در آموزش باید پیرو راهنما باشیم

هشتمین جلسه از دوره پانزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه همسفران اقا نمایندگی ستارخان؛ با استادی دستیار دیده بان محترم آقای علی حبیبی، نگهبانی همسفر رضا و دبیری همسفر فرید  با دستور جلسه "وادی اول و تاثیر آن روی من" در پنجشنبه  14فروردین 1404 ساعت 14:00 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان علی هستم یک مسافر
همان‌طور که میدانید درمان در کنگره بر سه مؤلفه است؛ جسم روان جهان‌بینی و من مسافر بر اثر استفاده از مواد مخدر بر این سه مؤلفه آسیب زدم و برای ترمیم این مؤلفه‌ها باید آموزش بگیرم تا بازسازی و ترمیم شوند.
در سی دی مسافر تنها جناب مهندس اشاره می‌کنند که انسان تنها می‌آید و تنها می‌رود و حکم می‌گیرد که در جمع زندگی کند، برای اینکه بتوانیم در جمع زندگی کنیم بازهم به آموزش نیاز داریم.
در این پروسه آموزش ما نیاز به راهنمای خاص و نیاز به راهنمای عام داریم، ضمن اینکه از عقل خودمان استفاده می‌کنیم به یک راهنما هم نیاز داریم.
بزرگی می‌گفتند زندگی هدیه خداوند به ما است. چگونه زندگی کردن ما هدیه ما به خداوند است؟! پس خیلی مهم است که چگونه زندگی می‌کنیم.
برای اینکه من چگونه بتوانم درست زندگی کنم، خداوند ابزاری را در من نهاده است: چشم، گوش و عقل که می‌توانیم از این سه ابزار برای ترمیم و احیای خودمان در زندگی استفاده کنیم.
اعتیاد باعث شده که زندگی‌مان به شیوه درست الهی و انسانی نباشد  و برای اینکه شیوه زندگی را تغییر دهیم به سه پارامتر نیاز است: انگیزه، آموزش و مثبت اندیشی.
من باید یاد بگیرم برای خلق هر اثری. برای انجام هر کاری، نیاز به تفکر داریم، نیاز به فکر کردن داریم اما تفکر با فکر کردن متفاوت است؛ تفکر دارای یک هدف است، برای مثال هدف از آمدن به کنگره درمان و احیای خودمان  است.
برای آموزش گرفتن نیاز است که پیرو و فرمان‌بردار حرف راهنما باشیم، چون من اگر منیت داشته باشم هیچ موقع نمی‌توانم به نتیجه مطلوب برسم.
آقای مهندس می‌گویند: بعضی‌ها حماسه سازند و بعضی‌ها حماسه گو هستند، حماسه و تفکری که ایشان داشتند باعث شد چندین هزار نفر به رهایی برسند و این سندی بی‌نقص است.
خود مسافر و همسفر یک الگو هستند در برابر کسانی که فکر می‌کنند، کامل و آگاه هستند و برای رسیدن به این باید پیرو باشیم و اندیشه‌ها و نگرش را تغییر بدهیم.
نگاه به گذشته باعث صدمه به خودمان و مسافرمان می‌شود و بهتر است که کاری به گذشته مسافر نداشته باشیم و به آینده این مسیر هم توجهی نداشته باشیم، چون باعث اضطراب بیهوده می‌شود.
مهم این است حال الآن مسافر را در نظر داشته باشیم و همسفر او باشیم و در امور راهنما‌ی مسافر دخالت نداشته باشیم.
از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید متشکرم