نور سمبل پیشرفت، انسانیت و خوبی است

در پشت هر وادی که مطرح می‌شود؛ یک فلسفه‌ نهفته است. وادی دوم می‌گوید هر کدام از موجودات هستی که به حیات می‌آیند؛ هدفی را دنبال می‌کنند. باوجود تفکر و اندیشه درست اگر کسی از ما انتقاد کرد؛ درصورتی که آن انتقاد صحیح باشد آن را قبول می‌کنیم اما در صورتی که درست نباشد بهم نریخته و آن صحبت برایمان مهم نیست. تصاویر ذهنی بر روی ما تأثیرگذار هستند. تصاویر در ذهن ما تولید و ظهور می‌‌یابند؛ مانند تصاویر مثبت و یا منفی که این تصورات یا تصویرها به تفکرات ما بستگی دارد؛ برای مثال زمانی که در ذهن خود تصور می‌کنیم که به یک بیماری مبتلا شده یا در حال مرگ هستیم، این یک تصویر منفی است یا تصویری را در ذهن خود تصور کنیم که سرحال هستیم، حالمان خوب هست و امید به زندگی و آینده داریم. تفکرات غلط، حرکت در مسیر ضدارزش‌ها، برروی جسم انسان تخریب ایجاد کرده و این تخریب‌ها خود را به صورت انواع و اقسام بیماری‌های جسمی، روانی، روان‌تنی و سای‌‌سوماتیک نشان می‌دهند. 

بیماری سای‌سوماتیک، بیماری‌ است که باتوجه به فکر و اندیشه روی جسم ما به وجود می‌آیند. زمانی که انسان پا به حیات گذاشت نیروی مافوق او را برسر یک دوراهی هدایت کرد؛ یک راه تاریکی‌ها یا ضدارزش‌ها و دیگری مسیر روشنایی‌ و ارزش‌ها که انسان با قدرت اختیار خود یکی را انتخاب می‌کند. انسان‌ها تاریکی‌ها را برای پی بردن به عظمت روشنایی‌ها تجربه می‌کنند. جهان ما و جهان هستی بر پایه اضداد بنا شده است؛ به‌عنوان‌مثال تا زمانی که نفرت را تجربه نکنیم، عشق را درک نخواهیم کرد. ما در جهان هستی تنها و بدون پشتیبان نیستیم و نیرویی به نام قدرت مطلق یاری‌رسان بوده و ما را حمایت می‌کند اما شرط لازم برای جلب حمایت قدرت مطلق دوری از ضد‌ارزش‌ها و پرداختن به ارزش‌ها و حرکت در صراط مستقیم است. ما باید در هر کاری تفکر کرده و برای فلسفه وجودی خود و دیگران ارزش و احترام قائل شویم. امام علی (ع) می‌فرمایند: «هر کس کلمه‌ای به من بیاموزد؛ مرا بنده خود کرده است.» ما برای یافتن و پیدا کردن خودمان باید تفکر و کوشش کنیم و اگر به این توانایی برسیم، دیگر از صحبت دیگران به هم نمی‌ریزیم.

نور سمبل پیشرفت، انسانیت و خوبی است. اگر انسان به تعادل برسد، جهان درون او آباد می‌شود. کسانی که ناامید هستند همیشه خود را توجیه کرده و هیچ تلاشی جهت رهایی و سلامتی خود انجام نمی‌دهند و درواقع در جهت فرو رفتن بیشتر در تاریکی‌ها حرکت می‌کنند.

با نگاه به هستی متوجه می‌شویم که هیچ چیز بیهوده‌ای آفریده نشده است؛ به‌عنوان‌مثال لاشخورها، مگس‌ها یا کرم‌ها که با حرکت خود در زمین کشاورزی، حفره‌هایی را جهت رسیدن اکسیژن به آن ایجاد می‌کنند. ما انسان‌ها نیز کنترلی بر روی جسم خود نداریم و اگر علم، محبت و ثروت را ببخشیم چند برابر آن به زندگی ما برخواهد گشت.

نویسنده: همسفر فاطمه، ورزشبان والیبال از بوستان مادر اصفهان
عکس: همسفر زبیده، مرزبان خبری بوستان مادر اصفهان
تنظیم و ارسال: راهنمای تازه‌واردین همسفر الهه، خدمتگزار سایت از نمایندگی ملاصدرا
گروه ورزش همسفران کنگره۶۰