جلسه سوم از دوره سی‌ویکم کارگاه‌های مجازی کنگره۶۰ ویژه همسفران نمایندگی آکادمی با دستور جلسه «وادی دوم و تأثیر آن روی من» با استادی همسفر سمیرا راهنمای لژیون یکم نمایندگی آکادمی برگزار شد.
سخنان استاد
در وادی اول آموختیم با تفکر ساختارها آغاز می‌گردد و بدون تفکر، آن چه هست رو به زوال می‌رود. روزانه به‌طور متوسط ده‌ها هزار فکر به ذهنمان می‌آید که هیچ کنترلی بر روی آن‌ها نداریم. افکار منفی بدون اجازه در ذهنمان جاری می‌شوند. شاید روزها و ماه‌ها با این افکار تکراری که تمرکز و آرامش را مختل کرده، دست به گریبان باشیم. در این وادی آموختیم چگونه فکر کنیم، به چه چیزهایی فکر کنیم، به چه چیزهایی فکر نکنیم و افکار منفی را به افکار مثبت تبدیل کنیم تا به آرامش درونی برسیم. همچنین آموختیم نقشه‌ای دقیق و حساب‌شده ترسیم کنیم که راه به عقب نداشته باشد.
در ادامه به وادی دوم می‌رسیم «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی، قدم به حیات نمی‌نهد. هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم.»
بسیاری از افراد هر روز درگیر مشکلات زندگی هستند. می‌جنگند، اعتراض می‌کنند، اشک می‌ریزند، ناامید در گوشه‌ای می‌نشینند و فکر می‌کنند چه موقعیت‌ها و فرصت‌هایی را از دست داده و چه ضربه‌های سختی به خود و اطرافیان خود وارد کردند و تمام عمرشان را با خشم نسبت به گرفتاری‌ها سر می‌کنند. ممکن است برای رهایی از حس ناامیدی، حس‌های منفی را درونشان پنهان کنند و مجبور باشند بقیه عمرشان را ماسک خوشحالی به چهره بزنند؛ سپس در مقابل این جنگ، احساس ضعف و ناتوانی غالب می‌شود و همه‌چیز را به‌عنوان طبیعت زندگی می‌پذیرد. در این حالت از خداوند می‌پرسد چرا مرا خلق کردی، من دوست نداشتم خلق شوم، چرا بایستی عذاب و بدبختی بکشم؟
.jpg)
در وهله اول این توجیهی است برای فرو رفتن در تاریکی و تسلیم در مقابل نابودی. حال درون انسان ساختار منفی و قدرتمندی رشد کرده و انرژی گرفته است. نیروهای منفی با استفاده از حس ناامیدی موتورهای تولید‌کننده نیروهای انسان را از درون خاموش می‌کنند و در مقابل‌مان قرار می‌گیرند، حس انسان آلوده و بسته می‌شود؛ در واقع این بی‌حسی پشت خودش یک غم شدید دارد که انسان را در زندانی نامرئی حبس می‌کند. این درست چیزی است که نیروی منفی می‌خواهد؛ یعنی توقف و سکون.
حال بایستی بدانیم «هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد، هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود به هیچ فکر کنیم» باید بدانیم خداوند هیچ چیزی را بازی و بازیچه نیافریده و هر چیزی که آفریده شده به حق و درست خلق شده است؛ پس انسان در این دنیا موجودی طردشده و تنها نیست. باور داشته باشیم اگر در مسیر مستقیم و ارزش‌ها حرکت کنیم، نیروی عظیم و شگفت‌‌انگیزی به نام قدرت مطلق، حتی در مسیر سختی‌ها و ناملایمات زندگی کمک‌مان می‌کند.
«یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور»
در آخر این جمله در ذهنم مرور می‌شود «هر قدر به غم میدان بدهی، میدان می‌طلبد و باز هم بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود. هر قدر در برابرش کوتاه بیایی، قد می‌کشد، سلطه می‌طلبد و له می‌کند.»
نویسنده: همسفر سمیرا راهنمای لژیون یکم
رابط خبری: همسفر ندا لژیون راهنما همسفر سمیرا (لژیون یکم)
ارسال: همسفر زهرا خدمتگزار سایت
همسفران نمایندگی آکادمی
- تعداد بازدید از این مطلب :
229