جلسه سیزدهم از دور سی و ششم سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی شمس روزهای شنبه؛ به استادی راهنمای محترم مسافر علی، نگهبانی مسافر محمود و دبیری مسافر امیر با دستورجلسه ظرفیتو مسئولیت(قبله گم کردن) در تاریخ 30 فروردین ۱۴۰4 رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
دستور جلسه امروز بحث ظرفیت و مسئولیت هست که جزو دستور جلساتی است که از اول در کنگره بوده است و نشان از این دارد که نکات برجسته‌ای در این دسنور جلسه هست که می‌توان به آن پرداخت و درک این دستور جلسه که مجموعه‌ای از چندین وادی هست اهمیت این بحث را دو چندان می‌کند.
بحث مسئولیت در وادی سوم و چهارم هست و بحث نقطه تحمل در وادی نهم و مسائلی که در کنگره باید در هر جایگاهی طی کنیم، بحث مسئولیت از نظر لغوی به معنای پاسخگو بودن است که منی که در یک جایگاهی مسئولیتی را قبول می‌کنم باید راجع به آن مسئولیت و عواقب آن و اتفاقاتی که در آن جایگاه می‌افتد پاسخگو باشم، در این دستور جلسه از طبیعت و خانواده و جامعه مثال‌های خیلی متفاوتی دارد ولی نمونه جزئی و ساده آن شخصی است که در کنگره قرار می‌گیرد و عنوان مسافر حرکتش را شروع می‌کند وقتی که لژیونش را انتخاب کرد یک مسئولیتی را انتخاب کرده است و از آن لحظه به بعد باید نسبت به رفتارش باید پاسخگو باشد و نکته کلیدی در حرکتش بحث زمان است که به مرور زمان ظرفیت‌ها بالا می‌رود شخص مسئولیت‌هایی قبول می‌کند تا به رهایی که یک مسئولیت کل هست دست پیدا کند و رسیدن به رهایی خود سرآغاز یک خط دیگری است.
در طول سفر برنامه‌ای به مسافر داده می‌شود که هر بیست و یک روز عوض می‌شود و شخص طی این بیست و یک روز باید ظرفیتش را بالا ببرد تا بتواند مسئولیت جدیدی را قبول کند و آن مسئولیت پله دیگری است، در صور آشکار قضیه در این برنامه که به مسافر داده می‌شود باید با OT و با حضور و مسائلی که برایش تعیین شده باید ظرفیتش را بالا ببرد ولی عمده حرکت در صور پنهان است که بحث نفس و اتفاقات دیگری که پیچیدگی خودش را دارد که اگر شخصی در پله‌ای یا امتحان ندهد و خودش حرکت نکند و ظرفیت‌هایش را از لحاظ CD و آموزش‌ها و گذرگاه‌های سختی که باید پشت سر بگذارد، پشت سر نگذارد آن ظرفیت به حد نصاب خودش نمی‌رسد که در واقع یک رهایی ناقص بوجود می‌آید، پس خیلی مهم است که شخص بداند در سفر اول مشغول ظرفیت سازی است.
شخصی که به دنباال جایگاهی است باید بداند که فقط با ظرفیت سازی می‌تواند به آن جایگاه برسد و ما این موضوع را در سفر اول آموزش می‌بینیم که این ظرفیت با دانایی اتفاق می‌افتد، باید بدانیم که وقتی از لحظه به لحظه زندگی استفاده می‌کنیم ظرفیت سازی شکل می‌گیرد و با نشستن و نگاه کردن چیزی تغییر نمی‌کند، طبیعتا چیزی که به ما معنا می‌دهد درونیات من است اگر یک ظرف آبی را در نظر یگیریم تا زمانی که خالی است استفاده‌ای ندارد ولی اگر پر باشد اتفاقات خوبی را رقم می‌زنه مانند رفع تشنگی، یک تمیزی را بوجود می‌آورد و در انسان هم اگر یک قالب در نظر بگیریم آن درونیات و معنویاتش هست که به او معنی می‌دهد و هیچگاه مادیات نمی‌تواند معناساز زندگی باشد.
در کلام آخر ما نباید برای کاری یا شخصی یا انگیزه‌ای حرکت نماییم و منتظر حمایت شدن باشیم چون این ما هستیم که با چالش‌ها باید روبرو شویم و اگر اینگونه باشد من همان قبله گم کرده می‌شوم که به دنبال حمایت و پشتوانه می‌گردم، هزینه‌های زیادی باید داد تا ظرفیتمان را رشد بدهیم و باید خاص باشیم و مسائل را حل کنیم نه صورت مسئله را پاک کنیم.
- تعداد بازدید از این مطلب :
105