خلاصه و برداشت از سی دی ماه درخشان ( مهندس )

ایلیاتی ها و عشایر همیشه در حال کوچ کردن هستند و ییلاق قشلاق می کنند . از جهت سرمای هوا و برف و بوران به سمت گرما و مراتع سرسبز در حرکت اند .به این خاطر به خیلی از مسائل دل نمی بندند .

وابسته ی خیلی چیزها نمی شوند . همه مسائل را به صورت موقتی نگاه می کنند . انسان نیز در حال کوچ کردن است .درحال سفر کردن ؛ از یک نقطه به نقطه ای دیگر ، از شرایطی به شرایط دیگر .پس نباید به مسائل به صورت جاودانه و همیشگی نگاه کند .انسان موجودی ثابت نیست و همیشه در حال سیر و سفر است .

دلبستگی انسانها سبب تخریب در انها میشود مانند کارمندی که می خواهد همیشه جایگاه و پستش را حفظ نماید ولی بازنشسته می شود . مانند قهرمان که میخواهد همیشه قهرمان بماند ولی یک روز فرد دیگری میاید و قهرمانی را از او میگیرد .در مسیر زندگی و کنگره هیچ چیز ثابت نیست و همه در حال سفر و تغییر هستند .حتی عشق ، که فقط ما چند روزی مالک عشقمان هستیم و روزی میرسد که یا خبری از ما نیست و یا خبری از ان عشق .

ما انسانها از خاک و گیاهان و حیوانات مختلف دور شده ایم و زمان طولانی است که پروانه ها را ندیده ایم و با طبیعت که مادر ما انسانها است بیگانه شده ایم و از مادرمان دور افتاده ایم و خود را در سلولهای کوچک اپارتمان هایمان زندانی کرده ایم .اپارتمانهای 20 ، 30 متری زیر شیروانی .

درقسمت به ظاهر ارام جنگل که بیشه نامیده می شود ارامشی حاکم است ولی شیران و پلنگان هم در ان بیشه زتدگی می کنند ؛بیشه تمثیل زندگیست و این که زندگی همیشه ارام  بی دغذغه نیست و همیشه سرازیری نیست و اب و هوای زندگی همیشه افتابی نیست ( اب و هوای سفر کنگره ای هم همین طور ) .

در واقع نیروهای منفی همه جا وجود دارند( شیر و پلنگ و کرکسها تمثیل نیروهای منفی هستند). در یک لژیون امکان ندارد که همه روی برنامه باشند و همه درست سفر کنند .حتماً چند تایی نخاله  وجود دارند . در تمامی قسمتهای جامعه ی بشری همه چیز کامل و درست نیست .همه جا ذرات ناخالصی و نیروهای منفی وجود دارند .

در مسیر حرکت در زندگی و یا در طول سفر همیشه گودالهایی و چاله هایی نیز هستند که مانند مانع و دست انداز عمل میکنند و باید از انها عبور نمائیم.

همه ی اجزاء هستی و همه موجودات خلق شده همه و همه برای هدفی و برای انجام ماموریتی پا به این دنیا گذاشته اند.

درمسیر زندگی و در مراحل مختلف سفر ممکن است مشکلاتی وجود داشته باشد و ما نباید از برخورد با انها پرهیز کنیم و باید از انها عبور نمائیم .

در کهکشان و در منظومه راه شیری کرات و سیاره ها در دایره ها و مدار های خود در حال حرکت و چرخش به دور خود هستند و این ها در حال رشد هستند مانند رشد و پیشرفت موسسات و پژوهشکده ها و دانشگاه های ما که در حال رشد و توسعه هستند و با یکدیگر ارتباط  دارند. شعب ها و نمایندگی های کنگره هم همینطور اند و در حال رشد و توسعه هستند و با هم ارتباط دارند و یکپارچه حرکت می کنند .

ما انسانها با اموزشهایی که دریافت می کنیم قوی می شویم و رشد می کنیم .در مورد درمان اعتیاد اگر مسائل جهانبینی کاربردی را حذف نمائیم به مشکلات عدیده ای برخورد می کنیم و درمانمان راه به جائی نمی برد .بحث های عرفانی و فلسفی زیاد اند ولی جهانبینی کنگره 60 کابردی است و در زندگی ما  کاملاً قابل لمس است و راهکارها و مسائل جهانبینی در تمامی مراحل زندگی به کار می ایند و می توانند مشکلات ما را حل نمایند .

