سومین جلسه از دوره هشتادم کارگاههای آموزشی کنگره ۶۰؛ ویژه مسافران و همسفران؛ با استادی و نگهبانی آقای مهندس حسین دژاکام و دبیری مسافر حامد با دستورجلسه "جهانبینی در ورزش" چهارشنبه 01 آذر ماه ۱۴۰2 ساعت 10:00 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان حسین هستم یک مسافر.
یک سری رسم و رسومات از قدیم داریم که مشکل آفرین است و بدرد نمی خورد. مثلاً یک نفر یکی از اقوامش می میرد بلافاصله هزینه های غیرقابل پیش بینی شروع می شود. کلی هزینه دارد و این هزینه ها را از کجا بیاورد. در گذاشته هر کسی یک چیزی می آورد و اجازه نمی دادند صاحب عزا از جایش بلند شود. تنها چیزی هم که به این آقا می دهند تاج گل و بنر تسلیت است. شما در این مراسم می توانی پاکت دهی که در مراسم و خرجش شریک باشی. یا وقتی که عروسی می شود. می بینی مقدار زیادی وسایل دیده اند. گاهی اوقات یک پیراهن سی دست چرخیده. به همین دلیل گفتیم اگر تولد کسی هست و یا عروسی هست در پاکت پول بگذارید بدهید. دادن پاکت در کنگره 60 به عنوان هدیه است نه دستمزد و این هم یک حد مرزی دارد. در یک لژیون فقط اعضای یک لژیون می توانند به هم هدیه بدهند. دو هفته دیگر هفته بنیان است، هفته بنیان هفته شخص من نیست، هفته آغاز کنگره است. فقط کسانی می توانند به من پاکت بدهند که شاگرد مستقیم من بوده اند. دیده بان ها نیز همینطور فقط شاگردهای مستقیم دیده بانان می توانند به آن ها پاکت بدهند.
مسئله دیگر گرفتن عکس است. الان به گونه ای است که به جای اینکه انسان های لحظه ها را درک کنند مشغول ثبت لحظات شده اند. این همه عکس را می خواهید چه کار کنید. عکسی که می خواهید بگیرید باید مورد داشته باشد. لحظات را باید درک کرد نه اینکه ثبت کرد. عکس زمانی ارزش دارد که مناسبت داشته باشد. عکس گرفتن زیاد وقتمان را هم می گیرد.
موضوع دیگر اینکه این فضای مجازی را رها کنید. هر نمایندگی کنگره 60 برای خودش یک پیجی زده است لطفاً این کارها را نکنید. شما در صورتی می توانید صفحه شخصی داشته باشید که به نام کنگره 60 و یا با شال کنگره 60 نباشد. شخصی هر کاری می خواهید بکنید، بکنید. خواهش می کنم به هیچ عنوان تصویر من و یا اعضای خانواده ام را در صفحات شخصی خودتان نگذارید. اینکار ها نتیجه ندارد. من یک ارزش علمی دارم. من ارزش پیر و مرادی ندارم. اگر می خواهید من را درک کنید من یک دانشمند هستم. مقالاتی که ارائه دادم ارزش من است در رابطه با آن ها صحبت کنید. من راضی نیستم که تصاویر و من خانواده ام را در فضای مجازی می گذارید. از مقالاتی که گذاشته ام تعریف کنید.
مسئله دیگر اینکه کنگره در حال گردش است. همه افراد در جایگاهی که هستند تغییر می کنند. هیچکدام از ما از کنگره طلبکار نیستیم. اگر خدمتی کردیم داوطلبانه بود و باز هم چیزی که کنگره به ما داده بیشتر بوده. مصرف کننده بودیم آمدیم درمان شدیم. از این بالاتری چه چیزی می تواند به ما بدهد. خودمان و یا اعضای خانواده مان خوب شده اند. زمانی که می گویند دوره خدمتت در جایگاهی تمام شد باید رها کنید. این نکته مهمی است.
از فرودین تاکنون 5250 را به درمان رسیده ایم و فقط در ایران است که انجام می پذیرد. آب وقتی جاری باشد می گندد همه چیز باید جاری باشد و پویا باشد.
در جلسه دیده بانان هم مسائل تصویب شد. یکی از آن ها این بود که فقط اعضای یک لژیون می توانند به هم کادو دهند.
