ناامیدی؛ القای شیطانی و حس منفی است

سلام دوستان فاطمه هستم همسفر حمید

در وادی دوم،آقای مهندس، بسیار به‌جا و قشنگ، مسافران را امید‌وار می‌کنند. امیدی که از جنس ایمان است. وقتی مسافر یا همسفر آِغاز به سفر می کند،  ناامیدی در درونش شکل می‌گیرد که چرا  راه را اشتباه رفته‌ام؟ چه موقعیت‌هایی که از دست نداده‌ام؟ چه خسارت‌ها و زیان‌هایی که به  اطرافیانم وارد نکرده‌ام؟ و کلی چرا و ای کاش‌‌ها! ....‌

نیرو‌هایی از درون آزارش می‌دهند و باعث می‌شود، نیروهای منفی تلاش خود  را مضاعف کنند تا دوباره از مسیر صراط مستقیم خارجش کنند.

فرد در  وادی دوم یاد می‌گیرد، که  هیچ چیزی در این دنیا بیهوده خلق نشده و قطعا هدفی والا در پی آفرینش او  وجود دارد. حتی در آفرینش مورچه بی هدف نبوده است، حال که انسان اشرف مخلوقات است. فرد می‌آموزد، از دل تاریکی روشنایی به وجود می آید و در مسیری که قدم گذاشته است، دعوت شده و هر کسی تا اذن ورود پیدا نکند، نمی تواند در این مسیر قرار بگیرد و در ادامه  انگیزه پیدا می کند و رسالت زندگی خود را درک می کند و در مسیر خود ثابت قدم تر از پیش راه خود را  ادامه می‌دهد.
به امید رهایی از بند اهریمن.

سلام دوستان زهرا هستم همسفر
این وادی راه و آدرس دقیق  خودمان‌ را به ما  نشان می‌دهد. (از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود.)
در اين حال چه‌ باید کرد؟
گاهی فکر می‌کنیم که با پیشرفت یک بیماری جسمی و یا روحی و یا مشکلات گوناگون دیگر همه چیز تمام شده و ما به آخر خط رسیده‌ایم.  از زمین و زمان طلبکار هستیم و از خود می‌پرسیم، چرا زنده هستم‌؟ چرا به دنیا آمده‌ام؟ چرا باید زندگی کنم‌؟ و با هزاران سوال دیگر، ذهن خود را درگیر مسائل بیهوده می‌کنیم.
این سوالات و افکار که پر از یاس ‌و نا امیدی هست در سفر اول زیاد است.

وادی دوم می‌گوید: (هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ کدام‌ازمابه هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.)
برای خلقت هر موجودی  هزاران راز نهفته است که می‌تواند اثرات مثبت وسازنده‌ای بر هستی بگذارد. وقتی خداوند از انسان به عنوان اشرف مخلوقات نام برده است، قطعا مسئولیت او چند برابر است.

حال ممکن است شخصی در زمینه هنری، خانه‌داری، ورزشی و... استعداد داشته باشد. اکنون از خودمان سوال می‌کنیم چون من فلان هنر، ماشین مدل بالا  و خانه ندارم، پس من بیهوده خلق شده‌ام؟ در ادامه احساس یاس و ناامیدی می‌کنم.
باید این نکته را مدنظر داشته باشیم که هرکس استعداد و توانایی خاص خودش را دارد، ما باید آن‌ را پیدا کنیم و پرورش دهیم، اگر به این فکر کنیم که بیهوده خلق شده‌ایم، این افکار موجب نا‌امیدی ما می‌شود.

ناامیدی،  القای شیطانی و حس منفی است، که به سراغ ما می‌آید و اگر به آن توجه کنیم، قطعا غرق در ضدارزش‌ها می‌شویم؛ اما با دانایی و آگاهی می‌توانیم از پوچی و ناامیدی با تلاش وصبر به سمت ارزش‌ها حرکت کنیم.
در  مسیر زندگی ما نیروهای بازدار‌نده به شکل‌های مختلف و راه گوناگون تلاش می‌کنند، تا به خواسته‌های نا ‌معقول خودشان برسند.

دراصل این وادی درک نیروی مافوق و ایمان به خداوند را به من یادآوری می‌کند، ما که فرصت زندگی داریم چرا بی‌نظیر نباشیم. امانتی بزرگ و لقبی زیبا به انسان داده شده؛ ( اشرف مخلوقات ) همین بس که هرچه داریم از او داریم،  و هرچه که  بخواهیم، با تلاش به آن می‌رسیم. باید  احساس پوچی و نا‌امیدی نکنیم و هدف دار باشیم و خدمت به خلق را سرلوحه کار خود قرار بدهیم تا از افکار منفی دور باشیم.

سلام دوستان فرزانه هستم همسفر
( هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی نهد؛ هیچ کدام از ما به هیچ‌ نیستیم حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.)
در وادی اول یاد گرفتیم که تفکر اولین قدمی است که انسان را به صلح و آرامش می رساند. در این وادی ما به ارزش وجود خودمان می‌پردازیم. گاهی اوقات برای همه ما پیش آمده که به خود می‌گوییم:  انسان بی‌ارزشی هستیم و وجود ما تاثیری در این دنیا ندارد.

در این وادی مهندس برای ما این موضوع را باز کرده و طرز تفکر و نگرش ما را نسبت به ارزش وجودی انسان تغییر  داده است. این وادی می گوید: حتی اگر خودمان هم فکر کنیم که بی‌ارزش هستیم باز هم وجود ما ارزشمند است. در واقع خداوند هیچ مخلوقی را بی هدف و بیهوده خلق نکرده و این که ما به عنوان اشرف مخلوقات به این دنیا آمده‌ ایم و این نشانگر هدفمند بودن آفرینش  است.  ما به هر دلیلی سال‌ها در جهت اشتباه پیش رفته‌ایم و ارزش ها را ضد ارزش، و ضد ارزش ها را ارزش فرض کرده‌ایم. برای پیدا کردن جهت درست در اصل، ما باید خودمان را پیدا کنیم. برای پیدا کردن خودمان نیازمند، تلاش،کوشش و تفکر هستیم.

مهندس در این وادی به ما می گویند:( اگر ما خودمان را پیدا کنیم، تمام گمشدگان خود را پیدا خواهیم کرد.) زمانی که ما به تفکر و تلاش برسیم اتفاقات بیرون از ما نمی‌توانند خللی در تصمیم و توانایی ما وارد کنند و چیزی نمی تواند ما را به هم بریزد. باید به جایی برسیم که با دیدن ذره‌ای نور و روشنایی به سمت آن حرکت کنیم و از کوچک ترین نکته مثبت، بیشترین استفاده را داشته باشیم.

در وادی دوم ما می فهمیم که درون هر یک از ما نیروها و توانایی های زیادی وجود دارد که اگر ما آن‌ها را به کار بگیریم، می‌توانیم تغییرات بزرگی داشته باشیم. باید بدانیم که هیچ زمانی برای قرار گرفتن در مسیر درست دیر نیست. لازم است که ما  دست از نا امیدی و ناله کردن برداریم و بدانیم که حضور ما در این دنیا ارزشمند و هدفمند است.  با تمام وجود تلاش کنیم تا به بهترین مرتبه  برسیم.

رابط‌خبری:همسفرمرضیه‌رهجوی‌راهنما‌همسفر‌ رضوانه(لژیون سوم)
ویراستار: همسفر زهرا خدمتگزار سایت
ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر رضوانه (لژیون سوم)

همسفران نمایندگی امین قم