پذیرش مسئولیت خویشتن در حیات

سلام دوستان لیلا هستم یک همسفر
در وادی چهارم ما به یک مسئله‌ مهم پی می‌‌بریم که در مسائل زندگی سپردن کارهای خود به پروردگار؛ یعنی سلب مسئولیت از خودمان. نگاه و دید انسان‌ها در مسائل حیاتی و زندگی با هم متفاوت است. بعضی از انسان‌ها گمان می‌کنند چون خداوند ما را آفریده، باید روزی‌رسان ما باشد و همه‌ کارهای ما را به بهترین شکل انجام داده و مشکلات‌مان را نیز حل کند.
ما انسان‌ها آفریده شده‌ایم که آموزش ببینیم و مسائل خود را حل کنیم؛ نه اینکه بگوییم؛ چون خدا من را آفریده باید کارها و مشکلات زندگی‌ام را نیز حل کند و یا بدون اینکه هیچ حرکتی کنیم منتظر انجام کارها و حل مشکلات خود باشیم که اگر این چنین باشد یعنی ما مسئولیت خود را به خدا واگذار کرده‌ایم.
در بعضی از موارد شاید صورت حق به جانب به خود بگیریم که من دعا کردم یا فلان کار خوب را انجام دادم که مشکلم حل شود که این هم به نوعی سلب مسئولیت از خود است. خداوند مسئول کارها و اشتباهات ما نیست و باید خودمان تلاش و حرکت کنیم و در مسیر از قدرت مطلق یاری بگیریم. خدا به انسان اختیار داده تا مسیر خودش را انتخاب کند و این انسان است که با حرکت، تلاش و آموزش باید راه را از چاه تشخیص دهد.
انسان باید با تفکر و کسب دانایی اول خود را بشناسد و از دروازه‌ خود عبور کند. وقتی خود را شناخت بدون شک بهترین و زیباترین اتفاق‌ها برایش می‌افتد.
انسان دارای صور آشکار و پنهان است. جسم یا صور آشکار در واقع کالبد فیزیکی و یا شهر وجودی انسان است که قابل رؤیت است، مانند مغز، قلب، کلیه و غیره. صور پنهان مانند نفس، حس‌های خارج از جسم و عقل است.

در وادی چهارم آموختیم نفس تعیین موجودیتی است که در هر صورت ظاهر و باطن انسان را می‌نمایاند. به‌طور کلی قسمت اصلی و یا خود موجود است که تعیین موجودیت می‌کند، در ظاهر و باطن، در خواب و بیداری، در دنیا و آخرت.
نفس هر انسانی بر مبنای دانایی و خواسته‌اش به نفس اماره، نفس لوامه و نفس مطمئنه درجه‌بندی می‌شود. نفس اماره در همه‌ موجودات وجود دارد با این تفاوت که در حیوان ابتدای مرحله‌ تکاملی؛ ولی در انسان ‌پایین‌ترین مرحله‌ دانایی است. انسان بعد از عبور از نفس امر کننده به آگاهی می‌‌‌رسد و وارد نفس لوامه یا سرزنش‌کننده می‌شود. در آخر هم نفس مطمئنه که انسان با تزکیه و پالایش وارد این مرحله می‌شود؛ پس نتیجه می‌گیریم که خدا به ما این اجازه و اختیار را داده ‌است که حرکت کنیم و مسیر خود را انتخاب کنیم.

سلام دوستان رخشنده هستم یک همسفر
این وادی به ما می‌گوید که باید مسئولیت کارهایمان را به عهده بگیریم و نهایت تلاش و کوشش خودمان را بکنیم. نباید بنشینیم و همه‌چیز را به خدا واگذار کنیم. بعضی‌ از انسان‌ها هم که به خدا اعتقادی ندارند و به شانس و اقبال معتقدند؛ ولی باز این هم درست نیست؛ بلکه ما باید روی تفکر، تلاش و آموزش خودمان حساب کنیم و بعد به سراغ دعا کردن برویم. خداوند ما را آفرید و به ما اختیار داد. ما‌ را بر سر دوراهی قرار داد که بین راه درست و صراط مستقیم و یا راه غلط و نادرست انتخاب کنیم.
گاهی اوقات ما انسان‌ها از خداوند توقعات نابجایی داریم. این مسئله به این خاطر است که خداوند را درست نمی‌شناسیم و برای شناخت خداوند باید اول خودمان را بشناسیم.

رابط خبری: همسفر لیلا لژیون راهنما همسفر فاطمه (لژیون نوزدهم)
ارسال: همسفر زهرا خدمتگزار سایت
همسفران نمایندگی آکادمی