کلیه مرزبانان کنگره 60 به صورت چرخشی هر 14 هفته یک بار جایگاه آن ها تغییر می کند. مرزبان ها باید هر 14 هفته عوض شوند. هیچ مرزبانی نمی تواند یک جا بماند و باید جایش تغییر کند. اینکار باعث می شود آموزش ببیند. مرزبان ایمنی باید دقت کند که کپسول باشد. درب سالن به بیرون باز شود. اتصال سیم های برق را چک کند. پشت بام را نگاه کند. کنترها را بررسی کند.
مسافران سفر اول از ماه دوم سفرشان تا ماه ششم می توانند یکبار راهنمای خود را تغییر دهند. زمانی هست که یک لژیون جمع می شود و راهنما باید لژیونش را تحویل دهند. آنجا شاگردانی که سه وعده روی چهاردهم سی سی هستند زمانی که رها شوند. به حساب راهنمای قدیم شان زده می شوند. وقتی که می خواهند گل بدهند فقط باید راهنمای قدیمی اش بیاید.
نکته بعدی اینکه راهنمای تازه واردین حتماً باید برای تازه واردین حرمت کنگره 60 را توضیح دهد که در کنگره 60 مراودات مالی نداریم. حتی به راهنما یا به هر شخص دیگری.
تغییر دیده بان نمایندگی به شرح زیر است:
آقای مهدی صدیقی دیده بان مسئول نمایندگی های گنجعلی خان، کرمان و دلیجان شدند. آقای اصغر منصوری دیده بان مسئول نمایندگی های میبد و وکیلی یزد شدند. بابک لطفی هم دیده بان نمایندگی ها صبا و راضی بودند.
نام نمایندگی نارمک تهران به صبا تغییر کرد. نام نمایندگی خیابان قزوین که در شرف راه اندازی است به نمایندگی راضی تغییر کرد و نام نمایندگی گلپایگان به نام جواد تغییر کرد.
مسئول نمایندگی های اصفهان تغییر می کند به آقای سلامی. حالا برنامه ها را اعلام می کنند.
دستور جلسه ما جهان بینی در ورزش است. جهان بینی چیزی نیس که مختص به رشته خاصی باشد. جهان بینی یعنی نگاه کردن به جهان. در جهان چی هست. من به این نتیجه رسیدم که بالاتری علم، علم زندگی کردن است. هیچ علمی بالاتر از علم زندگی کردن نیست. تمام رشته های دیگر را ببینید برای این هستند که در خدمت انسان و هنر زندگی کردن باشند. تمام ادیان الهی نیز برای این آمدند که انسان علم زندگی کردن را یاد بگیرند. در ورزش هم همین گونه است. ما اگر در کنگره 60 جهان بینی نداشتیم به کجا می رسیدیم. حرمت کنگره 60 می شود همان جهان بینی.
وقتی یک فوتبالیست حرفه ای ناسزا می گوید، فاقد جهان بینی است. وقتی تماشاچی بطری آب را به زمین پرت می کند فاقد جهان بینی است. وقتی کلمات رکیک به کار می برد فاقد جهان بینی است. ما چون در کنگره 60 چهارده رشته ورزشی داریم باید جهان بینی را رعایت کنیم. در کنگره 60 ما به داور اعتراض نمی کنیم. در جهان بینی ورزش ما هدفمان رسیدگی به سلامتی جسمانی است. ما نزدیک بیست سال است که در پارک طالقانی ورزش می کنیم در این بیست سال ما بیست دعوا نداشتیم. این به دلیل جهان بینی در ورزش است.
زیرا مهم نیست که ببریم یا ببازیم مهم این است که از زمانمان استفاده کنیم. ما در مسابقاتی که داریم چه در بخش خانم ها و چه آقایان حق با دارو است حتی اگر خلاف کند. باید نظم و انضباط و گذشت و احترام به یکدیگر را یاد بگیریم. رسیدن به قله بسیار خوب است اما مسیر رسیدن به قله لذت بخش است. ما در مسابقات کشوری کاپ اخلاق را برنده می شویم. قدیم در زورخانه ها اول ادب و نزاکت را یاد می دهند. اول رسم جوانمردی و معاشرت را می آموزند. این یعنی همان جهان بینی در ورزش.
متشکرم که به حرف های من گوش کردید.










نام فایل |
تاریخ |
لینک |
فایل صوتی |
۱۴02/09/01 |
دانلود
|
- تعداد بازدید از این مطلب :
27879