رنج و عذاب

تصور من این است که کنگره 60 در طول مدت و کارکرد خود همواره تلاش کرده که تفاوت‌ها را به سایر متخصصان که فعالیت خود را درزمینهٔ اعتیاد، پیشگیری و مهار دارند را انتقال دهند و همین‌طور به افراد درگیر به مواد مخدر که باور در ناباوری به‌حساب می‌آید. خیلی‌ها معتقدند که برای درمان اعتیاد روش‌های بسیار زیادی وجود دارد. همان‌طور که راه‌های زیاد مصرف کردن وجود دارد. البته زمان زیادی نیست که تابلو تبلیغاتی خود را از ترک اعتیاد به درمان اعتیاد تغییر داده‌اند و قدم در دنیای درمان اعتیاد گذاشته‌اند. واقعی بودن با واقعی وانمود کردن، دو مقولهٔ کاملاً متفاوت است.

شخص مصرف‌کننده پس از ترک اعتیاد با مشکلات پیچیده‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کند ازجمله بی‌خوابی و کم‌خوابی، کاهش میل به غذا، کمبود انرژی بدن در طول روز، بی‌حوصلگی و دل‌تنگی، پرش افکار و ...

که مهم‌ترین آنها میل شدید به مواد مخدر مصرفی که می‌تواند این میل به‌صورت خفته باشد و اگر باور داشته باشد که هرگز مصرف نمی‌کند اما در اولین موقعیت حتماً دوست دارد که یک‌بار دیگر مواد جادویی خود را امتحان کند که بتواند مشکلاتی که به آن اشاره شد را پوشش دهد. خیلی جالب است که همین کامپیوتری که با آن کار می‌کنیم اگر اطلاعات غلط به آن بدهیم حتماً با پردازش اطلاعات به یک خروجی اشتباه دست پیدا می‌کنیم و نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که خروجی اطلاعات ما صحیح باشد. براثر قطع مصرف سال‌ها توانایی کار کردن نداریم و قدرت تصمیم‌گیری نداریم و همیشه در رنج و عذاب هستیم و یکی از این حقایق وسوسه به مصرف مواد مخدر است و نشانگر این است که هرگز به تعادل جسمی نرسیده‌ایم و کسانی که اعتیاد را کنار گذاشته‌اند، اعتیاد هرگز آنها را فراموش نکرده است.

درمان اعتیاد: شخصی که به درمان اعتیاد می‌رسد ابتدا همه عوارض ترک اعتیاد را که به آن اشاره شد، پشت سر می‌گذارد؛ اما در طول فرایند زمانی تقریباً 11 ماهه.
 

•  در این روش به صورتی عمل می‌شود که شخص بتواند بار درمان اعتیاد خود را تحمل کند و آن را روی زمین بگذارد.
•  در این روش بیمار خود بهترین شخص به‌حساب می‌آید که باید کار درمان خود را شروع کند؛ البته باراهنمایی‌های آگاهانه.

او ابتدا جسم خود را درمان می‌کند و به تعادل می‌رساند و بعد مصرف مواد خود را قطع می‌کند. دقیقاً معکوس روش‌های ترک اعتیاد.

در این روش‌ها ابتدا قطع مصرف انجام می‌شود و بعد بیمار با یک کشتی سوراخ شده می‌خواهد در شب طوفانی وارد اقیانوس شود و وای به حال مسافران این کشتی.

افرادی که روش درمان DST را تجربه کرده‌اند به‌خوبی می‌دانند که در این روش بعد از درمان میل به مصرف مواد مخدر هرگز وجود ندارد. به خاطر دارم که در هر روشی که امتحان کردم ازجمله URD،UROD و جایگزینی داروهای شیمیایی، سم‌زدایی و ...

وسوسه به مصرف مواد مخدر را داشتم، آن‌هم خیلی زیاد؛ اما این وسوسه نبود این نیاز بدن به موادی بود که داشت با آن زندگی خودش را می‌چرخاند و او را از بدن گرفته بودم و جایگزینی برای او نداشتم. خب طبیعی بود که بدن هم به فکر گم‌گشته‌اش باشد و مرتب برای من پیام‌های بسیاری می‌فرستاد و من هم مجبور می‌شدم که مصرف کنم.

در کنگره 60 آموختم که این نیاز است نه وسوسه.

شخصی که فقط ترک کرده منتظر این پیام است که به‌زودی فرابرسد و مصرف خودش را شروع کند. شاید بخواهد بااراده بالا جلوی آن را بگیرد و شاید موفق شود اما چیزی که مهم به نظر می‌رسد این است که باید همه انرژی زندگی خودش را برای گرفتن این هیولای خوفناک خرج کند و همیشه عصبی، طلبکار از دیگران، ناراحت، افسرده، پریشان و تنها و حتی از فحش و ناسزاگویی هم دریغ نمی‌کند تا بخواهد خود را تخلیه کند، شاید کمی از شر او خلاص شود و یا اگر تسلیم شد و مصرف کرد کار به خودزنی و خودکشی هم می‌رسد که چرا بی‌اراده بوده و نتوانسته پاکی خود را حفظ کند و نتوانسته از مهم‌ترین جایگاه خودش به‌خوبی مراقبت کند.

آری این خصوصیات فردی است که ترک کرده.

درمان اعتیاد بامحبت شکل می‌گیرد و بامحبت به نتیجه می‌رسد و جایی برای ترس، نفرت، خشم، بی‌خوابی، بی‌حوصلگی، کم بود انرژی وجود ندارد چون فرد به تعادل کامل جسمی ازنظر فیزیولوژی بدن رسیده و غدد افیونی او ازجمله: سرتونین، دینورفین، دوپامین، اندرفین و ... کاملاً فعال است و آنها فقط می‌توانند بهترین جایگزین برای مواد مخدری باشند که به‌سختی و با ترس‌ولرز به دست می‌آید و در بدن تخریب ایجاد می‌کنند. این مواد طبیعی بدن با بهترین دارو، اپیوم و شربت تریاک در طول فرایند زمانی کاملاً مشخص و حساب‌شده کار خود را شروع می‌کند تا شخص بتواند بدون مصرف هیچ‌گونه دارویی و مکملی به زندگی طبیعی خودش ادامه دهد و همیشه شاداب باشد.

نویسنده: عزت‌الله عابدی

نگارنده: سید مهدی محمدی

منبع کنگره60