صورتی با نقابی سنگی

هر وقت اقدام به ترک مواد مخدر می‌کرد ،تمام خانواده فلج می‌شد و همه کمربسته ،آماده اجرای فرمان‌هایش بودیم. همه با او درد می‌کشیدیم، همه با او گریه می‌کردیم و همه با او .....

می‌دانستیم پنهانی قرص‌هایی مصرف می‌کند اما با خود می‌گفتیم شاید این قرص‌ها دردهایش را آرام کند.

چند روز که می‌گذشت ،کم‌کم سرحال می‌آمد.رنگ رخسارش روشن‌تر می‌شد و اشتهایش به غذا برمی‌گشت.خانه روشن‌تر می‌شد .لبخندی از شادمانی روی لب‌هایمان و نور امید در دل‌هایمان می‌شکفت.

زندگی چقدر خوب بود .

می‌خواستیم زنده بمانیم و روزهای خوش آینده را ببینیم.

اما دریغ یک هفته بعد او همان آدم پژمرده و نزاری بود که مواد مخدر بر سرزمین وجودش فرمانروایی می‌کرد.

این اتفاق هرچند یک‌بار رخ می‌داد و اعتماد ما به او کم‌رنگ‌تر و کم‌رنگ‌تر می‌شد. او در نظرمان انسانی بی‌اراده ،بی‌غیرت و ضعیف‌النفس بود که نشئگی تنها هدف زندگی بی‌مقدارش بود.

روی صورت‌هایمان نقابی سنگی زدیم و قلب‌هایمان سرد و بی‌روح و خالی از امید شد اما هنوز چشم به آسمان داشتیم.

شاید پاسخ دست‌های دعایمان آشنایی با کنگره بود.صورت‌مسئله اعتیاد کم‌کم برایمان حل شد و از یک کابوس ویرانگر به یک بیماری بدل گردید.آنچه شنیدیم منطقی بود و با تمام وجود درکش کردیم.

جسم او در طی سالیان مصرف انواع مواد مخدر به ویرانه‌ای تبدیل‌شده بود و امکان نداشت در مدتی کوتاه بازسازی شود .عکس‌العمل‌های جسمش در مقابل نرسیدن مواد کاملاً روشن و همیشه یکسان بود.اما آنچه در اعماق  وجودش رخ می‌داد و او را به ادامه اعتیاد ترغیب می‌کرد، از ما و حتی خودش پنهان مانده بود.

وقتی سفرش را برای رها شدن از بند اعتیاد آغاز کرد ،حمایتش کردیم و منتظر ماندیم تا حرکت کند.

افسوس که بعد از سپری شدن ماه‌ها و سال‌ها،حتی یک وادی هم پیش نرفته است. جغد شوم اعتیاد بر ویرانه‌ی وجودش لانه کرده و نیرویش هرروز بیشتر از پیش تحلیل می‌رود و او همچنان  مشتاق مصرف مواد مخدر است.

اینک ما به نقطه آغازین حرکت بازگشته‌ایم .با کوله باری از آگاهی ،تجربه و دانشی که اندوخته‌ایم و می‌دانیم اعتیاد مشکلی لاینحل نیست زیرا برادران و خواهران ما آن را پشت سر گذاشته و به مقصد رسیده‌اند.

نمی‌دانیم در پایان این راه چه چیز در انتظار ماست اما به این نوید دلخوشیم که پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری خواهد بود .

می‌دانیم که درد ما درد مشترک بسیاری از افراد جامعه است .

یایید باهم دعا کنیم تا در اندیشه‌ی او و اندیشه‌ی تمام مصرف‌کنندگان مواد مخدر نقطه تفکری ایجاد شود و حرکت خود را برای رسیدن به رهایی آغاز کنند.

با احترام همسفر آزاده

منبع : وبلاگ لژیون همسفر حیدری