سکون بر هیچ موجودی جایز نیست

وادی هشتم با حرکت راه نمایان می‌شود. امواج چون گرد‌باد بر زمین فرود می‌آیند و آنچه برداشتنی باشد با خود به امانت می‌برند و این جز فرمان حاصل نمی‌گردد.» وادی هشتم یک قانون کلی است که در تمام مراحل زندگی ما صدق می‌کند و به ما فرمانِ حرکت می‌دهد. سکون بر هیچ موجودی جایز نیست؛ پس برای رسیدن به خواسته‌هایمان و اهدافمان باید حرکت کنیم با حرکت نکردن و تنها دعا کردن معجزه‌ای رخ نمی‌دهد؛ بلکه برای رسیدن به اهدافمان باید تلاش کنیم و مسیر درست را انتخاب کنیم تا با سلامتی به مقصد برسیم؛ برای هر موضوعی ما یک مبدأ و هدف‌داریم که برای رسیدن به هدف باید بدانیم در کجا قرار داریم و به کجا می‌خواهیم برویم که این موضوع اهمیت بسیاری دارد. خداوند به انسان قدرت اختیار داد و اختیار او را محترم شمرد و شیطان فقط از طریق الهام و القاء می‌تواند انسان را به‌طرف ضد ارزش‌ها سوق دهد و تنها می‌تواند او را دعوت کند و اجازه اقدام دیگری ندارد و خداوند در مسیر انسان دو راه قرارداد، یکی راه تقوا و دیگری راه فسق و فجور تا خودش انتخاب کند. برای پیدا‌ کردن مسیر درست ما باید اطلاعات درستی از مسیر جمع‌آوری کنیم؛ ولی لازم به دانستن همه جزئیات نیست؛ چون با شروع شدن سفر ذره‌ذره مسیر برای ما نمایان می‌‌شود تا به مقصد برسیم و در زمان حرکت باید به چند نکته توجه کنیم؛ اول باید هدف و خواسته ما مشخص باشد که چه خواسته یا هدفی داریم و بلاتکلیف نباشیم تا در راستای آن تلاش کنیم؛ برای مثال هدف من از ادامه تحصیل چیست؟

نکته دوم باید دررسیدن به هدف و خواسته‌هایمان به پارامتر زمان توجه کنیم؛ زیرا زمان باعث می‌شود که ما به نتیجه دلخواه برسیم به‌شرط این‌که درراه صراط مستقیم باشیم و برای آن تلاش کنیم. نکته سوم این‌که در مسیر حرکت ممکن است اتفاقاتی رخ دهد که ما را به مسیرهای انحرافی سوق دهد؛ زیرا نیروهای منفی تمام سعی خود را می‌کنند تا ما را از حرکت بازدارند؛ پس در مقابل موانع و مشکلات نترسیم و ناامید نشویم؛ چون این حقه‌های نیروهای منفی است تا ما را از حرکت بازدارند و این نیروها قسمتی از مسیر ما هستند. نیروهای بازدارنده به‌صورت نیروی مکمل عمل می‌کنند و می‌توانند ارتقاء دهنده انسان‌ها باشند. خواسته اصلی همه ما انسان‌ها رسیدن به صلح، آرامش، سلامتی و محبت است. هرچند شاید همه ما فراموش کرده‌ایم و غرق مادیات شده‌ایم؛ ولی برای رسیدن به این اهداف بایستی حسابمان را با خود، خانواده و جامعه صفر کنیم؛ اما چگونه؟ برای جبران اشتباهاتمان باید توبه کنیم؛ یعنی بازگشت از راه اشتباهی که طی کرده‌ایم و این امر فقط به‌صورت کلامی نیست؛ بلکه باید در عمل هم انجام شود. انسان باید با حرکت شروع به تغییر نماید و تغییرات بایستی در اندیشه، گفتار و کردار او باشد. بدون حرکت هیچ تغییر و تبدیلی شکل نمی‌گیرد و این بازپرداخت‌ها نسبت به خودمان باید در تغییر افکار و اندیشه‌مان باشد تا به‌سلامتی و آرامش برسیم و صدماتی که به جسم و روحمان زده‌ایم را ترمیم کنیم.

در انتهای وادی در مورد پیمان صحبت می‌شود که این پیمان بین قدرت مطلق و شخص بسته می‌شود. شخص باید سفر خود را تمام کند و شرایط لازم را داشته باشد و با کسب اجازه از نگهبان کنگره‌۶۰ و راهنمای خود پیمان را اجرا کند و با انجام دادن پیمان باید حواسمان بیشتر از قبل به نیروهای منفی باشد تا زمانی که در شرایطی قرار می‌گیریم که محک‌ زده شویم و در مقابل کارهای ضد ارزشی که قرار می‌گیریم آن‌ها را انجام ندهیم. نیروهای منفی و نیروهای مثبت همیشه در مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند و نیروهای منفی سعی می‌کنند که نیروهای مثبت را از مسیر خود منحرف کنند و این به هوشیاری فرد بستگی دارد که نیروی مثبت به او تلنگر بزند یا نیروی منفی. در آخر از راهنمایم تشکر می‌کنم؛ از آقای مهندس و خانواده محترمشان به خاطر این بستر امن سپاس‌گزارم.

نویسنده: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
رابط خبری و ویراستاری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوم)
عکس و ارسال: همسفر ناهید مرزبان خبری
همسفران نمایندگی آزادشهر