید با تمام توان و طبق قوانین و در صراط مستقیم آن مسئولیت را انجام دهیم و اگر آن‌طور نباشد اولین تخریب و آسیب را به خودمان و سپس به دیگران می‌زنیم، با کوچک‌ترین حرفی از کوره در می‌رویم، از تعادل خارج می‌شویم و مانند آدم‌های نادان عمل می‌کنیم. ما باید مسئولیت‌پذیر باشیم، ظرفیت و نقطه تحمل را بالا ببریم، قبله گم نکنیم و در صراط مستقیم باشیم. تنها چیزی که ما را به جایگاه اصلی خودمان هدایت می‌کند این است که از ضد‌ارزشها دوری کنیم و به ارزش‌ها بپردازیم. از نظر من کسی که ظرفیت ندارد ولی مسئولیت می‌گیرد مثل کسی است که با یک سطل سوراخ سر چشمه می‌رود و سطل را پر از آب می‌کند ولی چیزی ته سطل باقی نمی‌ماند و بر عکس، کسی که ظرفیت دارد، حتی اگر کار کوچکی را انجام دهد هم خودش رشد می‌کند هم به دیگران خدمت می‌کند.
منابع: سی‌دی ظرفیت و مسئولیت، سی‌دی وادی نهم تجربه شخصی خود
نویسنده: راهنما همسفر شکیبا (لژیون هفتم)
رابط خبری: همسفر غزل رهجوی راهنما همسفر شکیبا (لژیون هفتم)
عکس و ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون پنجم)
همسفران نمایندگی جهانبین شهرکرد
- تعداد بازدید از این مطلب :
155