کار ما در کنگره 60 ادرس دادن به رهجو است و این به عهده خود مسافر است که به ادرس مراجعه کند .ما مفاهیم جهانبینی را به صورت ساده و اسان بیان می کنیم و اینجا وظیفه ی مسافر است که این دروس را عملیاتی و کاربردی نماید .

ما برای جایگاه کمک راهنمائی امتحان بزرگی را ترتیب می دهیم و کسی که قبول می شود و از گزینش های فنی عبور می کند تازه اول راه است و تازه باید بتواند شاگرد پرورش دهد و این یک هنر است اینکه اموخته هایش را عملی نماید و بتواند انها را به کمال انتقال دهد و اینکه فرد اموزش کامل بگیرد و کمک راهنما بشود به این معنا نیست که حتماً بتواند رهجو پرورش دهد و اموزش دادن به دیگران مسئله ای کاملاً متفاوت است خیلی ها به خوبی در امتحان کمک راهنمایی قبول می شوند ولی نمی توانند رهجویان متعادل پرورش دهند .اداره ی یک لژیون برابر است با اداره یک کارخانه و یا یک خانواده و یا یک اداره و شرکت و شهر و کشور .

همه می توانند به درجه کمک راهنمائی برسند ولی ایا همه می توانند رهجو پرورش دهند و لژیون اداره نمایند ؟؟؟؟؟!!!!!

تا زمانی که در صراط  مستقیم از اموزش ها بهره بگیریم دیگر گره های کور ،دوام سابق را ندارند و راحت تر و اسان تر باز می شوند .نه اینکه دیگر گره ای نباشد نه . هستند ولی امروزه راحتتر باز می شوند .برخی انسانها هستند که دائماً در حال تولید موریانه در درون خود می باشند .یعنی دائماً در حال تولید مشکل هستند و مشکل افرین می باشند .انها مشکل را برای دیگران می سازند ولی تماماً به خودشان باز می گردد همان قانون

" هرچه کنی به خود کنی   گر همه نیک و بد کنی "

روزی خود ان موریانه ها ریشه خودشان را از بین خواهد برد و تمام گره هایی که بر سر راه دیگران می افکنند بر پای خودشان بسته می شود.
برخی از رهجوها هستند که به هیچ صراطی مستقیم نیستند و به هیچ طریقی به راه نمی ایند. ناراحت انها نباشید و لازم نیست که هیچ هزینه ای برای انها صرف نمائید ؛ فقط کمی صبر داشته باشید خودشان ترد می شوند و میروند .

برخی از انسانها هم هستند که افکار و اطلاعات و باور های غلطی دارند و بر صحت افکار و دانسته های غلطشان پافشاری می کنند و حاضر نیستند که به این افکار غلط پایان دهند و هرچه بگوییم ماست سفید است می گویند نه سیاه است .

درزمان نگارش کتاب در جمعی بودم و شخص بیان کرد که هیچ فردی نمی تواند از اعتیاد رهائی یابد مگر اینکه هم گروه ما باشد و وقتی من به او گفتم که از اعتیاد رها شده ام و هم گروه شما نیستم او پاسخ داد که شما یک استثناء هستید و امروز هم پس از گذشت چند سال رهائی هزاران نفر از طریق روش DST و کنگره 60 باز هم بر عقیده ی خود پافشاری می کنند .

عده ای نمی دانند و عده ای فکر می کنند که می دانند .

انسانها باید به جائی وصل باشند بهتر که به قدرت مطلق متصل باشند و یا به انسانهای دیگر وصل باشند و حداقل باید پیوند محبتی داشته باشند و انسان بدون اتصال بیمار است و دچار بیماری می شود .

 امام حسین در جنگ خود فرمود : اگر مومن و مسلمان نیستید لااقل ازاده باشید .

تهیه و تنظیم : سید مهدی محمدی

منبع : وبلاگ مسافر حسن غفوری